اسلام در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[اسلام]] آثاری دارد که مهم‌ترین آنها زدودن کدورتها و آلودگیهای [[دوران جاهلیت]] است و به‌طور کلی همه [[گناهان]]، پس از [[اسلام آوردن]] بخشیده می‌شود: {{متن قرآن|قُل لِلَّذِينَ كَفَرُواْ إِن يَنتَهُواْ يُغْفَرْ لَهُم مَّا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ يَعُودُواْ فَقَدْ مَضَتْ سُنَّةُ الأَوَّلِينَ}}<ref> به کافران بگو: اگر (از کفر) باز ایستند گذشته‌هایشان بخشوده می‌گردد و اگر (به آن) باز گردند، (بدانند که) سنّت پیشینیان گذشته است؛ سوره انفال، آیه:۳۸.</ref><ref>جامع البیان، مج‌۶، ج‌۹، ص‌۳۲۶؛ تفسیر قرطبی، ج‌۷، ص‌۲۵۵.</ref> در [[روایات]] فراوانی از [[اهل‌ سنت]] و [[امامیه]] آمده است: {{عربی|" فانّ‏ الإِسلام‏ يجبّ‏ ما قبله‏‏‏"}}<ref>بحارالانوار، ج‌۷، ص‌۲۷۲؛ ج‌۹، ص‌۲۲۲.</ref> و در برخی [[روایات]] این امر چنین تعلیل شده که [[خداوند متعال]] پس از [[اسلام آوردن]] شخص بزرگ‌ترین [[گناه]] را که [[شرک]] است می‌آمرزد؛ پس [[گناهان]] دیگر به طریق اولی بخشیده می‌شود<ref>بحارالانوار، ج‌۶، ص‌۲۳.</ref>. مضمون این [[حدیث]] به‌ صورت قاعده‌ای [[فقهی]] به‌کار گرفته شده است. در [[تفسیر]] [[قرطبی]] از این قاعده با تعبیر {{عربی|" الاسلام یهدم ما قبله‏‏‏"}} یاد شده است<ref>تفسیر قرطبی، ج‌۷، ص‌۲۵۵.</ref>. [[ابن‌ مسعود]] نیز از [[نبی اکرم]]{{صل}} [[نقل]] کرده است: اگر کسی عمل [[نیکی]] در حال [[اسلام]] به جا آورد [[خداوند متعال]] او را به هیچ گناهی از زمان [[جاهلیت]] مؤاخذه نمی‌کند<ref>المنیر، ج‌۹، ص‌۳۲۱.</ref>. در [[روایات]] آثار دیگری نیز از قبیل [[حفظ جان]] و [[مال]] و جواز [[ازدواج]] و ارث‌بری برای [[اسلام آوردن]] ذکر شده است<ref>جامع البیان، مج‌۶، ج‌۱۰، ص‌۲۳۴؛ کشف الاسرار، ج‌۳، ص‌۶۱۴؛ نورالثقلین، ج‌۵، ص‌۱۰۲.</ref><ref>[[حسین دیبا|دیبا، حسین]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۳، ص۲۳۷ - ۲۶۰.</ref>.