امامت امام حسین در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

*آن [[حضرت]] در توصیف [[خدا]] خطاب به ابن ارزق می‌فرماید: ای ابن ارزق خدای خودم را آن‌گونه [[وصف]] می‌کنم که او خودش را توصیف کرده و او را چنان معرفی می‌کنم که خویش را معرفی کرده است، به حواس [[درک]] نمی‌شود و به [[مردم]] [[قیاس]] نمی‌گردد، او نزدیکی غیر چسبیده و دوری غیر جداست، یگانه است و تجزیه نمی‌پذیرد به آیه‌ها و [[نشانه‌ها]] شناخته می‌شود و به علامت‌ها توصیف می‌گردد، خدایی جز او که بزرگ و [[متعال]] است وجود ندارد<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، التوحید، ص۸۵.</ref> در [[دعای عرفه]] که دوره کامل و [[عالی]] درس [[توحید]] و [[خداشناسی]] است می‌فرماید: بارالها از رفت و آمد آثار و جا به جایی اطوار دریافتم که خواست تو از من این است که در هر چیزی خود را به من معرفی نمایی و در هیچ چیز نسبت به تو ناشناس نباشم<ref>دعای عرفه.</ref> و همین طور می‌فرماید: کی [[نهان]] بودی تا یافتنت نیاز به [[دلیل]] باشد که به تو دلالت کند و کی دور بودی تا همان آثار به تو رساند، کور [[باد]] چشمی که تو را مراقب بر آثار نبیند<ref>دعای عرفه.</ref>.