ملکوت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

ملکوت در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۵۸

۵٬۵۶۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲ اوت ۲۰۲۰

←‏منابع

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۵٬۹۴۶

ویرایش

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 *در همین راستا در [[آیات]] یاد شدۀ فوق تأکید بر [[توحید]] [[اطاعت]] به عمل آمده، و در آیۀ اخیر از دسته [[آیات]] مذکور در بالا، با جملۀ {{متن قرآن|وَمَا كَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ إِذًا لَذَهَبَ كُلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ}} با تأکید فراوان، هرگونه [[شریک]] در [[حاکمیت]] و [[سلطنت]] برای [[خدا]] [[نفی]] گردیده است، و به أدّله [[عقلی]] - إنّی - متعدّد کاشف از [[وحدت]] [[حاکمیت]] و [[سلطنت]] [[الهی]]، اشاره شده است<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۱ (کتاب)|فقه نظام سیاسی اسلام]]، ج۱، ص:۲۱۰-۲۱۷.</ref>.
+==ملکوت در فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲==
+واژه [[ملکوت]] با مراجعه به کتب لغت، واژه‌ای است که در اصل از کلمه “مُلْکْ” مشتق شده و به معنای تسلّط و استیلایی است که حاکی از [[قدرت]] است و آن‌چه که در این کلمه به صورت زیاده آمده، بیانگر نوعی شدّت و وسعت در معنای مصدری آن یعنی [[تسلط]] اشراف است. [[ملکوت]] از باب مصدر دارای زیادتی نسبت به مُلْکْ است مانند: جَبروت از جَبر و رَحموت از رَحمت، رَهبوت از رَهبت و عَظموت از عَظمت و رَکبوت از رَکب و این زیادی دلالت بر زیادی معنا و [[عظمت]]، امتداد و وسعت در مفهوم دارد<ref>مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۱، ص۱۶۳-۱۶۲.</ref>. در تعریف این عالم از آن به [[عالم باطن]] یاد شده که در قبالش [[عالم مُلک]] است که در [[عالم ظاهر]] است<ref>سجادی، سید جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص۱۲۳۱.</ref>. در این مدخل [[هدف]] [[تبیین]] مواردی است که [[خدا]] [[پیامبر]]{{صل}} را از آن عالم باخبر می‌سازد.
+#{{متن قرآن|قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ يُجِيرُ وَلَا يُجَارُ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ * سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنَّى تُسْحَرُونَ * بَلْ أَتَيْنَاهُمْ بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ}}<ref>«بگو: اگر می‌دانید، کیست که گستره (فرمانفرمایی) هر چیز در کف اوست و او پناه می‌دهد و در برابر (خواست) وی (به کسی) پناه داده نمی‌شود؟ * خواهند گفت: خداوند است، بگو: پس چگونه افسون‌زده می‌شوید؟ * (نه)، بلکه حق را برای آنان آوردیم و آنان بی‌گمان دروغگویند» سوره مؤمنون، آیه ۸۸-۹۰.</ref>
+'''نتیجه''': در [[آیات]] فوق دو موضوع مطرح گردیده است:
+# [[ملکوت]] هر چیز به [[دست خدا]] کنایه از آن است که ایجاد هر موجودی که بتوان کلمه {{متن قرآن|شَيْءٍ}} را بر آن اطلاق نمود، مختصّ [[خداوند متعال]] است، همچنان‌که فرموده: {{متن قرآن|اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ}}<ref>«خداوند آفریننده همه چیز است» سوره زمر، آیه ۶۲.</ref> پس [[مُلک]] [[خدا]] محیط به هر چیز است و [[نفوذ]] امر و حکمش بر هر چیزی ثابت است و در قبال تَوهُّم اخلال بعضی از [[علل]] در امر او جمله: {{متن قرآن|بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ }} را با جمله {{متن قرآن|وَهُوَ يُجِيرُ وَلَا يُجَارُ عَلَيْهِ}} تکمیل نموده که در [[حقیقت]] توضیح اختصاص [[مُلک]] است؛
+# [[پیامبر]] [[مأمور]] [[پرسش]] از [[مشرکان]] درباره [[مالکیت]] [[ملکوت]] اشیاء: {{متن قرآن|قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ يُجِيرُ وَلَا يُجَارُ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}؛
+#توجه به [[مالکیت]] انحصاری [[خداوند]] بر [[ملکوت]] اشیاء مستلزم [[پذیرش]] [[حقانیت]] [[پیامبر]] و [[آیین]] او است: ({{متن قرآن|قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ... * سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنَّى تُسْحَرُونَ * بَلْ أَتَيْنَاهُمْ بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ}}؛
+#اهمیت بیان این مسئله که با تعبیر به {{متن قرآن|قُلْ}} از زبان [[پیامبر]] [[نقل]] شده، کنایه از این نکته دارد که [[خداوند]] بر [[تسلط]] بر [[ملکوت]] اشیاء و عدم [[نفوذ]] هر امر دیگری در [[اراده]] او است، که پی بردن به این امر را منوط بر [[میزان]] [[علم]] وآگاهی [[انسان]] دانسته است. و این مسئله باز کردن دریچه‌ای از [[عالم غیب]] است که [[پیامبر]] آن را بازگو می‌کند<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۸۰۱.</ref>.
 ==منابع==
-* [[پرونده:11123.jpg|22px]] [[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۱ (کتاب)|'''فقه نظام سیاسی اسلام ج۱''']]
+# [[پرونده:11123.jpg|22px]] [[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۱ (کتاب)|'''فقه نظام سیاسی اسلام ج۱''']]
+# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']]
 ==پانویس==