نجاست: تفاوت میان نسخه‌ها

اقوال مختلف در معنای: {{متن قرآن|وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ}} بعضی از [[مفسرین]]<ref>تفسیر قرطبی، ج۱۹، ص۶۳.</ref> گفته‌اند: این عبارت کنایه از [[اصلاح عمل]] است، چون عمل [[آدمی]] به منزله جامه‌ای است بر [[جان آدمی]]، ظاهر، معرف [[باطن]] است، و این شیوه از تعبیر در [[کلام عرب]] بسیار دیده می‌شود که از [[طهارت]] [[باطن]] و [[صلاح]] عمل به [[طهارت]] [[جامه]] به صورت کنایه می‌آورند. بعضی گفته‌اند: این تعبیر کنایه از [[تزکیه نفس]]، و [[پاک]] نگه داشتن آن از لکه‌های [[گناهان]] و [[زشتی‌ها]] است، بعضی دیگر گفته‌اند: مراد از [[پاک]] داشتن [[جامه]]، کوتاه کردن آن در [[پیشگیری]] از آلودگی‌ها است، چون وقتی دامن [[جامه]] بلند بود، به [[زمین]] می‌ساید، و ایمن از [[آلوده]] شدن به نجاست نمی‌ماند. بعضی دیگر گفته‌اند: منظور از [[تطهیر]] [[جامه]]، [[پاک]] نگه داشتن [[همسران]] از [[کفر]] و [[معاصی]] است، چون [[قرآن کریم]] فرموده: {{متن قرآن|هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ}} آنها [[لباس]] شما هستند. و بعضی گفته‌اند<ref>تفسیر قرطبی، ج۱۹، ص۶۳.</ref>: منظور همان معنای ظاهری [[کلام]]، یعنی [[پاک]] کردن [[جامه]] از نجاسات برای [[نماز]] است. و اگر این معنا منظور باشد مناسب‌تر آن است که بگوییم: منظور از [[تکبیر]] برای [[پروردگار]] هم همان [[تکبیر]] [[نماز]] است، و در نتیجه دو [[آیه]] مورد بحث در صدد [[تشریع]] اصل [[نماز]] دوش به دوش و هم زمان با [[فرمان]] [[دعوت]] خواهد بود.. بعضی دیگر گفته‌اند<ref>روح البیان، ج۱۰، ص۲۲۵.</ref>: مراد از [[تطهیر]] جامه‌ها [[تخلق]] به [[اخلاق]] [[حمیده]] و ملکات فاضله است. و از همه آن وجوه بهتر در نظر [[علامه طباطبایی]] وجه اول و پنجم است<ref>المیزان، ج۲۰، ص۱۲۷.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۵۸۹.</ref>.