رؤیت: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[خداوند]] [[پیامبر]] را با واژه «ا لم تر» مورد خطاب قرار می‌دهد تا در باره انسان‌هائی که خود را می‌ستایند و [[برتر]] می‌دانند و انحصار طلبند، ببیند، آنانی که خود را [[فرزندان]] [[خدا]]: {{متن قرآن|نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ}}<ref>«و یهودیان و مسیحیان گفتند: ما فرزندان خداوند و دوستان اوییم؛ بگو: پس چرا شما را برای گناهانتان عذاب می‌کند؟ خیر، شما نیز بشری هستید از همان کسان که آفریده است، هر که را بخواهد می‌بخشاید و هر که را بخواهد عذاب می‌کند و فرمانفرمایی آسمان‌ها و زمین و آنچه» سوره مائده، آیه ۱۸.</ref>می‌دانند و [[بهشت]] را در انحصار خود و هم کیشان خود می‌دانند: {{متن قرآن|وَقَالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ هُودًا}}<ref>«و گفتند هرگز کسی جز یهودی و مسیحی به بهشت در نمی‌آید، این آرزوی آنهاست، بگو: اگر راست می‌گویید هر برهانی  دارید بیاورید» سوره بقره، آیه ۱۱۱.</ref> ضمن [[نکوهش]] آنها می‌گوید [[خدا]] در باره [[تزکیه]] و [[برتری]] و [[فضلیت]] [[انسان]] [[قادر]] است اعلام کند که [[قادر]] [[متعال]] است نه [[انسان]] که موجودی ضعیف و از خود به غیر [[اراده]] [[حق]] چیزی ندارد: {{متن قرآن|َأَ لَمْ‌تر إِلَی الذِینَ یزَکونَ أَنْفُسَهُمْ بَلِ اللَّهُ يُزَكِّي مَنْ يَشَاءُ}}<ref>«آیا به کسانی ننگریسته‌ای که خویشتن را پاکیزه می‌انگارند اما (این) خداوند است که هر کس را بخواهد پاکیزه می‌دارد و سر مویی  ستم نخواهند دید» سوره نساء، آیه ۴۹.</ref>.