پرش به محتوا

جنگ‌های اعراب جاهلی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'اعراب جاهلی' به 'اعراب جاهلی'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'اعراب جاهلی' به 'اعراب جاهلی')
خط ۱۸: خط ۱۸:
#قید و بندهای [[کیش]] [[بت‌پرستی]]، مراسم و [[شعائر]] آن؛
#قید و بندهای [[کیش]] [[بت‌پرستی]]، مراسم و [[شعائر]] آن؛
#سنت‌ها، [[آداب و رسوم]] قبیلگی و [[وظایف]] آنان در برابر [[قبیله]]<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[جنگ‌های اعراب جاهلی (مقاله)|جنگ‌های اعراب جاهلی]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۲۶۷-۲۶۸.</ref>.
#سنت‌ها، [[آداب و رسوم]] قبیلگی و [[وظایف]] آنان در برابر [[قبیله]]<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[جنگ‌های اعراب جاهلی (مقاله)|جنگ‌های اعراب جاهلی]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۲۶۷-۲۶۸.</ref>.
===اوضاع [[اجتماعی]] [[اعراب]] [[جاهلی]]===
===اوضاع [[اجتماعی]] [[اعراب جاهلی]]===
*اساس [[اجتماعی]] [[عرب]] بر [[نظام]] قبیلگی بود. [[قبیله]] در [[بادیه]]، دولتی کوچک به شمار می‌آمد که همه ملزومات یک [[دولت]]، جز [[زمین]] ثابت را داشت. عاملی که [[مردم]] [[قبیله]] را پیوند می‌داد، تعصبی بود که از راه پیوند نسبی و [[وابستگی]] خاندان‌ها به هم حاصل می‌شد، و این [[تعصب]]، به ویژه در [[نبردها]] و زد و خوردها [[ضرورت]] کامل داشت<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۱، ص۱۶۰-۱۶۱.</ref>.
*اساس [[اجتماعی]] [[عرب]] بر [[نظام]] قبیلگی بود. [[قبیله]] در [[بادیه]]، دولتی کوچک به شمار می‌آمد که همه ملزومات یک [[دولت]]، جز [[زمین]] ثابت را داشت. عاملی که [[مردم]] [[قبیله]] را پیوند می‌داد، تعصبی بود که از راه پیوند نسبی و [[وابستگی]] خاندان‌ها به هم حاصل می‌شد، و این [[تعصب]]، به ویژه در [[نبردها]] و زد و خوردها [[ضرورت]] کامل داشت<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۱، ص۱۶۰-۱۶۱.</ref>.
*افراد یک [[قبیله]] خود را از یک [[خون]] دانسته، به شدت بدان [[تعصب]] می‌ورزیدند.[[اهانت]] به هریک از افراد [[قبیله]]، مایه لکه‌دار شدن شرافتشان می‌شد؛ از این‌رو، با همه قوا در رفع این [[اهانت]] می‌کوشیدند.
*افراد یک [[قبیله]] خود را از یک [[خون]] دانسته، به شدت بدان [[تعصب]] می‌ورزیدند.[[اهانت]] به هریک از افراد [[قبیله]]، مایه لکه‌دار شدن شرافتشان می‌شد؛ از این‌رو، با همه قوا در رفع این [[اهانت]] می‌کوشیدند.
خط ۲۴: خط ۲۴:


==جنگ‌های [[جاهلی]]==
==جنگ‌های [[جاهلی]]==
*بی‌تردید جنگ‌های [[جاهلی]]، به منزله نمودی کامل از اوضاع طبیعی و [[فرهنگی]] و [[اجتماعی]] شبه‌جزیره [[عربستان]]، مشخصه اصلی [[زندگی]] [[اعراب]] [[جاهلی]] را تشکیل می‌داد، و آن میل و استعداد شدید به قتال بود. این علاقه، [[مرضی]] شایع بین آنان به شمار می‌آمد؛ حتی [[قبایل]] [[مسیحی]] شبه‌جزیره نیز از این امر مستثنا نبودند<ref>فیلیپ حتی، تاریخ العرب، ص۱۳۱.</ref>، تا آنجا که می‌توان [[کشتار]] را یکی از سنت‌های برشمرد. آنان پیوسته می‌کشتند و کشته می‌شدند و از [[خون]] ریختن و [[خون‌خواهی]] نمی‌آسودند<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[جنگ‌های اعراب جاهلی (مقاله)|جنگ‌های اعراب جاهلی]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۲۶۸.</ref>.
*بی‌تردید جنگ‌های [[جاهلی]]، به منزله نمودی کامل از اوضاع طبیعی و [[فرهنگی]] و [[اجتماعی]] شبه‌جزیره [[عربستان]]، مشخصه اصلی [[زندگی]] [[اعراب جاهلی]] را تشکیل می‌داد، و آن میل و استعداد شدید به قتال بود. این علاقه، [[مرضی]] شایع بین آنان به شمار می‌آمد؛ حتی [[قبایل]] [[مسیحی]] شبه‌جزیره نیز از این امر مستثنا نبودند<ref>فیلیپ حتی، تاریخ العرب، ص۱۳۱.</ref>، تا آنجا که می‌توان [[کشتار]] را یکی از سنت‌های برشمرد. آنان پیوسته می‌کشتند و کشته می‌شدند و از [[خون]] ریختن و [[خون‌خواهی]] نمی‌آسودند<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[جنگ‌های اعراب جاهلی (مقاله)|جنگ‌های اعراب جاهلی]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۲۶۸.</ref>.
*بزرگ‌ترین قانونی که همه در برابر آن [[خاضع]] بودند، انتقام‌جویی بود، و "ثار"<ref>انتقام کشته را گرفتن، خونخواهی کردن، کشنده را کشتن.</ref>[[شریعت]] مقدسشان شمرده می‌شد و رنگ [[دینی]] به خود گرفته بود؛ زیرا تا از حریفان خود [[انتقام]] نگرفته بودند، [[زن]] و شراب و [[عطر]] را بر خود [[حرام]] می‌کردند. هیچ کس در [[قبیله]] [[حق]] جزئی‌ترین تخطی و توقف یا نقض این [[قانون]] را نداشت.
*بزرگ‌ترین قانونی که همه در برابر آن [[خاضع]] بودند، انتقام‌جویی بود، و "ثار"<ref>انتقام کشته را گرفتن، خونخواهی کردن، کشنده را کشتن.</ref>[[شریعت]] مقدسشان شمرده می‌شد و رنگ [[دینی]] به خود گرفته بود؛ زیرا تا از حریفان خود [[انتقام]] نگرفته بودند، [[زن]] و شراب و [[عطر]] را بر خود [[حرام]] می‌کردند. هیچ کس در [[قبیله]] [[حق]] جزئی‌ترین تخطی و توقف یا نقض این [[قانون]] را نداشت.
*بیشتر درگیری‌هایشان، ادامه [[نزاع]] دو فرد از دو [[قبیله]] بود بر سر یک توهین یا [[قتل]] یا چراگاه. در این زمان، [[عشیره]] دو طرف [[شمشیر]] می‌کشیدند و عشایر دیگر قبیله‌ها نیز از ایشان [[پیروی]] کرده، برای [[خون‌خواهی]] هم‌پشت می‌شدند و یکدیگر را می‌کشتند. این پدرکشتگی‌ها به [[ارث]] می‌رسید و نسل‌های [[آینده]] دو طرف نیز همچنان در [[ستیز]] بودند تا اینکه با دخالت طرف ثالثی [[آشتی]] کنند و خون‌بها و غرامت مبادله شود، و به این کار [[راضی]] نمی‌شدند، مگر وخامت امر به نهایت می‌رسید، و طرفین رو به نابودی بودند. تا [[قتل]] و جرحی واقع نمی‌شد، [[پذیرفتن]] [[آشتی]] برایشان ننگ بود<ref>شوقی ضیف، عصر الجاهلی، ص۷۱.</ref>. عجیب‌تر آنکه اگر مردان هم، قصد [[مصالحه]] کرده، به پرداخت خون‌بها تن می‌دادند، [[زنان]] مصیبت‌دیده، چنان مرثیه‌های سوزناکی در رثای در گذشته سر می‌دادند که به شدت، [[افکار]] عمومی [[قبیله]] را جریحه‌دار کرده، آنان را به [[جنگ]] و [[خونریزی]] تهییج و تحریض می‌کردند.
*بیشتر درگیری‌هایشان، ادامه [[نزاع]] دو فرد از دو [[قبیله]] بود بر سر یک توهین یا [[قتل]] یا چراگاه. در این زمان، [[عشیره]] دو طرف [[شمشیر]] می‌کشیدند و عشایر دیگر قبیله‌ها نیز از ایشان [[پیروی]] کرده، برای [[خون‌خواهی]] هم‌پشت می‌شدند و یکدیگر را می‌کشتند. این پدرکشتگی‌ها به [[ارث]] می‌رسید و نسل‌های [[آینده]] دو طرف نیز همچنان در [[ستیز]] بودند تا اینکه با دخالت طرف ثالثی [[آشتی]] کنند و خون‌بها و غرامت مبادله شود، و به این کار [[راضی]] نمی‌شدند، مگر وخامت امر به نهایت می‌رسید، و طرفین رو به نابودی بودند. تا [[قتل]] و جرحی واقع نمی‌شد، [[پذیرفتن]] [[آشتی]] برایشان ننگ بود<ref>شوقی ضیف، عصر الجاهلی، ص۷۱.</ref>. عجیب‌تر آنکه اگر مردان هم، قصد [[مصالحه]] کرده، به پرداخت خون‌بها تن می‌دادند، [[زنان]] مصیبت‌دیده، چنان مرثیه‌های سوزناکی در رثای در گذشته سر می‌دادند که به شدت، [[افکار]] عمومی [[قبیله]] را جریحه‌دار کرده، آنان را به [[جنگ]] و [[خونریزی]] تهییج و تحریض می‌کردند.
خط ۴۱: خط ۴۱:


==تعداد جنگ‌های [[جاهلی]]==
==تعداد جنگ‌های [[جاهلی]]==
*جنگ‌های آنان، زیاد و از حد و حصر خارج است؛ زیرا به اقتضای وضع دشوار [[زندگی]] در [[عربستان]]، [[بادیه‌نشینان]]، [[معیشت]] خود را غالباً از راه تهاجم و [[غارت]] تأمین می‌کردند و [[حیات]] اقتصادی‌شان در [[حقیقت]] [[قائم]] به [[جنگ]] بود. شمار این ایام را از ۷۵۰ تا ۱۷۰۰ [[یوم]] برشمرده‌اند که [[اخبار]] همه آنها باقی نمانده است. تنها [[اخبار]] آن دسته از ایامی که حدود ۱۵۰ سال پیش از [[اسلام]] اتفاق افتاده، موجود است. ترتیب، [[تاریخی]] این [[جنگ‌ها]] نیز واضح نیست و به سبب نگاه تفاخرآمیز [[اعراب]] [[جاهلی]] به آنها، چه بسا درباره آن [[مبالغه]] نیز می‌کردند؛ از هیمن رو، [[اخبار]] آنها [[اطمینان]] و [[وثاقت]] [[تاریخی]] چندانی ندارد<ref>عمر فروخ، تاریخ الجاهلیه، ص۱۴۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[جنگ‌های اعراب جاهلی (مقاله)|جنگ‌های اعراب جاهلی]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۲۷۱.</ref>.
*جنگ‌های آنان، زیاد و از حد و حصر خارج است؛ زیرا به اقتضای وضع دشوار [[زندگی]] در [[عربستان]]، [[بادیه‌نشینان]]، [[معیشت]] خود را غالباً از راه تهاجم و [[غارت]] تأمین می‌کردند و [[حیات]] اقتصادی‌شان در [[حقیقت]] [[قائم]] به [[جنگ]] بود. شمار این ایام را از ۷۵۰ تا ۱۷۰۰ [[یوم]] برشمرده‌اند که [[اخبار]] همه آنها باقی نمانده است. تنها [[اخبار]] آن دسته از ایامی که حدود ۱۵۰ سال پیش از [[اسلام]] اتفاق افتاده، موجود است. ترتیب، [[تاریخی]] این [[جنگ‌ها]] نیز واضح نیست و به سبب نگاه تفاخرآمیز [[اعراب جاهلی]] به آنها، چه بسا درباره آن [[مبالغه]] نیز می‌کردند؛ از هیمن رو، [[اخبار]] آنها [[اطمینان]] و [[وثاقت]] [[تاریخی]] چندانی ندارد<ref>عمر فروخ، تاریخ الجاهلیه، ص۱۴۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[جنگ‌های اعراب جاهلی (مقاله)|جنگ‌های اعراب جاهلی]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۲۷۱.</ref>.


==[[جایگاه]] ایام العرب==
==[[جایگاه]] ایام العرب==
۲۱۸٬۴۳۸

ویرایش