فواید امام غایب: تفاوت میان نسخه‌ها

فواید امام غایب (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۰۸

۲ بایت حذف‌شده ، ‏۲۷ آوریل ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'منشاء ' به 'منشأ '

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 #نمی‌دانیم که [[غیبت]] [[حضرت]]{{ع}} فایده‌ای دارد یا ندارد. به دیگر سخن، [[شبهه]] یاد شده، عدم‌العلم است نه [[علم]] به عدم. نمی‌توان گفت، هیچ فایده‌ای در [[غیبت]] [[امام غایب]] نیست؛ زیرا چنین ادّعایی، مستلزم احاطه به همه جوانب هستی است که از دایره [[علم]] [[بشر]] بیرون است. مانند بسیاری از [[اعمال عبادی]] که [[حکمت]] و [[مصلحت]] و نفع و سودمندی آن برای [[بشر]] روشن نیست، ولی چون امر آن از [[حکیم]] صادر شده است به [[اجمال]] می‌دانیم که در آن مصلحتی است. درباره [[مهدویت]] نیز، با توجّه به [[احادیث متواتر]]، [[اعتقاد]] به آن، بر پایه معیار‌های کلامی‌لازم است، گرچه [[فایده امام غایب]] را ندانیم.
 #[[امام غایب]] در [[ولایت تکوینی]] و وساطت در ایصال [[فیض]] به موجودات ([[انسان]]، حیوان، گیاهان و جمادات) منشأ اثر و دارای فواید زیادی است. برقراری [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] و [[رزق و روزی]] موجودات از جمله آنهاست.[[امام رضا]]{{ع}} می‌فرماید: "[[زمین]] از [[حجت]] خالی نماند، به‌خدا آن [[حجت]] من هستم"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْأَرْضَ لَا تَخْلُو مِنْ حُجَّةٍ}}؛ الکافی، ج۱، ص۱۷۹.</ref>. در [[زیارت جامعه کبیره]] می‌خوانیم: "[[خدا]] به شما آغاز کرده است، و به شما پایان می‌بخشد، و به یُمن وجود شما [[باران]] را فرو می‌بارد، و [[آسمان]] را از سقوط به [[زمین]] بدون اذنش باز می‌دارد، و به‌وسیله [[الطاف]] شما غبار [[اندوه]] را از [[دل‌ها]] همی‌زداید"<ref>{{متن حدیث|بِكُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ وَ بِكُمْ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَ بِكُمْ يُمْسِكُ السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ بِكُمْ يُنَفِّسُ الْهَمَّ وَ بِكُمْ يَكْشِفُ الضُّرَّ}}؛ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۶۱۵.</ref>. در دعای عدیله، این‌گونه با [[خدای متعال]] ابراز [[نیاز]] و مسألت می‌نماییم:{{متن حدیث|وَ بِيُمْنِهِ رُزِقَ الْوَرَى وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَ السَّمَاءُ}}<ref>مفاتیح الجنان و زاد المعاد، دعای عدیله.</ref>.
-#[[امام غایب]] در [[ولایت تشریعی]] نیز، نیز منشاء آثار فراوانی است. عموم [[مردم]] از [[ولایت تشریعی]] مستقیم [[امام]] محروم‌اند، ولی [[خواص]]، علاوه بر [[ولایت تکوینی]] از [[ولایت تشریعی]] او نیز بهره‌مند بوده و می‌توانند از [[فیض]] وجودش استفاده‌ای کامل ببرند. یکی از [[ویژگی‌های امام]]، [[هدایت]] [[خلق]] در پرتو امر [[خداوند]] است. [[آیه]] [[شریف]] {{متن قرآن|وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا}}<ref>«و آنان را پیشوایانی کردیم که به فرمان ما راهبری می‌کردند»؛ سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref> و {{متن قرآن|وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا}}<ref>«برخی از آنان را پیشوایانی گماردیم که به فرمان ما (مردم را) رهنمایی می‌کردند» سوره سجده، آیه ۲۴.</ref> [[گواه]] این [[باور]] است. با دقّت در هر دو [[آیه]] [[شریف]] دانسته می‌شود که بی‌درنگ پس از اینکه [[خداوند]] [[امامت]] را [[جعل]] کرده است از واژه [[هدایت]] یاد می‌کند. پس [[امام]] از راه [[باطن]]، بر [[نفوس]] افراد اشراف دارد و آنان را [[هدایت]] و [[تربیت]] می‌کند. با القاهای [[نیکو]] با با نگه‌داشتن‌های [[باطنی]]، راه برخی از افراد را عوض می‌کند با آنها را در راه صحیحی که دارند، [[استوار]] و ثابت‌قدم می‌دارد؛ گرچه این [[هدایت]]، از دیدگان [[پنهان]] است.
+#[[امام غایب]] در [[ولایت تشریعی]] نیز، نیز منشأ آثار فراوانی است. عموم [[مردم]] از [[ولایت تشریعی]] مستقیم [[امام]] محروم‌اند، ولی [[خواص]]، علاوه بر [[ولایت تکوینی]] از [[ولایت تشریعی]] او نیز بهره‌مند بوده و می‌توانند از [[فیض]] وجودش استفاده‌ای کامل ببرند. یکی از [[ویژگی‌های امام]]، [[هدایت]] [[خلق]] در پرتو امر [[خداوند]] است. [[آیه]] [[شریف]] {{متن قرآن|وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا}}<ref>«و آنان را پیشوایانی کردیم که به فرمان ما راهبری می‌کردند»؛ سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref> و {{متن قرآن|وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا}}<ref>«برخی از آنان را پیشوایانی گماردیم که به فرمان ما (مردم را) رهنمایی می‌کردند» سوره سجده، آیه ۲۴.</ref> [[گواه]] این [[باور]] است. با دقّت در هر دو [[آیه]] [[شریف]] دانسته می‌شود که بی‌درنگ پس از اینکه [[خداوند]] [[امامت]] را [[جعل]] کرده است از واژه [[هدایت]] یاد می‌کند. پس [[امام]] از راه [[باطن]]، بر [[نفوس]] افراد اشراف دارد و آنان را [[هدایت]] و [[تربیت]] می‌کند. با القاهای [[نیکو]] با با نگه‌داشتن‌های [[باطنی]]، راه برخی از افراد را عوض می‌کند با آنها را در راه صحیحی که دارند، [[استوار]] و ثابت‌قدم می‌دارد؛ گرچه این [[هدایت]]، از دیدگان [[پنهان]] است.
 #حالت [[امید]] و [[انتظار]] به [[آینده]]، از فواید دیگری است که وجود آن [[حضرت]] دارد. بی‌تردید، جامعه‌ای که به پیشوای زنده -اگر چه [[غایب]]- [[باور]] دارد، همواره از فرو افتادن در [[ناامیدی]] در [[امان]] خواهد بود. شکی نیست، جامعه‌ای که دچار [[ناامیدی]] شد، رو به [[انحطاط]] است.
 #بر فرض که [[وجود امام]] [[غایب]]، فایده‌ای نداشته نباشد می‌گوییم: نبود فایده، از [[ناحیه]] خود ماست، نه از [[ناحیه]] [[خداوند]] تا موجب لغویت فعل او گردد. پس با توجّه به [[تقصیر]] [[مسلمانان]] در عمل به [[وظایف]] خود، [[امام]] و [[حجّت]] [[خدا]]، در پس پرده [[غیبت]] قرار گرفته است و هنگامی‌که [[آمادگی]] لازم برای [[پذیرش]] آن [[حضرت]] پدید آید، بهره‌مندی از فواید وجودی آن [[حضرت]] نیز، نصیب همگان خواهد شد<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۰۵-۲۰۷.</ref>.