بنی‌اسرائیل در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بنی‌اسرائیل در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۳۳

۵٬۷۷۸ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۰

←‏وفای به عهد

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش

@@ خط ۵۴: / خط ۵۴: @@
 ===[[وفای به عهد]]===
 *بر اثر پیمان‌شکنی‌های مکرر، [[خداوند]] بارها از آنان خواسته بود که بر [[پیمان الهی]] خویش با [[خداوند]] [[استوار]] بمانند: {{متن قرآن|يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ}}<ref>«ای بنی اسرائیل! نعمت مرا که ارزانی شما داشتم به یاد آورید و به پیمان من وفا کنید تا به پیمان شما وفا کنم و تنها از من بهراسید» سوره بقره، آیه۴۰.</ref>. برخی [[آیه]] را خطاب به [[یهودیان]] زمان [[پیامبر]]، و عده‌‌ای دیگر آن را شامل [[مسیحیان]] نیز دانسته‌‌اند. برخی هم آن را درباره [[احبار]] و [[عالمان]] [[یهود]] می‌‌دانند <ref>التبیان، ج ۱، ص ۱۸۱؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۲۰۷؛ تفسیر‌‌قرطبی، ج ۱، ص ۲۷۳.</ref>.
-*محتوای [[عهد]] یاد شده نیز مورد [[اختلاف]] است؛ برخی به [[نقل]] از [[امام حسن عسکری]]{{ع}} آن را [[نبوت]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} دانسته‌‌اند که [[تورات]] از آن خبر داده است<ref>مجمع البیان، ج ۱، ص ۲۰۸؛ تفسیر قرطبی، ج ۱، ص ۲۲۷؛ الصافی، ج ۱، ص ۱۲۳.</ref>. عده‌‌ای نیز آن را مجموعه آموزه‌‌های [[وحیانی]] نازل شده بر [[بنی‌اسرائیل]] [[تفسیر]] کرده‌‌اند که آنان موظف بودند به آن [[ایمان]] آورده، از آن [[پیروی]] کنند<ref>التبیان، ج ۱، ص ۱۸۳؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۹۳؛ تسنیم، ج ۴، ص ۳۵.</ref>. به [[نقل]] از ابن‌‌عباس علمای [[بنی‌اسرائیل]] به رغم [[تشویق]] [[یهود]] به [[تلاوت]] [[تورات]]، خود به مضمون آن درباره [[بعثت پیامبر]] اکرم{{صل}} عمل نمی‌‌کردند<ref>التبیان، ج ۱، ص ۱۹۷؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۲۱۵؛ تفسیر صدر المتالهین، ج ۳، ص ۲۵۹.</ref>. برخی، مخاطبان این [[آیه]] را [[خطیبان]] و [[قضات]] دانسته‌‌اند که [[مردم]] را به [[نیکی]] [[دعوت]] کرده، خود عمل نمی‌‌کردند<ref>تفسیر قمی، ج ۱، ص ۷۴.</ref>.
+*محتوای [[عهد]] یاد شده نیز مورد [[اختلاف]] است؛ برخی به [[نقل]] از [[امام حسن عسکری]]{{ع}} آن را [[نبوت]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} دانسته‌‌اند که [[تورات]] از آن خبر داده است<ref>مجمع البیان، ج ۱، ص ۲۰۸؛ تفسیر قرطبی، ج ۱، ص ۲۲۷؛ الصافی، ج ۱، ص ۱۲۳.</ref>. عده‌‌ای نیز آن را مجموعه آموزه‌‌های [[وحیانی]] نازل شده بر [[بنی‌اسرائیل]] [[تفسیر]] کرده‌‌اند که آنان موظف بودند به آن [[ایمان]] آورده، از آن [[پیروی]] کنند <ref>التبیان، ج ۱، ص ۱۸۳؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۹۳؛ تسنیم، ج ۴، ص ۳۵.</ref>.
+*به [[نقل]] از [[ابن‌‌عباس]] علمای [[بنی‌اسرائیل]] به رغم [[تشویق]] [[یهود]] به [[تلاوت]] [[تورات]]، خود به مضمون آن درباره [[بعثت پیامبر]] اکرم{{صل}} عمل نمی‌‌کردند<ref>التبیان، ج ۱، ص ۱۹۷؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۲۱۵؛ تفسیر صدر المتالهین، ج ۳، ص ۲۵۹.</ref>. برخی، مخاطبان این [[آیه]] را [[خطیبان]] و [[قضات]] دانسته‌‌اند که [[مردم]] را به [[نیکی]] [[دعوت]] کرده، خود عمل نمی‌‌کردند<ref>تفسیر قمی، ج ۱، ص ۷۴.</ref>.
 *[[طبرسی]] [[آیه]] را درباره [[یهود]] می‌‌داند که [[نزدیکان]] [[مسلمان]] خود را به [[پیروی]] از [[محمد]]{{صل}} فرا می‌‌خواندند؛ ولی خود منکر او بودند<ref>مجمع‌‌البیان، ج ۱، ص ۲۱۵.</ref>.
+===[[ترس از خدا]]===
+*گویا [[بنی‌اسرائیل]] با [[نافرمانی]] و [[پیمان]] شکنی‌های مکررِ خود بدون هیچ هراسی از [[عذاب الهی]] بر شیوه پیشین خویش [[مداومت]] می‌‌کردند، برای همین [[خدا]] آنان را از [[عذاب]] خود برحذر می‌‌دارد:{{متن قرآن|يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ}}<ref>«ای بنی اسرائیل! نعمت مرا که ارزانی شما داشتم به یاد آورید و به پیمان من وفا کنید تا به پیمان شما وفا کنم و تنها از من بهراسید» سوره بقره، آیه۴۰.</ref>. شاید این [[آیه]] از [[بنی‌اسرائیل]] می‌‌خواهد به [[دلیل]] [[ترس]] از [[ظالمان]] [[عهد]] خویش با [[خدا]] را در [[مخالفت]] با [[پیامبر‌‌ خاتم]]{{صل}}<ref>تفسیر منسوب به امام عسکری{{ع}}، ج ۱، ص ۲۲۷ـ۲۲۸؛ تفسیر‌‌ابن کثیر، ج ۱، ص ۸۶؛ البرهان، ج ۱، ص ۱۹۹.</ref> یا [[ارتکاب گناهان]]<ref>التبیان، ج ۱، ص ۱۸۳؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۲۰۸.</ref>، نقض نکنند و تنها از او بترسند، چنان که این نکته از {{متن قرآن|إِيَّايَ}} مفید حصر است استفاده می‌‌شود؛ همچنین در [[آیه]] دیگری [[بنی‌اسرائیل]] از [[عذاب]] روز جزا [[پرهیز]] داده شده‌‌اند:{{متن قرآن|وَاتَّقُوا يَوْمًا لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ}}<ref>«و از روزی پروا کنید که هیچ کاری از کسی برای دیگری برنمی‌آید و از کسی  میانجیگری پذیرفته نمی‌گردد و از او جایگزینی گرفته نمی‌شود و آنان یاری نخواهند شد» سوره بقره، آیه۴۸.</ref>.
+===[[ایمان]] به [[وحی]]===
+*[[ایمان]] به [[وحی الهی]] و [[نهی]] از [[انکار]] آن از دیگر [[دستورات]] [[خداوند]] است: {{متن قرآن|وَآمِنُوا بِمَا أَنْزَلْتُ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَكُمْ وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَإِيَّايَ فَاتَّقُونِ}}<ref>«و به آنچه فرو فرستاده‌ام ، که کتاب نزد شما را راست می‌شمارد، ایمان آورید و نخستین منکر آن نباشید و آیات مرا به بهای ناچیز نفروشید  و تنها از من پروا کنید» سوره بقره، آیه۴۱.</ref>. [[مفسران]] {{متن قرآن|بِمَا أَنْزَلْتُ}} را [[قرآن]]<ref>جامع البیان، مج ۱، ج ۱، ص ۳۵۹؛ البرهان، ج ۱، ص ۲۰۱؛ تفسیر صدرالمتالهین، ج ۳، ص ۲۱۴.</ref> یا [[نبوت]] [[موعود]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} در [[تورات]]<ref>التبیان، ج ۱، ص ۱۸۵؛ مجمع البیان، ج ۱، ص ۲۰۹؛ الصافی، ج‌‌۱، ص ۱۲۳‌‌ـ‌‌۱۲۴.</ref> دانسته‌‌اند. به [[نقل]] از [[امام باقر]]{{ع}} عده‌‌ای از علمای [[بنی‌اسرائیل]] به رغم [[آگاهی]] از [[بشارت]] [[تورات]] در این باره برای آنکه از هدایای [[مردم]] یا کمک‌های [[حکومتی]] بهره‌‌مند شوند، آن را [[انکار]] کردند<ref>جامع البیان، مج ۱، ج ۱، ص ۳۶۱ـ۳۶۲؛ مجمع البیان، ج ۱، ص‌‌۲۱۰؛ تفسیر صدرالمتالهین، ج ۳، ص ۲۱۷.</ref>.
+*بنابراین {{متن قرآن|ثَمَنًا قَلِيلًا}} ثمن [[دنیایی]] است که [[احبار]] برای دستیابی به آن، [[آخرت]] خویش را فروختند؛ همچنین [[مفسران]] بر این باورند که با توجه به [[پیشی گرفتن]] [[قریش]] بر [[یهود]] در [[کفر]] به [[پیامبر]] و [[کتمان]] [[نبوت]] او، مراد از {{متن قرآن|وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ}} می‌‌تواند اول بودن در میان [[اهل کتاب]]<ref>مجمع البیان، ج ۱، ص ۲۱۰؛ تفسیر صدرالمتالهین، ج ۳، ص‌‌۲۱۵.</ref>، [[امام]] و پیشوای [[کافران]] بودن<ref>تفسیر صدرالمتالهین، ج ۳، ص ۲۱۵.</ref>، اولین [[کافر]] اهل [[معرفت]] و [[آگاهی]]<ref>جامع البیان، مج ۱، ج ۱، ص ۳۶۱؛ تفسیر صدرالمتالهین، ج ۳، ص ۲۱۶.</ref> یا سابق بودن بر دیگران برای [[پیروی]] آنان<ref>کنزالدقایق، ج ۱، ص ۳۹۷.</ref> باشد. برخی نیز [[آیه]] را درباره [[کتمان]] [[حقانیت]] [[علی]]{{ع}} به سبب [[منافع دنیوی]] قلمداد کرده‌‌اند<ref>ر.ک: البرهان، ج ۱، ص ۲۰۱؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۷۳.</ref>. که در این صورت [[آیه]] خطاب به [[بنی‌اسرائیل]] نخواهد‌‌بود.
 ==بنی اسرائیل در فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم==