احبشیه: تفاوت میان نسخهها
←سمیه در فرهنگنامه آخرالزمان
(←مقدمه) |
|||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*در کتاب "منتخب البصائر" از دو زن به نام "احبشیه" و "وتیره" نام برده شده است که از اصحاب و یاوران [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} شمرده شدهاند<ref>بیان الائمّه، ج ۳، ص ۳۳۸ (به نقل از چشماندازى به حکومت مهدى، طبسى، ص ۶۹). </ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۲.</ref>. | *در کتاب "منتخب البصائر" از دو زن به نام "احبشیه" و "وتیره" نام برده شده است که از اصحاب و یاوران [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} شمرده شدهاند<ref>بیان الائمّه، ج ۳، ص ۳۳۸ (به نقل از چشماندازى به حکومت مهدى، طبسى، ص ۶۹). </ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۲.</ref>. | ||
*زبیده یکی از زنانی است که طبق روایتی از [[امام صادق]] {{ع}}، جزو [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} خواهد بود. وی [[همسر]] [[هارون الرشید]] و از [[شیعیان]] بوده است. هنگامی که [[هارون]] از [[عقیده]] او [[آگاه]] شد، [[سوگند]] یاد کرد که او را طلاق دهد، او به انجام [[کارهای نیک]] معروف بود. در زمانی که یک مشک [[آب]] در شهر [[مکه]] یک [[دینار]] طلا [[ارزش]] داشت، او [[حجاج]] و شاید همه [[مردم]] [[مکه]] را سیراب کرد. او با کندن کوهها و احداث تونلها، اب را از خارج [[حرم]] -از فاصله ده میلی- به [[حرم]] آورد. [[زبیده]] صد کنیز داشت که همگی حافظ [[قرآن]] بودند و هرکدام موظف بودند که یکدهم [[قرآن]] را بخوانند؛ به گونهای که از منزل مسکونی او صدای [[قرائت قرآن]]، همانند زنبورهای عسل بلند بود<ref>تنقیح المقال، ج ۳، ص ۷۰.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۷۵.</ref>. | *زبیده یکی از زنانی است که طبق روایتی از [[امام صادق]] {{ع}}، جزو [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} خواهد بود. وی [[همسر]] [[هارون الرشید]] و از [[شیعیان]] بوده است. هنگامی که [[هارون]] از [[عقیده]] او [[آگاه]] شد، [[سوگند]] یاد کرد که او را طلاق دهد، او به انجام [[کارهای نیک]] معروف بود. در زمانی که یک مشک [[آب]] در شهر [[مکه]] یک [[دینار]] طلا [[ارزش]] داشت، او [[حجاج]] و شاید همه [[مردم]] [[مکه]] را سیراب کرد. او با کندن کوهها و احداث تونلها، اب را از خارج [[حرم]] -از فاصله ده میلی- به [[حرم]] آورد. [[زبیده]] صد کنیز داشت که همگی حافظ [[قرآن]] بودند و هرکدام موظف بودند که یکدهم [[قرآن]] را بخوانند؛ به گونهای که از منزل مسکونی او صدای [[قرائت قرآن]]، همانند زنبورهای عسل بلند بود<ref>تنقیح المقال، ج ۳، ص ۷۰.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۷۵.</ref>. | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |