طاغوت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[دلیل]] [[نهی]] از “طاغوت” به [[دلیل]] در معرض [[پرستش]] قرار گرفتن آن است: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ * الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ}}<ref>«و آنان را که از پرستیدن بت دوری گزیده‌اند و به درگاه خداوند بازگشته‌اند، مژده باد! پس به بندگان من مژده بده! * کسانی که گفتار را می‌شنوند آنگاه از بهترین آن پیروی می‌کنند، آنانند که خداوند راهنمایی‌شان کرده است و آنانند که خردمندند» سوره زمر، آیه ۱۷-۱۸.</ref>. نکته مهم این [[نهی]] آن است که مستبدان و [[طاغوت‌ها]]، [[مانع]] شنیدن سخنان می‌شوند، زیرا در ذیل آن می‌گوید: مژده بده بندگانم را، آنها که سخن‌ها را شنیده از بهترین‌ها [[پیروی]] می‌کنند. یعنی وقتی از [[طاغوت]] اجتناب کردند، زمینه شنیدن فراهم می‌شود و در آن وقت هیچ‌گونه قیدی به دست و بال [[ذهن]] آنها نیست. در قالب خاصی قرار نگرفته‌اند که نتوانند خود را از آن خارج سازند. تنها [[حقیقت]] را [[هدف]] [[همت]] خود ساخته‌اند. از این رو سخنان را می‌شنوند، تا [[نیکوترین]] را برگزینند. یعنی اینان پیوسته سر می‌کشند و هر مجالی را تعقیب می‌کنند تا [[حقیقت]] را بیابند و از آن [[پیروی]] کنند. حال آنانکه پرستنده [[طاغوت]] بودند، تنها در همان قالبی بودند که [[طاغوت]] می‌خواهد در آن قالب باشند.  

#نکته حساس و دقیقه [[آیه شریفه]] این است که به جای “کفر به شیطان”، “کفر به طاغوت” را مطرح کرده است، زیرا علامت صحّت “کفر به شیطان”، در “کفر و [[بیزاری]] از طاغوت” جلوه‌گر می‌باشد و این معنای مشت مدّعیان دروغینی را می‌گشاید که با [[طاغوت]] تعارضی ندارند. امکان ندارد کسی به [[شیطان]] [[کافر]] شود در عین حال با “طاغوت” (عنصر [[سرکش]] [[اجتماعی]]) [[رفاقت]] داشته، یا لااقل، بی‌تفاوت باشد. این مرزبندی دقیقه [[آیه]]، [[مؤمن]] را از مدّعی جدا می‌کند، همان‌گونه که “راه رشد” از “راه غی”، جدا گشته است. [[ایمان به خدا]] و [[شناخت]] راه [[رشد]]، در گرو [[شناخت]] تارکین راه [[رشد]] و فرو افتادگان در باتلاق [[تباهی]] و [[بیچارگی]] می‌باشد؛ در [[سوره زمر]] این معنی تأکید می‌شود: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى}}<ref>«و آنان را که از پرستیدن بت دوری گزیده‌اند و به درگاه خداوند بازگشته‌اند، مژده باد! پس به بندگان من مژده بده!» سوره زمر، آیه ۱۷.</ref> تا “اجتناب” صورت نگیرد، “إنابة” معنا ندارد و “اجتناب” نیز بدون [[مخالفت]] و موضع‌گیری در برابر [[طاغوت]]، محقق نمی‌شود، چرا که اگر از [[فساد]]، دوری کنی، [[فساد]] از تو، دور نخواهد شد که [[جامعه]] به هم مرتبط است و [[فساد]] در همه مجاری [[نفوذ]] می‌کند.

==نتیجه==