پرش به محتوا

عدل در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، [[فرهنگ‌نامه' به 'سعیدیان‌فر و ایازی، [[فرهنگ‌نامه'
جز (جایگزینی متن - 'میفرماید' به 'می‌فرماید')
جز (جایگزینی متن - 'سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، [[فرهنگ‌نامه' به 'سعیدیان‌فر و ایازی، [[فرهنگ‌نامه')
خط ۷۶: خط ۷۶:
#بی‌مورد بودن [[خوف]] از [[بی‌عدالتی]]، از جانب [[خدا]] و [[رسول]]: {{متن قرآن|وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ *... * أَفِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ يَخَافُونَ أَنْ يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَرَسُولُهُ بَلْ أُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ}}؛
#بی‌مورد بودن [[خوف]] از [[بی‌عدالتی]]، از جانب [[خدا]] و [[رسول]]: {{متن قرآن|وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ *... * أَفِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ يَخَافُونَ أَنْ يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَرَسُولُهُ بَلْ أُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ}}؛
#پس از اینکه [[خداوند]] [[دستور]] میدهد در [[نزاع]] میان [[مؤمنان]]، برای [[برقراری صلح]] با تجاوزگران به [[حقوق]] دیگران مقابله کنید، تا به [[حق]] و [[احترام]] به [[قانون الهی]] برگردند می‌فرماید “و هر گاه گروه تجاوزگر بازگشت {{متن قرآن|فَإِنْ فَاءَتْ}} و زمینه [[صلح]] فراهم شد در میان آن دو طبق [[عدالت]] [[صلح]] برقرار سازید {{متن قرآن|فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ}} یعنی؛ تنها به درهم شکستن [[قدرت]] گروه تجاوزگر به [[حقوق]] دیگری [[قناعت]] نکنید، بلکه این [[پیکار]] باید [[زمینه‌ساز]] [[صلح]] باشد، و مقدمه‌ای برای ریشه‌کن کردن عوامل [[نزاع]] و درگیری و گرنه با گذشتن زمان کوتاه یا طولانی بار دیگر که [[ظالم]] در خود [[احساس]] توانائی کند بر می‌خیزد و [[نزاع]] را از سر می‌گیرد. و از آنجا که [[تمایلات]] گروهی، گاهی افراد را به هنگام [[قضاوت]] و [[داوری]] به سوی یکی از دوگروه متخاصم متمایل می‌سازد، و بی‌طرفی داوران را نقض می‌کند در آخر [[آیه]] می‌فرماید و [[عدالت]] پیشه کنید [[خداوند]] [[عدالت]] پیشه‌گان را [[دوست]] می‌دارد {{متن قرآن|وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ}}؛  
#پس از اینکه [[خداوند]] [[دستور]] میدهد در [[نزاع]] میان [[مؤمنان]]، برای [[برقراری صلح]] با تجاوزگران به [[حقوق]] دیگران مقابله کنید، تا به [[حق]] و [[احترام]] به [[قانون الهی]] برگردند می‌فرماید “و هر گاه گروه تجاوزگر بازگشت {{متن قرآن|فَإِنْ فَاءَتْ}} و زمینه [[صلح]] فراهم شد در میان آن دو طبق [[عدالت]] [[صلح]] برقرار سازید {{متن قرآن|فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ}} یعنی؛ تنها به درهم شکستن [[قدرت]] گروه تجاوزگر به [[حقوق]] دیگری [[قناعت]] نکنید، بلکه این [[پیکار]] باید [[زمینه‌ساز]] [[صلح]] باشد، و مقدمه‌ای برای ریشه‌کن کردن عوامل [[نزاع]] و درگیری و گرنه با گذشتن زمان کوتاه یا طولانی بار دیگر که [[ظالم]] در خود [[احساس]] توانائی کند بر می‌خیزد و [[نزاع]] را از سر می‌گیرد. و از آنجا که [[تمایلات]] گروهی، گاهی افراد را به هنگام [[قضاوت]] و [[داوری]] به سوی یکی از دوگروه متخاصم متمایل می‌سازد، و بی‌طرفی داوران را نقض می‌کند در آخر [[آیه]] می‌فرماید و [[عدالت]] پیشه کنید [[خداوند]] [[عدالت]] پیشه‌گان را [[دوست]] می‌دارد {{متن قرآن|وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ}}؛  
# [[خداوند]] [[دستور]] میدهد که هنگام [[طلاق]] و جدایی، دو نفر [[عادل]] از خودتان را [[شاهد]] بگیرید {{متن قرآن|وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ}} تا اگر در [[آینده]] اختلافی روی دهد، هیچ‌یک از طرفین، نتوانند واقعیت‌ها را [[انکار]] کنند. و سپس میگوید [[شهادت]] را برای [[خدا]] برپا دارید {{متن قرآن|وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ}} مبادا [[تمایل]] [[قلبی]] شما به یکی از دو طرف، [[مانع]] [[شهادت به حق]] باشد، باید جز [[خدا]] و [[اقامه حق]] [[انگیزه]] دیگری در آن راه نیابد، درست است که [[شهود]] باید [[عادل]] باشند، ولی با وجود [[عدالت]]، نیز [[صدور گناه]] محال نیست، به همین [[دلیل]] به آنها هشدار می‌دهد که مراقب خویش باشند و آگاهانه یا ناآگاهانه از مسیر [[حق]] [[منحرف]] نشوند<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۲۰۶-۲۱۳.</ref>.
# [[خداوند]] [[دستور]] میدهد که هنگام [[طلاق]] و جدایی، دو نفر [[عادل]] از خودتان را [[شاهد]] بگیرید {{متن قرآن|وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ}} تا اگر در [[آینده]] اختلافی روی دهد، هیچ‌یک از طرفین، نتوانند واقعیت‌ها را [[انکار]] کنند. و سپس میگوید [[شهادت]] را برای [[خدا]] برپا دارید {{متن قرآن|وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ}} مبادا [[تمایل]] [[قلبی]] شما به یکی از دو طرف، [[مانع]] [[شهادت به حق]] باشد، باید جز [[خدا]] و [[اقامه حق]] [[انگیزه]] دیگری در آن راه نیابد، درست است که [[شهود]] باید [[عادل]] باشند، ولی با وجود [[عدالت]]، نیز [[صدور گناه]] محال نیست، به همین [[دلیل]] به آنها هشدار می‌دهد که مراقب خویش باشند و آگاهانه یا ناآگاهانه از مسیر [[حق]] [[منحرف]] نشوند<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۲۰۶-۲۱۳.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش