قریش: تفاوت میان نسخه‌ها

*در [[روایات]] مربوط‍‌ به [[ظهور]] [[حضرت]]، از قریش به خوبی یاد نشده است. به فرموده [[امام باقر]] {{ع}}، [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[اولین کشتار]] را در [[قبیله قریش]] خواهد داشت و به آنان نخواهد داد مگر [[شمشیر]]. [[حضرت]] کار را به جایی می‌رساند که بسیاری از [[مردم]] می‌گویند، این شخص از [[آل محمد]] {{صل}} نیست و اگر از [[اهل بیت]] [[پیامبر]] {{صل}} بود، رحم می‌کرد<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۳۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۴.</ref>. [[عبدالله مغیره]] می‌گوید: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "هنگامی که [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} [[ظهور]] کند، پانصد نفر از قریش را [[ایستاده]] اعدام می‌کند. سپس پانصد نفر دیگر را به همین‌گونه اعدام می‌نماید و این کار، شش بار تکرار می‌شود". [[عبدالله]] می‌پرسد: آیا تعدادشان به این اندازه می‌رسد؟ [[حضرت]] فرمود: "آری؛ خودشان و دوستان‌شان"<ref>ارشاد مفید، ص ۳۶۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۷.</ref>.

*[[حضرت]] در [[حدیث]] دیگری می‌فرماید: "آن‌گاه که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، بین او و [[عرب]] و قریش، راهی جز [[شمشیر]] نخواهد بود"<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۲۲؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۵.</ref> و نیز فرمود: "هنگامی که [[حضرت]] [[قیام]] کند... قریش را [[هدف]] قرار می‌دهد. از آنان نمی‌گیرد مگر [[شمشیر]] و به آنان نمی‌دهد جز [[شمشیر]]"<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۶۵؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۵.</ref>. شاید مراد از "قریش نمی‌گیرد مگر [[شمشیر]]" این باشد که قریش از [[حضرت]] فرمانبرداری نمی‌کنند و در اخلال‌گری و ایجاد مشکلات می‌کوشند و به‌طور مستقیم و غیرمستقیم سبب [[پیکار]] و [[جنگ]] با [[حضرت]] می‌شوند و [[حضرت]] نیز جز اسلحه، روش دیگری را مناسب نمی‌بیند<ref>چشم‌اندازی به حکومت مهدی {{ع}}، نجم الدین طبسی، ص ۱۴۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۶۱.</ref>.

*قریش نام قبیله‌ای معروف از [[قبایل]] [[عرب]] [[حجاز]] است. آنان در [[مکه]] می‌زیستند و [[بنی هاشم]] که [[پدران]] [[رسول خدا]]{{صل}} جزو آن [[خانواده]] بودند، یکی از شاخه‌های قریش است. [[رسول خدا]]{{صل}} بیشترین آزارها را در دوران [[پیامبری]] خود، از قریش متحمل شد. قریش تا سال‌های پایانی [[زندگی]] [[رسول خدا]] پیوسته به [[مخالفت]] و [[جنگ]] با [[حضرت محمد]]{{صل}} پرداخت و هیچ گاه به [[پیروی]] از [[رسول خدا]] گردن ننهاد، مگر زمانی که [[لشکر]] [[اسلام]] [[مکه]] را [[فتح]] کرد و آنان مجبور به [[اطاعت]] از [[رسول خدا]] شدند. قریش این [[کینه]] قدیمی را فراموش نکرد و همواره در [[نفاق]] به سر می‌برد تا زمانی که پس از [[رسول خدا]] زمینه را برای کارشکنی مهیا دید. سپس سر ناسازگاری و کارشکنی را بنا نهاد و این مخالفت‌ها را از [[خانواده]] [[رسول خدا]] شروع کرد. [[حضرت زهرا]]{{س}} و جناب [[محسن]] بن [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} اولین قربانیان این حادثه‌ها بودند. این [[کینه‌ها]] همیشه ادامه داشت و تمام [[ائمه]]{{عم}} بر اثر این مخالفت‌ها به [[شهادت]] رسیدند. [[بنی امیه]] و [[بنی العباس]] از [[خویشاوندان]] [[قریشی]] [[رسول خدا]]{{صل}} بودند که پس از [[رسول خدا]] [[خلافت]] را موروثی خویش نمودند و جنایاتی را درباره [[بنی هاشم]] مرتکب شدند که گوش از شنیدن آن همه [[شقاوت]] عاجز است. [[شهادت امام حسین]]{{ع}} اوج این جنایات بود که در همیشه [[تاریخ]] جاودانه ماند. از این رو در روایاتی که درباره [[رفتار]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[پس از ظهور]] با [[قریشیان]] وارد شده است، ما [[شاهد]] سخت‌گیری‌های فراوانی هستیم.  

*[[امام باقر]]{{ع}} به جناب [[محمد بن مسلم]] می‌فرماید: اگر [[مردم]] می‌دانستند که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[پس از ظهور]] خود چه کشتارهایی را انجام خواهد داد، [[آرزو]] می‌کردند که هیچ گاه آن [[حضرت]] را نمی‌دیدند. بدانید که [[قائم]]{{ع}} ابتدا سراغ قریش خواهد رفت و [[حق]] را با [[شمشیر]] از آنان می‌گیرد و با [[شمشیر]] در میان آنان [[اجرا]] می‌کند. تا جایی که [[مردم]] (از بسیاریِ [[کشتار]] زبان به [[اعتراض]] گشوده و) می‌گویند: به درستی که اگر این شخص از آل [[محمد بن عبدالله]]{{صل}} بود، رحم می‌نمود<ref>غیبت نعمانی، ص ۲۳۱.</ref>.

*در [[حدیثی]] [[امام صادق]]{{ع}} به [[عبدالله]] [[مغیره]] فرمود: زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] نماید، پانصد نفر از قریش را به پا داشته و سر از تنشان جدا می‌کند و این کار را شش بار تکرار می‌کند، [[راوی]] تعجب نموده و گفت: آیا تعداد آنان به این اندازه می‌رسد [[حضرت]] فرمود: آری! [[حضرت]] خودشان و [[دوستان]] آنها را خواهد کشت. در روایتی دیگر به همین مضمون [[امام حسین]]{{ع}} به شخصی فرمود: زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] نماید پانصد نفر از [[قریشیان]] را پیش کشیده و گردن می‌زند، و سپس پانصد نفر دیگر و باز پانصد نفر دیگر را نیز به همان گونه خواهد کشت<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۷ و غیبت نعمانی، ص ۲۳۵.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۴۹۷.</ref>.