پرش به محتوا

برهان نظم در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'واحد' به 'واحد'
جز (جایگزینی متن - '{{خرد}}' به '{{ویرایش غیرنهایی}}')
جز (جایگزینی متن - 'واحد' به 'واحد')
خط ۱۹: خط ۱۹:
*[[نظم]] دیگر ناشی از "[[علت]] غایی" است؛ به این معنا که وضعیت معلول گویای آن است که از [[ناحیه]] [[علت]]، [[انتخاب]] وجود داشته است؛ یعنی برای [[علت]] این امکان وجود داشته است که معلول را به شکلی دیگر درآورد. پس در [[ناحیه]] [[علت]] باید این [[شعور]] و [[ادراک]] وجود داشته باشد که [[هدف]] را بشناسد.
*[[نظم]] دیگر ناشی از "[[علت]] غایی" است؛ به این معنا که وضعیت معلول گویای آن است که از [[ناحیه]] [[علت]]، [[انتخاب]] وجود داشته است؛ یعنی برای [[علت]] این امکان وجود داشته است که معلول را به شکلی دیگر درآورد. پس در [[ناحیه]] [[علت]] باید این [[شعور]] و [[ادراک]] وجود داشته باشد که [[هدف]] را بشناسد.
*نظمی که در عالم وجود دارد و به عنوان [[دلیل]] بر وجود [[خداوند]] یا [[دلیل]] بر وجود ماوراءالطبیعه محسوب می‌‌گردد، [[نظم]] به معنای دوم است<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۷۳.</ref>.
*نظمی که در عالم وجود دارد و به عنوان [[دلیل]] بر وجود [[خداوند]] یا [[دلیل]] بر وجود ماوراءالطبیعه محسوب می‌‌گردد، [[نظم]] به معنای دوم است<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۷۳.</ref>.
*البته [[ارزش]] [[برهان]] [[نظم]] تنها در این حد است که ما را تا مرز ماوراءالطبیعه سوق می‌‌دهد. این [[برهان]] همین‌قدر ثابت می‌‌کند که [[طبیعت]] ماورایی دارد و آن ماورا به ذات و نیز به [[افعال]] خود مستشعر است. اما اینکه آن ماورا [[واجب]] است یا ممکن، حادث است یا قدیم، [[واحد]] است یا کثیر، محدود است یا نامحدود، [[علم]] و قدرتش متناهی است یا نامتناهی، از [[توان]] این [[برهان]] خارج و برعهده [[فلسفه]] [[الهی]] است<ref>مطهری، توحید، ص۷۹-۸۰؛ مطهری، علل گرایش به مادیگری، ص۱۳۶ و ۱۵۴ - ۱۵۳.</ref>. در ادامه به ساختار، عناصر و تقریرهای [[برهان]] [[نظم]] اشاره می‌‌شود<ref>جهت مطالعه بیشتر تقریر اصل برهان و دفاع از شبهات مربوطه بنگرید به: سبحانی، مدخل مسائل جدید در علم کلام، فصل چهارم و پنجم؛ محمدرضایی، جستارهایی در کلام جدید، مقاله «برهان نظم».</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۷۳-۷۴.</ref>.
*البته [[ارزش]] [[برهان]] [[نظم]] تنها در این حد است که ما را تا مرز ماوراءالطبیعه سوق می‌‌دهد. این [[برهان]] همین‌قدر ثابت می‌‌کند که [[طبیعت]] ماورایی دارد و آن ماورا به ذات و نیز به [[افعال]] خود مستشعر است. اما اینکه آن ماورا [[واجب]] است یا ممکن، حادث است یا قدیم، واحد است یا کثیر، محدود است یا نامحدود، [[علم]] و قدرتش متناهی است یا نامتناهی، از [[توان]] این [[برهان]] خارج و برعهده [[فلسفه]] [[الهی]] است<ref>مطهری، توحید، ص۷۹-۸۰؛ مطهری، علل گرایش به مادیگری، ص۱۳۶ و ۱۵۴ - ۱۵۳.</ref>. در ادامه به ساختار، عناصر و تقریرهای [[برهان]] [[نظم]] اشاره می‌‌شود<ref>جهت مطالعه بیشتر تقریر اصل برهان و دفاع از شبهات مربوطه بنگرید به: سبحانی، مدخل مسائل جدید در علم کلام، فصل چهارم و پنجم؛ محمدرضایی، جستارهایی در کلام جدید، مقاله «برهان نظم».</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۷۳-۷۴.</ref>.
*ساختار [[برهان]] [[نظم]] عبارت است از دو مقدمه، که اولی حسی و دومی کلی، برهانی و [[عقلی]] است:
*ساختار [[برهان]] [[نظم]] عبارت است از دو مقدمه، که اولی حسی و دومی کلی، برهانی و [[عقلی]] است:
*مقدمه اول: عالم [[طبیعت]] پدیده‌ای منظم است یا اینکه در عالم پدیده‌های منظمی وجود دارد.
*مقدمه اول: عالم [[طبیعت]] پدیده‌ای منظم است یا اینکه در عالم پدیده‌های منظمی وجود دارد.
۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش