مصداق‌شناسی اولو الامر: تفاوت میان نسخه‌ها

با توجّه به ویژگی‌هایی که برای [[اولی الامر]] بیان شد، متکلّمان و [[مفسران]] [[امامیه]] [[اولی الامر]] را انسان‌هایی [[معصوم]] دانسته و آنها را بر ائمّه [[دوازده‌گانه]] [[امامیه]] منطبق کرده‌اند<ref>از باب نمونه، ر.ک: ابوالصلاح حلبی، الکافی فی الفقه، ص۹۳؛ محمد بن حسن طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۲۳۶؛ فصل بن حسن طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۱۰۱؛ فصل بن حسن طبرسی، جوامع الجامع، ج۱، ص۲۶۵؛ حسین بن علی ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ص۵، ص۴۰۸؛ حسن بن یوسف حلی، الالفین، ص۶۵؛ محمد بن علی شریف لاهیجی، تفسیر شریف لاهیجی، ج۱، ص۴۹۵؛ سید عبدالله شبر، تفسیر القرآن الکریم، ج۱، ص۱۱۷؛ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۳۹۰؛ سید علی‌اکبر قرشی، احسن الحدیث، ج۲، ص۳۹۰؛ سید محمد حسین فضل الله، من وحی القرآن، ج۷، ص۳۲۴.</ref>. آنچه که دیدگاه متکلّمان و [[مفسران]] [[امامیه]] را [[تأیید]] می‌کند، روایاتی است که برخی از علمای [[اهل سنّت]] در [[تعیین]] مصداق این [[آیه]] از [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} [[نقل]] کرده‌اند؛ به طور مثال، [[حاکم]] حسکانی ناقل [[روایات]] فراوانی است که براساس آنها، [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} این مفهوم را، در آن دوران، بر [[امیر المؤمنین]]{{ع}} منطبق کرده است<ref>حاکم حسکانی، عبیدالله بن احمد، شواهد التنزیل، ج۱، ص۱۸۹-۱۹۵.</ref>.