آیات مربوط به ظهور امام مهدی کدامند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::[[حضرت علی]]{{ع}} در [[نهج البلاغه]] می‌فرماید: {{متن حدیث|لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيَا عَلَيْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا...}}<ref>«این [[دنیا]] که امروزه از ما روگردان است روزی به ما رو خواهد آورد همانند ناقه‌ای که به فرزندش از روی علاقه، روی می‌آورد.» نهج البلاغه محمد عبده، دار المعرفة، بیروت، کلمات قصار شماره ۲۰۹.</ref>؛

::::::آن‌وقت [[حضرت]] این [[آیه]] را [[تلاوت]] فرمود: {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref>. [[ابن ابی الحدید]] در شرح این [[خطبه]] می‌گوید: {{عربی| وَ الإمامیة تَزْعُمُ أَنَّ ذلک وَعَدَ مِنْهُ بِالْإِمَامِ الْغَائِبِ الذی یملک الارض فی آخَرَ الزمان‌ وَ أَصْحَابُنَا یقولون إِنَّهُ وَعَدَ بِإِمَامٍ یملک الْأَرْضِ وَ یستولی علی الممالک}}<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج ۱۹، ص ۲۹، خطبه ۲۰۵: و امامیه گمان می‌کنند که این آیه وعده‌ای از جانب خدا درباره امام غایبی است که در آخر زمان به زمین حکم می‌راند، و اصحاب ما(اهل تسنن) می‌گویند: این وعده‌ای است به امامی که بر زمین حکم می‌کند و بر کشورها مستولی می‌شود.</ref>.

::::::تفاوت دیدگاه: نقطه فارق بین ما و [[اهل سنت]] این است که [[شیعه]] عقیده‌اش این است که پیوسته باید [[حجت]] [[حق]] به‌طور [[حی]] و زنده در روی [[زمین]] باشد تا واسطه [[برکات]] و فیوضات [[الهی]] برای همه جهانیان باشد.

::::::در [[زیارت]] این جمله را وقتی که جلو [[ضریح امام حسین]]{{ع}} می‌ایستیم، می‌خوانیم: {{متن حدیث|... إِرَادَةُ الرَّبِّ فِي مَقَادِيرِ أُمُورِهِ تَهْبِطُ إِلَيْكُمْ وَ تَصْدُرُ مِنْ بُيُوتِكُم‌...}}<ref>کافی، ج ۴، ص ۵۵۷:... اراده خداوندی در جریان مقادیر امور به سوی شما فرود می‌آید و از منازل شما صادر می‌شود....</ref>. یعنی یگانه [[واسطه فیض]] به‌طور مطلق و فراگیر شما هستید. آیا شما که مقابل [[ضریح امام حسین]]{{ع}} این جمله را می‌گویید، توجه دارید؟ این درسی است از [[عقاید]] [[شیعیان]].