بحث:چرا باید برای ظهور امام مهدی زمینه‌سازی کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*برخی [[روایات]]، به طور کلی بر این مطلب دلالت دارند که آیا برای [[زمینه‌سازی ظهور]]، دلیلی وجود دارد یا نه؟ طبرانی و ابن ماجه از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] می‌کنند که فرمود: «مردمانی از [[مشرق]] [[خروج]] خواهند نمود، پس زمینه را برای [[حکومت]] [[مهدی]] {{ع}} فراهم می‌سازند»<ref>{{متن حدیث|"یَخْرُجُ نَاسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ فَیُوَطِّئُونَ لِلْمَهْدِیِّ سُلْطَانَهُ"}}؛ علی بن حسام الدین متقی، البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان{{ع}}، ص ۱۴۷؛ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ج ۱، ص ۴۷۷.</ref>؛ [[امام صادق]] {{ع}} دربارۀ طولانی شدن [[عذاب]] [[بنی اسرائیل]] می‌فرماید: «پس چون [[عذاب]] [[بنی اسرائیل]] طولانی شد، [[چهل]] شبانه‌روز به درگاه [[خداوند]] ناله سردادند، آنگاه [[خداوند]] به [[موسی]] و [[هارون]] [[وحی]] فرمود، تا [[بنی اسرائیل]] را از دست [[فرعون]] [[نجات]] دهند... سپس [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: اگر شما نیز چنین می‌کردید، [[خداوند]] برای ما [[گشایش]] حاصل می‌فرمود. پس اگر چنین نکنید، این امر تا منتهای خود ادامه خواهد یافت»<ref>{{متن حدیث|"فَلَمَّا طَالَ عَلَی بَنِی إِسْرَائِیلَ الْعَذَابُ ضَجُّوا وَ بَکَوْا إِلَی اللَّهِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَی مُوسَی وَ هَارُونَ یُخَلِّصُهُمْ مِنْ فِرْعَوْنَ فَحَطَّ عَنْهُمْ سَبْعِینَ وَ مِائَةَ سَنَةٍ. قَالَ [الرّاوی] فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}: هَکَذَا أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ لَفَرَّجَ اللَّهُ عَنَّا فَأَمَّا إِذْ لَمْ تَکُونُوا فَإِنَّ الْأَمْرَ یَنْتَهِی إِلَی مُنْتَهَاهُ"}}؛ علّامه مجلسی، بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۱۳۱؛ محمد بن مسعود عیاشی، تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۱۵۴.</ref>؛ برپایه این [[روایت]]، اگر [[کارها]] درست انجام شود، [[غیبت]] کاهش می‌یابد<ref>ر.ک. فاکر میبدی، محمد، زمینه‌سازی ظهور حضرت ولی عصر، ص ۱۷۳-۱۷۵.</ref>.

*آماده نبودن [[جوامع بشری]] و نبود [[یاران]] [[وفادار]] برای [[امام]] از [[علل غیبت]] [[حضرت]] است، چنانچه [[امام عصر]]{{ع}} در یکی از توقیع‌های فرمودند: «اگر [[شیعیان]] ما که [[خداوند]] [[توفیق]] طاعتشان دهد، در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند، هم‌دل می‌‌شدند، میمنت [[دیدار]] ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد و [[سعادت]] [[دیدار]] ما زودتر نصیب آنان می‌‌گشت؛ دیداری بر مبنای شناختی [[راستین]] و صداقتی از آنان نسبت به ما»<ref>{{متن حدیث|وَ لَوْ أَنَّ أَشْیَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَی حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُم}}؛ ‏الاحتجاج، ج۲، ص۴۹۹.</ref>.  از [[روایات]] متعددی استفاده می‌‌شود استمرار [[غیبت امام مهدی]]{{ع}} به [[دلیل]] نبود [[یاران]] [[وفادار]] به تعداد لازم، یعنی [[سیصد و سیزده نفر]] است که از آن جمله می‌‌توان به [[روایت]] [[نقل]] شده از [[امام کاظم]]{{ع}} اشاره کرد. در این [[روایت]]، ایشان خطاب به یکی از [[یاران]] خود می‌‌فرماید: «...ای پسر بکیر! من به تو سخنی را می‌‌گویم که [[پدران]] من نیز پیش از من آن را بر زبان رانده‌اند و آن این است که اگر در میان شما به تعداد کسانی که در [[جنگ بدر]] با [[پیامبر اکرم]]{{صل}} بودند [[یاران]] [[مخلص]] وجود داشت، قیام‌کننده ما [[اهل بیت]] [[ظهور]] می‌‌کرد»<ref>بحار الأنوار، ج۵۳، ص۱۷۷، ح۷.</ref>. بر این اساس، به صراحت می‌‌توان گفت حضور مجدد [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} در [[جامعه]] مشروط به آن است که [[انسان‌ها]] با انجام اقدام‌های [[فرهنگی]] و [[اجتماعی]] زمینه را برای بازگشت [[امام]] به صحنه [[جامعه]] فراهم سازند<ref>ر.ک: شفیعی سروستانی؛ ابراهیم، زمینه‌سازی برای ظهور آرمان انقلاب اسلامی، ص۱۶-۱۷.</ref>.

==پانویس==

{{یادآوری پانویس}}

{{پانویس2}}