امام مهدی عجل الله تعالی فرجه: تفاوت میان نسخه‌ها
←دیدگاه اهل سنت درباره امام مهدی{{ع}}
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
==دیدگاه [[اهل سنت]] درباره امام مهدی{{ع}}== | ==دیدگاه [[اهل سنت]] درباره امام مهدی{{ع}}== | ||
*[[اعتقاد به مهدی]] [[منتظر]]{{ع}} ویژۀ [[شیعیان]] نیست بلکه اصل این [[عقیده]] از نظر [[اهل سنت]] با [[شیعه]] همسان بوده و بین این دو [[فرقه]] از حیث بشارت‌های [[پیامبر]]{{صل}} راجع به [[ظهور]] آن [[حضرت]] و [[مأموریت]] جهانی وی و دربارۀ شخصیت برجسته و [[نفوس]] آن بزرگوار و حتی [[نشانه‌های ظهور]] و ویژگی‌های [[انقلاب]] او، تفاوتی وجود ندارد. تنها تفاوت این است که اغلب [[دانشمندان]] [[اهل سنت]] می‌گویند: [[حضرت]] هنوز متولد نشده و [[غایب]] نیست بلکه به زودی متولد خواهد شد و به آنچه [[پیامبر]]{{صل}} [[بشارت]] داده جامۀ عمل می‌پوشاند و عدّه کمی از آنان در مورد ولادت و [[غیبت]] او با [[شیعه]] هم عقیده‌اند. آنچه از مجموع [[منابع تاریخی]] و [[حدیثی]] [[اهل سنت]] استفاده می‌شود این است که مسألۀ [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} [[مورد اتفاق]] و [[اجماع]] [[مسلمین]] است، حتی این [[اعتقاد]] در معروف‌‌ترین و معتبرترین کتب [[روایی]] [[اهل سنت]]، یعنی "[[صحاح]] ستّه" آمده است<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۴۴.</ref>. | *[[اعتقاد به مهدی]] [[منتظر]]{{ع}} ویژۀ [[شیعیان]] نیست بلکه اصل این [[عقیده]] از نظر [[اهل سنت]] با [[شیعه]] همسان بوده و بین این دو [[فرقه]] از حیث بشارت‌های [[پیامبر]]{{صل}} راجع به [[ظهور]] آن [[حضرت]] و [[مأموریت]] جهانی وی و دربارۀ شخصیت برجسته و [[نفوس]] آن بزرگوار و حتی [[نشانه‌های ظهور]] و ویژگی‌های [[انقلاب]] او، تفاوتی وجود ندارد. تنها تفاوت این است که اغلب [[دانشمندان]] [[اهل سنت]] می‌گویند: [[حضرت]] هنوز متولد نشده و [[غایب]] نیست بلکه به زودی متولد خواهد شد و به آنچه [[پیامبر]]{{صل}} [[بشارت]] داده جامۀ عمل می‌پوشاند و عدّه کمی از آنان در مورد ولادت و [[غیبت]] او با [[شیعه]] هم عقیده‌اند. آنچه از مجموع [[منابع تاریخی]] و [[حدیثی]] [[اهل سنت]] استفاده می‌شود این است که مسألۀ [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} [[مورد اتفاق]] و [[اجماع]] [[مسلمین]] است، حتی این [[اعتقاد]] در معروف‌‌ترین و معتبرترین کتب [[روایی]] [[اهل سنت]]، یعنی "[[صحاح]] ستّه" آمده است<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۴۴.</ref>. | ||
==دوران [[امامت]] [[امام زمان]] [[حضرت مهدی]]{{ع}}== | |||
*[[سیاست]] فشار و [[اختناق]] [[حکّام]] [[عباسی]] در مقابل [[ائمه]]{{عم}} اتّخاذ موضعی مناسب را می‌طلبید. [[ائمه]]{{عم}} [[مخالفت]] و [[مبارزه]] خود را ادامه می‌دادند و این امر به زندان و [[شکنجه]] و [[کشتار]] [[یاران امام]] و سرانجام [[دستگیری]] و زندان خود [[امام]] و [[شهادت]] او منجر شد. آنچه برای [[حکّام]] [[جور]] بسیار وحشتناک و هلاکت‌بار می‌نمود، وجود [[مهدی موعود]] بود که [[پیامبر]]{{صل}} و [[ائمه]] پیشین، [[وعده]] [[ظهور]] او را داده بودند؛ به همین [[دلیل]] [[نظارت]] و [[تجسس]] روز به روز شدیدتر می‌شد؛ ولکن [[وعده الهی]] تحقّق یافت و [[امام مهدی]] در صبح‌دم [[جمعه]] [[نیمه شعبان]] [[سال]] ۲۵۵ [[هجری]] [[جهان]] را به قدم خود [[نورانی]] کرد. | |||
*[[امام عسکری]]{{ع}} در قبال [[بقیة الله]] دو [[مسئولیّت]] داشت: | |||
#[[اثبات وجود]] او | |||
#[[حفاظت]] از او. | |||
*[[حضرت عسکری]]{{ع}} به خوبی این دو [[مسئولیّت]] را ایفا نمود. بعد از [[شهادت]] [[حضرت]]، برادرش [[جعفر کذاب|جعفر]] - که ادّعای [[امامت]] بعد از [[حضرت عسکری]] و [[وراثت]] [[شرعی]] او را داشت- پس از [[اعتراض]] [[حضرت مهدی]] به او، جاسوسان و مأموران دولتی را از وجود [[حضرت]] باخبر ساخت. آنان با تمام قوا به تجسّس پرداختند؛ امّا [[خدای متعال]] [[خلیفه]] خود را [[حفظ]] فرمود. | |||
*[[دوره غیبت]] به دو مرحله تقسیم می‌شود: | |||
#'''[[دوران غیبت صغری]] (۲۳۹ - ۲۶۰ [[هجری]]):''' در این دوره [[امام زمان]]{{ع}} از طریق وکلای چهارگانه - [[نوّاب خاص]] - به طور غیر مستقیم با [[مردم]] در تماس بود. این [[نایبان]] عبارت‌انداز: [[ابو عمرو عثمان بن سعید العمری الأسدی|عثمان بن سعید العمری]]، [[محمد بن عثمان العمری]]، [[حسین بن روح نوبختی]]، [[علی بن محمد سمری]]. فعالیت‌های نواب که به صورت سری انجام می‌گرفت [[ذهن]] [[مردم]] را برای [[غیبت کبری]] آماده نمود؛ چون اگر [[غیبت]] به صورت ناگهانی واقع می‌شد ممکن بود به [[انکار حضرت]] منجر شود و از طرفی [[ارتباط]] بین [[مردم]] و [[امام]] از این طریق باعث [[حفظ]] و [[انسجام]] پایگاه‌های [[شیعی]] می‌شد. | |||
#'''[[دوران غیبت کبری]] (۲۶۰ تا کنون):''' در [[دوران غیبت کبری]] [[امام مهدی]]{{ع}} همچون [[خورشید]] در پس [[ابر]] به بشریّت، [[نور]]، [[گرما]] و [[حیات]] می‌بخشد و [[هادی]] گم‌گشتگان، [[فریادرس]] [[بیچارگان]]، [[حافظ شریعت]]، [[واسطه فیض الهی]]، حامی [[مسلمانان]] است. [[بدیهی]] است که سبب [[محرومیت]] از [[حضور امام]] خود مردم‌اند. | |||
*در این مدّت انسان‌های [[وارسته]] یا درمانده زیادی به [[زیارت]] [[حضرت]] نایل آمده‌اند که در این باره کتاب‌ها نوشته شده است. روزی که مشیت [[الهی]] تعلق گیرد او [[ظهور]] خواهد کرد و [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد نمود و [[وعده الهی]] را در جهت [[حاکمیت]] [[صالحان]] بر [[زمین]] و تمکّن یافتن [[دین]] موضی [[خدا]] ([[اسلام]]) تحقّق خواهد بخشید. {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ فِي سَبِيلِكَ...}}<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۱۵۲-۱۵۳.</ref>. | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||