عدل در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'میفرماید' به 'میفرماید'
جز (جایگزینی متن - ']] سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، فرهنگ‌نامه' به ' سعیدیان‌فر و ایازی، [[فرهنگ‌نامه') |
جز (جایگزینی متن - 'میفرماید' به 'میفرماید') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
'''نتیجه''': | '''نتیجه''': | ||
# [[خداوند]] خطاب به [[مؤمنان]] | # [[خداوند]] خطاب به [[مؤمنان]] میفرماید هنگامی که به خاطر وام یا [[داد و ستد]] بدهی‌ای را تا سرآمدِ معین به یکدیگر بدهکار شدید، پس آن را بنویسید. {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَدَايَنْتُمْ بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ}} و باید نویسنده‌ای بر اساس [[عدالت]]، [[سند]] را در میانِ شما بنویسد {{متن قرآن|وَلْيَكْتُبْ بَيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ}} و تنظیم و [[نوشتن]] اسناد تجاری و دیون باید بر اساس [[عدل]] و نویسنده [[عادل]] باشد؛ | ||
# [[داوری]] عادلانه و [[قضاوت]] بر اساس [[قسط]] [[فرمان خداوند]] به [[پیامبر]] و [[مردم]] {{متن قرآن|وَإِذَا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ}}؛ | # [[داوری]] عادلانه و [[قضاوت]] بر اساس [[قسط]] [[فرمان خداوند]] به [[پیامبر]] و [[مردم]] {{متن قرآن|وَإِذَا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ}}؛ | ||
# [[خداوند]] به [[پیامبر]]{{صل}} توصیه می‌کند که [[هدف]] از فرستادن این [[کتاب آسمانی]] این است که اصول [[حق]] و [[عدالت]] در میان [[مردم]] [[اجرا]] شود، ما این کتاب را به [[حق]] بر تو فرستادیم تا به آن‌چه [[خداوند]] به تو آموخته است در میان [[مردم]] [[قضاوت]] کنی {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللَّهُ}} سپس به [[پیامبر]]{{صل}} هشدار میدهد که هرگز از خائنان [[حمایت]] نکند {{متن قرآن|وَلَا تَكُنْ لِلْخَائِنِينَ خَصِيمًا}} گرچه روی سخن در این [[آیه]] به [[پیامبر]]{{صل}} است ولی [[شک]] نیست که این [[حکم]] یک [[حکم]] عمومی نسبت به تمام [[قضات]] و داوران می‌باشد، و به همین [[دلیل]] چنین خطابی مفهومش این نیست که ممکن است چنین کاری از [[پیامبر]]{{صل}} سر بزند، چه اینکه [[حکم]] مزبور ناظر به همه افراد است<ref>تفسیر نمونه، ج۴، ص۱۱۲.</ref>. | # [[خداوند]] به [[پیامبر]]{{صل}} توصیه می‌کند که [[هدف]] از فرستادن این [[کتاب آسمانی]] این است که اصول [[حق]] و [[عدالت]] در میان [[مردم]] [[اجرا]] شود، ما این کتاب را به [[حق]] بر تو فرستادیم تا به آن‌چه [[خداوند]] به تو آموخته است در میان [[مردم]] [[قضاوت]] کنی {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللَّهُ}} سپس به [[پیامبر]]{{صل}} هشدار میدهد که هرگز از خائنان [[حمایت]] نکند {{متن قرآن|وَلَا تَكُنْ لِلْخَائِنِينَ خَصِيمًا}} گرچه روی سخن در این [[آیه]] به [[پیامبر]]{{صل}} است ولی [[شک]] نیست که این [[حکم]] یک [[حکم]] عمومی نسبت به تمام [[قضات]] و داوران می‌باشد، و به همین [[دلیل]] چنین خطابی مفهومش این نیست که ممکن است چنین کاری از [[پیامبر]]{{صل}} سر بزند، چه اینکه [[حکم]] مزبور ناظر به همه افراد است<ref>تفسیر نمونه، ج۴، ص۱۱۲.</ref>. | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
#در [[نظام]] [[تجارت]]، [[داد و ستد]] باید همان‌گونه [[نظام هستی]] بر اساس [[عدل و قسط]] است ترازوی سنجش عادلانه باشد در سنجش کالاها دقت کنید که کم‌فروشی نکنید {{متن قرآن|وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ}} پرداخت کامل [[حقوق مردم]]، بهتر و خوش‌عاقبت‌تر است. {{متن قرآن|ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا}}؛ | #در [[نظام]] [[تجارت]]، [[داد و ستد]] باید همان‌گونه [[نظام هستی]] بر اساس [[عدل و قسط]] است ترازوی سنجش عادلانه باشد در سنجش کالاها دقت کنید که کم‌فروشی نکنید {{متن قرآن|وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ}} پرداخت کامل [[حقوق مردم]]، بهتر و خوش‌عاقبت‌تر است. {{متن قرآن|ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا}}؛ | ||
#بی‌مورد بودن [[خوف]] از [[بی‌عدالتی]]، از جانب [[خدا]] و [[رسول]]: {{متن قرآن|وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ *... * أَفِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ يَخَافُونَ أَنْ يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَرَسُولُهُ بَلْ أُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ}}؛ | #بی‌مورد بودن [[خوف]] از [[بی‌عدالتی]]، از جانب [[خدا]] و [[رسول]]: {{متن قرآن|وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ *... * أَفِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ يَخَافُونَ أَنْ يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَرَسُولُهُ بَلْ أُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ}}؛ | ||
#پس از اینکه [[خداوند]] [[دستور]] میدهد در [[نزاع]] میان [[مؤمنان]]، برای [[برقراری صلح]] با تجاوزگران به [[حقوق]] دیگران مقابله کنید، تا به [[حق]] و [[احترام]] به [[قانون الهی]] برگردند | #پس از اینکه [[خداوند]] [[دستور]] میدهد در [[نزاع]] میان [[مؤمنان]]، برای [[برقراری صلح]] با تجاوزگران به [[حقوق]] دیگران مقابله کنید، تا به [[حق]] و [[احترام]] به [[قانون الهی]] برگردند میفرماید “و هر گاه گروه تجاوزگر بازگشت {{متن قرآن|فَإِنْ فَاءَتْ}} و زمینه [[صلح]] فراهم شد در میان آن دو طبق [[عدالت]] [[صلح]] برقرار سازید {{متن قرآن|فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ}} یعنی؛ تنها به درهم شکستن [[قدرت]] گروه تجاوزگر به [[حقوق]] دیگری [[قناعت]] نکنید، بلکه این [[پیکار]] باید [[زمینه‌ساز]] [[صلح]] باشد، و مقدمه‌ای برای ریشه‌کن کردن عوامل [[نزاع]] و درگیری و گرنه با گذشتن زمان کوتاه یا طولانی بار دیگر که [[ظالم]] در خود [[احساس]] توانائی کند بر می‌خیزد و [[نزاع]] را از سر می‌گیرد. و از آنجا که [[تمایلات]] گروهی، گاهی افراد را به هنگام [[قضاوت]] و [[داوری]] به سوی یکی از دوگروه متخاصم متمایل می‌سازد، و بی‌طرفی داوران را نقض می‌کند در آخر [[آیه]] میفرماید و [[عدالت]] پیشه کنید [[خداوند]] [[عدالت]] پیشه‌گان را [[دوست]] می‌دارد {{متن قرآن|وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ}}؛ | ||
# [[خداوند]] [[دستور]] میدهد که هنگام [[طلاق]] و جدایی، دو نفر [[عادل]] از خودتان را [[شاهد]] بگیرید {{متن قرآن|وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ}} تا اگر در [[آینده]] اختلافی روی دهد، هیچ‌یک از طرفین، نتوانند واقعیت‌ها را [[انکار]] کنند. و سپس میگوید [[شهادت]] را برای [[خدا]] برپا دارید {{متن قرآن|وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ}} مبادا [[تمایل]] [[قلبی]] شما به یکی از دو طرف، [[مانع]] [[شهادت به حق]] باشد، باید جز [[خدا]] و [[اقامه حق]] [[انگیزه]] دیگری در آن راه نیابد، درست است که [[شهود]] باید [[عادل]] باشند، ولی با وجود [[عدالت]]، نیز [[صدور گناه]] محال نیست، به همین [[دلیل]] به آنها هشدار میدهد که مراقب خویش باشند و آگاهانه یا ناآگاهانه از مسیر [[حق]] [[منحرف]] نشوند<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۲۰۶-۲۱۳.</ref>. | # [[خداوند]] [[دستور]] میدهد که هنگام [[طلاق]] و جدایی، دو نفر [[عادل]] از خودتان را [[شاهد]] بگیرید {{متن قرآن|وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ}} تا اگر در [[آینده]] اختلافی روی دهد، هیچ‌یک از طرفین، نتوانند واقعیت‌ها را [[انکار]] کنند. و سپس میگوید [[شهادت]] را برای [[خدا]] برپا دارید {{متن قرآن|وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ}} مبادا [[تمایل]] [[قلبی]] شما به یکی از دو طرف، [[مانع]] [[شهادت به حق]] باشد، باید جز [[خدا]] و [[اقامه حق]] [[انگیزه]] دیگری در آن راه نیابد، درست است که [[شهود]] باید [[عادل]] باشند، ولی با وجود [[عدالت]]، نیز [[صدور گناه]] محال نیست، به همین [[دلیل]] به آنها هشدار میدهد که مراقب خویش باشند و آگاهانه یا ناآگاهانه از مسیر [[حق]] [[منحرف]] نشوند<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۲۰۶-۲۱۳.</ref>. | ||