دیدار با امام مهدی در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#از سوی دیگر، در [[روایات]] بسیاری [[ائمه]]{{ع}} [[علت غیبت]] را [[ترس]] از کشته شدن یا [[مسموم]] شدن و خالی شدن [[زمین]] از [[حجت الله]] [[بیان]] کرده‌اند، علت‌های دیگری چون عدم [[بیعت]] با طاغوت‌های زمان نیز ذکر شده است که در جای خود [[بیان]] شده است؛ بنابراین، زمانی که [[علت غیبت]] منتفی باشد، طبعاً برطرف شدن [[غیبت]]، لااقل برای مقطعی از زمان نیز ممکن خواهد بود و [[دیدار]] برای کسانی که چنین خوفی از سوی آنان نمی‌رود امکان‌پذیر است. در نامه‌ای که [[حضرت مهدی]]{{ع}} به [[شیخ مفید]] نوشتند خود چنین [[بیان]] می‌‌کنند: «اگر [[شیعیان]] ما به خوبی به [[عهد]] خود [[وفا]] می‌‌نمودند و با هم یکدل بودند، [[سعادت]] [[دیدار]] ما از آنان ستانده نمی‌شد»<ref>{{متن حدیث|وَ لَوْ أَنَّ أَشْیَاعَنَا [وَفَّقَهُمُ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ‏] عَلَی اجْتِمَاعِ الْقُلُوبِ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا}}؛ بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.</ref>. بنابراین می‌‌توان گفت مشاهده [[حضرت]] در [[زمان غیبت]] امکان‌پذیر است و نفی مشاهده مربوط به کسانی است که [[ادعای نیابت]] یا [[باب ]][[ارتباط با حضرت]] را دارند<ref>ر.ک. [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۷۲-۲۷۳-۲۷۴-۲۷۵.</ref>.