وحی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''تأییدات عملی [[امامان|امامان حق]]''': در این حوزه، [[وحی]] مطلق به مکنونات [[قلبی]] و [[اراده]] افراد است و موحی [[خداوند]] و موحی الیه انسان‌های [[شایسته]] می‌باشند. {{متن قرآن|وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إيتاءَ الزَّكاةِ‏‏‏‏‏}}. برخی از [[مفسرین]] در ذیل [[آیه]] گفته‌اند: اضافه شدن مصدر فعل به معمولش یعنی "[[خیرات]]" این معنا را می‌رساند که "[[فعل خیر]]" در خارج تحقق دارد؛ زیرا نفرمود {{عربی|"أن یعفوا الخیرات"‏‏‏‏}} <ref> [[رحمت‌الله احمدی|احمدی، رحمت‌الله]]، [[پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبائی (کتاب)|پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبائی]] ص ۲۶ و ۲۷.</ref>. پس [[عمل]] [[خیرات]] که از ایشان صادر می‌شده، به [[وحی]] و دلالتی [[باطنی]] و [[الهی]] بوده و مقارن آن صورت می‌گرفته و این [[وحی]] غیر از [[وحی]] مشرعی است. مؤید این معنا جمله {{متن قرآن|وَ كانُوا لَنا عابِدينَ‏}} است. یعنی [[ائمه]] پیش از این نوع [[وحی]] هم [[خدا]] را [[عبادت]] می‌کرده‌اند و عبادتشان با اعمالی بوده که [[وحی]] [[تشریعی]] مشخص کرده. پس این [[وحی]]، [[وحی]] [[تسدید]] "[[تأیید]]" است. یعنی [[پروردگار متعال]] بنده‌ای از [[بندگان]] خود را به [[روح القدس]] اختصاص می‌‌دهد تا او آن [[بنده]] را در انجام [[کارهای نیک]] و [[دوری از گناه]] [[ارشاد]] نماید<ref> [[علامه طباطبایی]]، المیزان، ج۱، ص۲۸۴.</ref>