هدایت تکوینی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*کلمه "[[هدایت]]" به معنای [[ارشاد]] و راه نمودن است<ref>معجم مقاییس اللغة، ۶/ ۴۲؛ القاموس المحیط، ۲/ ۴۰۵.</ref>. برخی لغت‌شناسان قید "از روی [[لطف]] و [[خیرخواهی]]" را نیز بدین معنا افزوده‌اند<ref>المفردات، ۵۳۸.</ref>. بدین سان، معنای [[هدایت]] عبارت است از: [[ارشاد]] و راه نمودنی که همراه [[خیرخواهی]] و از سر [[لطف]] است. در اصطلاح [[دینی]]، [[هدایت]] تعیین کمال مناسب شی‌ء و نمایانیدن راه رسیدن به آن است<ref>هدایت در قرآن، ۲۰.</ref>. [[خداوند]] پس از [[آفرینش]] موجودات، همه را به کمال مناسب خویش راه نموده است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 469.</ref>. | *کلمه "[[هدایت]]" به معنای [[ارشاد]] و راه نمودن است<ref>معجم مقاییس اللغة، ۶/ ۴۲؛ القاموس المحیط، ۲/ ۴۰۵.</ref>. برخی لغت‌شناسان قید "از روی [[لطف]] و [[خیرخواهی]]" را نیز بدین معنا افزوده‌اند<ref>المفردات، ۵۳۸.</ref>. بدین سان، معنای [[هدایت]] عبارت است از: [[ارشاد]] و راه نمودنی که همراه [[خیرخواهی]] و از سر [[لطف]] است. در اصطلاح [[دینی]]، [[هدایت]] تعیین کمال مناسب شی‌ء و نمایانیدن راه رسیدن به آن است<ref>هدایت در قرآن، ۲۰.</ref>. [[خداوند]] پس از [[آفرینش]] موجودات، همه را به کمال مناسب خویش راه نموده است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 469.</ref>. | ||
* هدایت تکوینی: | * هدایت تکوینی: [[سرشت]] و [[فطرت]] و غریزه‌ای است که [[خدا]] در همه موجودات قرار داده که [[راه تعیین]] شده خود را طی کنند: {{متن قرآن|قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى}}<ref>«گفت: پروردگار ما کسی است که آفرینش هر چیز را به (فراخور) او، ارزانی داشته سپس راهنمایی کرده است» سوره طه، آیه ۵۰.</ref>. [[اصل هدایت]] به نباتات، حیوانات و [[انسان]] اختصاص ندارد، بلکه [[خداوند]] ساختمان هر چیز را آن‌گونه که باید و شاید [[خلق]] و [[هدایت]] کرده است: {{متن قرآن|الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى}}<ref>«آنکه آفرید و باندام ساخت، و آنکه اندازه کرد و راه نمود» سوره اعلی، آیه ۲ ـ ۳</ref>، همچنین [[قرآن کریم]]، درباره [[اصل هدایت]] در همه موجودات می‌‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا}}<ref>«آنگاه آنها را در دو روز (به گونه) هفت آسمان برنهاد و در هر آسمانی کار آن را وحی کرد» سوره فصلت، آیه ۱۲.</ref>. یعنی کاری که هر [[آسمان]] باید انجام دهد به او [[وحی]] کرده و راهش را به او نشان داده است؛ اما [[بشر]] به علت [[عدم آگاهی]] در مورد [[هدایت]] حیوانات چاره‌ای نداشته، الا اینکه اسم مبهمی مانند "[[غریزه]]" بر آن بگذارد<ref>ر.ک: صفوی، سید صدرالدین، هدایت در قرآن، ص؟؟؟؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، ص؟؟؟.</ref>. | ||
*[[آیات قرآنی]] از دو گونه هدایت تکوینی یاد کرده‌اند: | *[[آیات قرآنی]] از دو گونه هدایت تکوینی یاد کرده‌اند: | ||