پرش به محتوا

بحث:معرفت و شناخت امام مهدی چه ضرورتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۰
جز
جایگزینی متن - ' ]]' به ' [['
جز (جایگزینی متن - 'لطیف' به 'لطیف')
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ' [[')
خط ۵: خط ۵:
*از مهم‌ترین [[تکالیف مؤمنان]]، پس از [[معرفت به خدا]] و [[رسول]] او، [[معرفت]] و [[شناخت امام مهدی]] {{ع}} است چون [[شناخت امام]]، اساس [[خداشناسی]] است و بدون [[معرفت امام]]، [[شناخت]] [[خدای متعال]] میسور نیست در همین راستا [[امام حسین]] {{ع}} می‌‌فرماید: «[[معرفت خدا]] این است که [[مردم]] هر عصر و زمان، [[امام]] و [[رهبر]] دوران خود را شناسایی کرده، فرمان برداری و [[پیروی]] او را [[واجب]] بدانند»<ref>{{متن حدیث|مَعْرِفَةُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ اَلَّذِی یَجِبُ عَلَیْهِمْ طَاعَتُهُ}}؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۹.</ref>.<ref>ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۹۶؛ عارفی، اسحاق، امامت‌پژوهی، ص۸۵؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۷۴.</ref>
*از مهم‌ترین [[تکالیف مؤمنان]]، پس از [[معرفت به خدا]] و [[رسول]] او، [[معرفت]] و [[شناخت امام مهدی]] {{ع}} است چون [[شناخت امام]]، اساس [[خداشناسی]] است و بدون [[معرفت امام]]، [[شناخت]] [[خدای متعال]] میسور نیست در همین راستا [[امام حسین]] {{ع}} می‌‌فرماید: «[[معرفت خدا]] این است که [[مردم]] هر عصر و زمان، [[امام]] و [[رهبر]] دوران خود را شناسایی کرده، فرمان برداری و [[پیروی]] او را [[واجب]] بدانند»<ref>{{متن حدیث|مَعْرِفَةُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ اَلَّذِی یَجِبُ عَلَیْهِمْ طَاعَتُهُ}}؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۹.</ref>.<ref>ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۹۶؛ عارفی، اسحاق، امامت‌پژوهی، ص۸۵؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۷۴.</ref>
*[[ایمان]] [[حقیقی]]، در سایۀ [[شناخت]] [[خدا]] و [[رسول]] و [[امامان]] و [[امام زمان]] و [[تسلیم]] بودن در برابر اوست. از [[حضرت باقر]] یا [[صادق]] {{ع}} [[روایت]] است که فرمود: «[[بنده]] [[خدا]] [[مؤمن]] نخواهد بود، مگر اینکه [[خدا]] و [[رسول]] و همۀ [[امامان]] را بشناسد و نیز [[امام]] زمانش را بشناسد و در تمام امور خود به او مراجعه کند و [[تسلیم]] امر وی باشد»<ref>{{متن حدیث|لا یکون العبد مؤمنا حتّی یعرف اللّه و رسوله و الأئمّة کلّهم و إمام زمانه و یردّ إلیه و یسلّم له}}؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۱۸۰.</ref>.
*[[ایمان]] [[حقیقی]]، در سایۀ [[شناخت]] [[خدا]] و [[رسول]] و [[امامان]] و [[امام زمان]] و [[تسلیم]] بودن در برابر اوست. از [[حضرت باقر]] یا [[صادق]] {{ع}} [[روایت]] است که فرمود: «[[بنده]] [[خدا]] [[مؤمن]] نخواهد بود، مگر اینکه [[خدا]] و [[رسول]] و همۀ [[امامان]] را بشناسد و نیز [[امام]] زمانش را بشناسد و در تمام امور خود به او مراجعه کند و [[تسلیم]] امر وی باشد»<ref>{{متن حدیث|لا یکون العبد مؤمنا حتّی یعرف اللّه و رسوله و الأئمّة کلّهم و إمام زمانه و یردّ إلیه و یسلّم له}}؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۱۸۰.</ref>.
*البته آنچه در [[معرفت امام]] [[واجب]] است، دو امر است: یکی [[شناختن شخص امام]] به اسم و [[نسب]]؛ دوم [[شناخت شخصیت امام]] با صفات و خصوصیات او که به وسیلۀ آنها از دیگران امتیاز می‌یابد. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: «کمترین [[حد ]][[معرفت به امام]] آن است که [[امام]]، همسنگ و مساوی با [[پیامبر]] {{صل}} است، مگر در درجه [[نبوت]]»<ref>{{متن حدیث|أدنی معرفة الإمام أنه عدل النبی إلا درجة النبوة}}؛ البرهان، ج ۲، ص ۳۴.</ref>.<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۷۴.</ref>
*البته آنچه در [[معرفت امام]] [[واجب]] است، دو امر است: یکی [[شناختن شخص امام]] به اسم و [[نسب]]؛ دوم [[شناخت شخصیت امام]] با صفات و خصوصیات او که به وسیلۀ آنها از دیگران امتیاز می‌یابد. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: «کمترین [[حد]] [[معرفت به امام]] آن است که [[امام]]، همسنگ و مساوی با [[پیامبر]] {{صل}} است، مگر در درجه [[نبوت]]»<ref>{{متن حدیث|أدنی معرفة الإمام أنه عدل النبی إلا درجة النبوة}}؛ البرهان، ج ۲، ص ۳۴.</ref>.<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۷۴.</ref>
*[[امام]]، [[حجت خدا]] بر [[مردم]] است. [[قول و فعل]] او برای [[امّت]] [[سند]] است. [[امام حق]]، [[هادی]] [[مردم]] است و [[شناخت امام]] و [[حجت الهی]] یک [[تکلیف]] است. این یک وظیفۀ مسلمانی در هر زمان است. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: «به درستی [[بهترین]] و واجب‌ترین فریضه‌ها بر [[انسان]]، [[شناخت پروردگار]] و [[اقرار]] به [[بندگی]] او و پس از آن [[شناخت]] فرستادۀ [[خدا]] است و [[گواهی]] دادن به [[پیامبری]] او و در مرحله بعد شناختن [[امامی]] که به صفت و نامش در حال [[سختی]] و راحتی به او [[اقتدا]] می‌نمایی»<ref>مکیال المکارم، ج ۲، ص ۱۷۱.</ref>.<ref>ر.ک: موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۴۵، ۴۶؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۹۶.</ref>
*[[امام]]، [[حجت خدا]] بر [[مردم]] است. [[قول و فعل]] او برای [[امّت]] [[سند]] است. [[امام حق]]، [[هادی]] [[مردم]] است و [[شناخت امام]] و [[حجت الهی]] یک [[تکلیف]] است. این یک وظیفۀ مسلمانی در هر زمان است. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: «به درستی [[بهترین]] و واجب‌ترین فریضه‌ها بر [[انسان]]، [[شناخت پروردگار]] و [[اقرار]] به [[بندگی]] او و پس از آن [[شناخت]] فرستادۀ [[خدا]] است و [[گواهی]] دادن به [[پیامبری]] او و در مرحله بعد شناختن [[امامی]] که به صفت و نامش در حال [[سختی]] و راحتی به او [[اقتدا]] می‌نمایی»<ref>مکیال المکارم، ج ۲، ص ۱۷۱.</ref>.<ref>ر.ک: موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۴۵، ۴۶؛ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۹۶.</ref>
==[[ادله عقلی]] [[معرفت امام]]==
==[[ادله عقلی]] [[معرفت امام]]==
*در [[باب ]][[ضرورت]] [[معرفت]] و [[شناخت امام مهدی]]{{ع}} به ادلۀ [[عقلی]] و [[نقلی]] استناد شده است:
*در [[باب]] [[ضرورت]] [[معرفت]] و [[شناخت امام مهدی]]{{ع}} به ادلۀ [[عقلی]] و [[نقلی]] استناد شده است:
===[[دلیل عقلی]]===
===[[دلیل عقلی]]===
*ادلۀ [[عقلی]] [[ضرورت شناخت امام]] عبارت است از:
*ادلۀ [[عقلی]] [[ضرورت شناخت امام]] عبارت است از:
۲۱۸٬۱۰۷

ویرایش