بحث:انتظار فرج در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

==[[انتظار فرج]] در [[فرهنگ]] اصطلاحات [[علم کلام]]==

*[[انتظار فرج]] از یک اصل کلی [[اسلامی]] و [[قرآنی]] [[استنتاج]] می‌‌شود و آن "[[حرمت]] [[یأس از روح الله]]" است؛ بدان معنا که لازمه [[امیدواری]] به [[لطف]] و [[عنایت خداوند]]، ایجاد جهانی مبتنی بر [[آموزه‌های دینی]] و [[عقلی]] و براساس [[فطرت]] خداوندی است<ref>مطهری، قیام و انقلاب مهدی{{ع}}، ص۸ - ۶ و ۶۵ - ۶۱.</ref>.

*از آنجا که [[انتظار فرج]]، [[جامعه منتظر]] و [[مهدوی]] را به جامعه‌ای فعال و پویا تبدیل می‌‌کند و با رکود و [[تحجر]] در تضاد است، مهم‌ترین [[عامل رشد]] و [[شکوفایی]] [[اخلاقی]] برشمرده می‌‌شود؛ از این رو همواره مورد تأکید و توجه تمام حضرات [[معصومین]] از شخص [[پیامبر اکرم]]{{صل}} تا [[حضرت مهدی]]{{ع}} بوده است<ref>بنگرید به: مجلسی، بحارالأنوار، ج۱۳؛ مفید، کمال الدین و تمام النعمه؛ صافی گلپایگانی، منتخب الأثر.</ref>. علاوه بر اینکه [[انتظار فرج]] زمینه [[امید]] و کنار گذاشتن [[یأس]] و پوچ‌گرایی است. این موضوع تا به امروز مهم‌ترین عامل [[شکوفایی]] و درخشندگی [[مکتب]] و [[تفکر]] [[اهل بیت]]{{عم}} بوده است. [[پیامبر]]{{صل}} و [[امام علی]]{{ع}} [[انتظار فرج]] را [[بهترین]] و [[برترین]] [[اعمال امت]] معرفی نمودند<ref>همان، ص۶۲۹ و ۶۳۱.</ref>. از [[امام مهدی]]{{ع}} نیز در [[منابع روایی]] آمده است که: {{متن حدیث|وَ أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُمْ}}<ref>صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۴۸۵.</ref>. از این [[روایت]] می‌‌توان برداشت نمود که [[حضرت مهدی]]{{ع}} خود از [[منتظران]] [[وعده الهی]] [[ظهور]] بوده و چشم به فراهم شدن اسباب تحقق [[دولت]] [[موعود]] [[الهی]] دارند<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۴۳-۴۴.</ref>.