توکل بر غیر خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

*آری! ممکن است که او چنین بپندارد که به [[هدف]] و مطلوب خود رسیده است، اما در واقع بجای [[آب]] به سراب، و بجای مقصود به هدفی پوچ دست یافته است؛ به این [[آیات]] [[مبارک]] نیز بنگرید: {{متن قرآن| وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ كَسَرَابٍ بِقِيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّى إِذَا جَاءَهُ لَمْ يَجِدْهُ شَيْئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِندَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ}}<ref> و کردارهای کافران چون سرابی است در بیابانی خشک که تشنه آن را آب می‌پندارد تا چون بدان رسد آن را چیزی نیابد و (کافر) خداوند را نزد آن (کارهای خویش) فرا می‌یابد که به حسابش تمام می‌رسد و خداوند حسابرسی سریع است؛ سوره نور، آیه: ۳۹.</ref>؛ {{متن قرآن|لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لاَ يَسْتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيْءٍ إِلاَّ كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاء لِيَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ وَمَا دُعَاء الْكَافِرِينَ إِلاَّ فِي ضَلالٍ}}<ref> دعوت راستین، او راست و کسانی که جز او را (به پرستش) می‌خوانند (آنها) به آنان هیچ پاسخی نمی‌دهند مگر چونان کسی که دو کف خود را به سوی آب می‌گشاید تا (آب) به دهانش برسد در حالی که نمی‌رسد؛ فراخوان کافران جز در گمراهی نیست؛ سوره رعد، آیه: ۱۴.</ref>؛ {{متن قرآن|وَلَمْ تَكُن لَّهُ فِئَةٌ يَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَمَا كَانَ مُنتَصِرًا هُنَالِكَ الْوَلايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَيْرٌ ثَوَابًا وَخَيْرٌ عُقْبًا وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيمًا تَذْرُوهُ الرِّيَاحُ وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ مُّقْتَدِرًا }}<ref> و او را گروهی نبود که در برابر خداوند یاریش کنند و توان دفاع از خود نداشت. آنجا، سروری از آن خداوند راستین است، او در پاداش دادن نیکوتر و در بخشیدن بهتر است. و برای آنان زندگانی این جهان را مثل بزن که به آبی مانند است که آن را از آسمان فرو فرستیم و گیاه روی زمین با آن در آمیزد آنگاه (خشک و) کوفته گردد و بادها آن را (به هر سو) بردارند و خداوند بر هر کاری تواناست؛ سوره کهف، آیه: ۴۳-۴۵.</ref>

*کوتاه سخن آنکه رسیدن به مقصود، تنها با چنگ انداختن در ریسمان [[الهی]] ممکن می‌شود و بس؛ همان ریسمانی که ما را امر فرموده تا بدان [[متوسل]] شویم و از غیر آن دست بشوئیم. [[تمسک]] به غیر او اما نه تنها نفعی نخواهد داشت، که تنها ضرر و زیان [[آدمی]] را به همراه خود خواهد آورد.

*تجربه و [[سیره]] همیشگی [[مردمان]] نیز این سخن را تأیید می‌کند، و [[آیات]] و احادیثی که پیش از این [[گذشت]] نیز بر همین مطلب تأکید می‌نماید<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۴، ص ۱۳۰-۱۳۱.</ref>.