امام حسن مجتبی علیهالسلام: تفاوت میان نسخهها
←دلایل صلح با معاویه
(←منابع) |
|||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
#[[امام]] [[معصوم]]{{ع}} از [[دانش الهی]] بهرهمند است و آنچه انجام میدهد به [[فرمان خداوند]] است و از این رو، [[سرپیچی]] از [[فرمان]] او روا نیست و [[مؤمنین]] میباید بیچون و چرا از [[امام]]{{ع}} [[پیروی]] کنند. [[شیعیان]] با چنین ایمانی به [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} قائلند [[صلح امام حسن]]{{ع}} دارای [[مصلحت]] و منفعتهایی بسیار مهم بوده است و راه نیافتن خِرَد ما به این [[مصلحت]] و منفعتها به معنای ناصواب بودن [[تدبیر امام]]{{ع}} نیست. [[پیامبر اسلام]]{{صل}} میفرماید: «[[حسن]] و [[حسین]] اماماند چه بنشینند و چه [[قیام]] کنند»<ref>{{متن حدیث|الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ إِمَامَا حَقٍّ قَامَا أَوْ قَعَدَا}}؛ بحارالانوار، ج ۳۵، ص ۲۶۶.</ref>. [[شیعیان]] با [[الهام]] از چنین روایاتی، [[مطیع]] بیچون و چرای [[امام]] معصوماند چه همانند [[حضرت]] [[حسن بن علی]]{{ع}} راه [[صلح]] را [[مصلحت]] زمان خویش بداند و چه همانند [[حضرت]] [[حسین بن علی]]{{ع}} برخیزد و راهی دیگر را [[مصلحت]] بشمارد<ref>ر.ک. [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۰۱.</ref>. | #[[امام]] [[معصوم]]{{ع}} از [[دانش الهی]] بهرهمند است و آنچه انجام میدهد به [[فرمان خداوند]] است و از این رو، [[سرپیچی]] از [[فرمان]] او روا نیست و [[مؤمنین]] میباید بیچون و چرا از [[امام]]{{ع}} [[پیروی]] کنند. [[شیعیان]] با چنین ایمانی به [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} قائلند [[صلح امام حسن]]{{ع}} دارای [[مصلحت]] و منفعتهایی بسیار مهم بوده است و راه نیافتن خِرَد ما به این [[مصلحت]] و منفعتها به معنای ناصواب بودن [[تدبیر امام]]{{ع}} نیست. [[پیامبر اسلام]]{{صل}} میفرماید: «[[حسن]] و [[حسین]] اماماند چه بنشینند و چه [[قیام]] کنند»<ref>{{متن حدیث|الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ إِمَامَا حَقٍّ قَامَا أَوْ قَعَدَا}}؛ بحارالانوار، ج ۳۵، ص ۲۶۶.</ref>. [[شیعیان]] با [[الهام]] از چنین روایاتی، [[مطیع]] بیچون و چرای [[امام]] معصوماند چه همانند [[حضرت]] [[حسن بن علی]]{{ع}} راه [[صلح]] را [[مصلحت]] زمان خویش بداند و چه همانند [[حضرت]] [[حسین بن علی]]{{ع}} برخیزد و راهی دیگر را [[مصلحت]] بشمارد<ref>ر.ک. [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۰۱.</ref>. | ||
*وانگهی، از [[روایات]] بر میآید تنها راه درست در روزگار [[امام حسن]]{{ع}} [[صلح]] بوده است؛ از آن جمله است روایتی از همان [[امام]] که میفرماید: «به [[خدا]] [[سوگند]] اگر من با [[معاویه]] میجنگیدم، [[مردم]] مرا [[تسلیم]] او میکردند... به [[خدا]] [[سوگند]]، آنچه من کردم، برای [[شیعیان]] بهتر است از هر آنچه [[خورشید]] بر آن میتابد و غروب میکند. آیا نمیدانید من [[امام]] شمایم و فرمانبرداریام بر شما [[فریضه]] است؟ آیا نشنیدهاید که [[پیامبر خدا]] مرا یکی از دو سالار [[جوانان]] بهشتی دانسته است؟ پس [[شک]] مکنید که من برای [[مصلحت]] [[امت]] و پاسداشت [[خون]] آنان به [[صلح]] تن دادم»<ref>{{متن حدیث|وَیْحَکُمْ مَا تَدْرُونَ مَا عَمِلْتُ وَ اللَّهِ الَّذِی عَمِلْتُ خَیْرٌ لِشِیعَتِی مِمَّا طَلَعَتْ عَلَیْهِ الشَّمْسُ أَوْ غَرَبَتْ أَ لَا تَعْلَمُونَ أَنِّی إِمَامُکُمْ وَ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ عَلَیْکُمْ وَ أَحَدُ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ بِنَصٍّ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص...}}؛ بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۱۹، ۲۱ و ۵۶.</ref>.<ref>ر.ک. [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۰۱.</ref> | *وانگهی، از [[روایات]] بر میآید تنها راه درست در روزگار [[امام حسن]]{{ع}} [[صلح]] بوده است؛ از آن جمله است روایتی از همان [[امام]] که میفرماید: «به [[خدا]] [[سوگند]] اگر من با [[معاویه]] میجنگیدم، [[مردم]] مرا [[تسلیم]] او میکردند... به [[خدا]] [[سوگند]]، آنچه من کردم، برای [[شیعیان]] بهتر است از هر آنچه [[خورشید]] بر آن میتابد و غروب میکند. آیا نمیدانید من [[امام]] شمایم و فرمانبرداریام بر شما [[فریضه]] است؟ آیا نشنیدهاید که [[پیامبر خدا]] مرا یکی از دو سالار [[جوانان]] بهشتی دانسته است؟ پس [[شک]] مکنید که من برای [[مصلحت]] [[امت]] و پاسداشت [[خون]] آنان به [[صلح]] تن دادم»<ref>{{متن حدیث|وَیْحَکُمْ مَا تَدْرُونَ مَا عَمِلْتُ وَ اللَّهِ الَّذِی عَمِلْتُ خَیْرٌ لِشِیعَتِی مِمَّا طَلَعَتْ عَلَیْهِ الشَّمْسُ أَوْ غَرَبَتْ أَ لَا تَعْلَمُونَ أَنِّی إِمَامُکُمْ وَ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ عَلَیْکُمْ وَ أَحَدُ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ بِنَصٍّ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص...}}؛ بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۱۹، ۲۱ و ۵۶.</ref>.<ref>ر.ک. [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۰۱.</ref> | ||
==دوران [[امامت امام حسن مجتبی]]{{ع}}== | |||
*[[امام حسن]]{{ع}}، در ابتدای کار خواست از راه درگیری مسلّحانه جلوی [[انحراف]] در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[جامعه اسلامی]] را بگیرد؛ امّا به سبب مساعد نبودن اوضاع، [[اختلافات]] و [[تفرقه]] موجود بین [[یاران]] [[حضرت]] و [[دنیاخواهی]] آنها، سیاستهای [[فریبنده]] [[معاویه]]، خود فروختگی بعضی [[یاران]] [[حضرت]] و... در این زمینه نتوانست توفیقی به دست آورد. | |||
*[[امام]] برای [[حفظ اسلام]] از نابودی توسّط [[دشمنان]] قسم خورده، [[جبهه]] دیگری را گشود. او به جای یک رویارویی نظامی که به ناچار سربازان [[حضرت]] در مقابل سربازان [[معاویه]] قرار میگرفتند، [[شخصیّت]] خود را در مقابل [[شخصیّت]] [[معاویه]] قرار داد. در یک درگیری نظامی آنچه مسلّم بود، [[شکست]] [[امام]] و [[شهادت]] [[نزدیکان]] و معدود [[شیعیان]] [[حضرت]] بود؛ امّا در این رویارویی، این [[معاویه]] بود که [[شکست]] فاحشی را متحمّل شد. | |||
*[[افشای]] [[انحرافات]] و [[نیرنگ]] بازیها و فریبکاریهایی که در چهره به ظاهر [[اسلامی]] نهفته بود و توانست جنگهای خونینی را علیه [[علی]]{{ع}} [[تحمیل]] کند، کار سادهای نبود و [[امام مجتبی]]{{ع}} با [[پذیرش]] [[پیمان]] [[صلح]] و [[آتش بس]]، این نتیجه را تحصیل کرد. او [[سنّت]] جدّش را در [[صلح حدیبیه]] دوباره زنده کرد و ضمن [[حفظ]] [[جامعه اسلامی]] از یک [[جنگ]] خونین و در نتیجه [[تضعیف]] آن - که ممکن بود [[دشمنان خارجی]]، از جمله [[روم]] شرقی را به [[طمع]] حمله به [[کشور اسلامی]] بیندازد - زمینه را برای [[قیام]] شکوهمند [[عاشورا]] و [[تربیت]] حماسهآفرینان آن صحنه پر [[شکوه]] آماده کرد. | |||
*[[پیمان]] [[نامه]] [[صلح]]، با دقّت تمام، طوری تنظیم شده بود که قسمت زیادی از [[مصالح اسلام]] را تأمین میکرد؛ هر چند [[معاویه]] به هیچ یک از مفاد [[پیمان]] [[نامه عمل]] نکرد، امّا بهرههای فراوانی در ابعاد مختلف از این [[صلح]] بر جای ماند و نقاط مبهم فراوانی را در [[تاریخ]] روشن کرد<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امامشناسی ۵ (کتاب)|امامشناسی]]، ص:۱۳۴-۱۳۵.</ref>. | |||
==[[شهادت]] مظلومانه و غریبانه== | ==[[شهادت]] مظلومانه و غریبانه== |