توبه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

*برخی از [[مفسران]] به استناد [[آیات]] ۱۷ ـ ۱۸ [[سوره نساء]] با احترازی دانستن دو قید {{متن قرآن|بِجَهَالَةٍ}} و {{متن قرآن|ثُمَّ يَتُوبُونَ مِن قَرِيبٍ}}<ref>المیزان، ج ۴، ص ۲۴۰.</ref> [[پذیرش]] [[توبه]] را در گرو دو شرط دانسته اند: ۱. [[گناه]] کردن از روی [[جهالت]] باشد نه عناد و [[استکبار]]. ۲. قبل از فرا رسیدن زمان [[مرگ]] باشد: {{متن قرآن|إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِن قَرِيبٍ فَأُولَئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الآنَ وَلاَ الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ أُوْلَئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا }}<ref> پذیرش) توبه بر خداوند تنها برای آنان است که از نادانی کار زشتی انجام می‌دهند سپس زود توبه می‌کنند پس، این کسانند که خداوند توبه آنها را می‌پذیرد و خداوند دانایی فرزانه است.و توبه آن کسان که کارهای زشت می‌کنند تا هنگامی که مرگ هر یک از ایشان فرا رسد، می‌گوید: اکنون توبه کردم و نیز توبه آنان که در کفر می‌میرند پذیرفته نیست؛ برای آنها عذابی دردناک فراهم ساخته‌ایم؛ سوره نساء، آیه: ۱۷ - ۱۸.</ref> به نظر می‌‌رسد که قید {{متن قرآن|بِجَهَالَةٍ}} در [[آیه]] نخست توضیحی<ref>المیزان، ج ۴، ص ۲۴۱.</ref> و بدین معناست که هرکس مرتکب هر گناهی می‌شود، گونه‌ای [[جهالت]] او را به آن وادشته است، هرچند آگاهانه و از سر عناد باشد، زیرا کسی که با [[علم]] به [[زشتی]] عمل و پیامدهای [[دنیوی]] و [[اخروی]] آن باز هم به [[ارتکاب گناه]] [[اقدام]] می‌کند، در [[حقیقت]]، فاقد [[عقل عملی]] بوده، گرفتار نوعی [[جهالت]] است. قید {{متن قرآن|ثُمَّ يَتُوبُونَ مِن قَرِيبٍ}} نیز بیانگر موضوع [[توبه]] و ظرف آن است، چون [[توبه]] به معنای بازگشت [[بنده]] به [[خداوند]] است و در نتیجه [[توبه]] [[خداوند]] نیز [[پذیرش]] این بازگشت است و آن هنگامی تحقق می‌‌یابد که [[بنده]] دارای [[تکلیف]] و [[اختیار]] باشد، بنابراین با [[مشاهده]] [[مرگ]] و برداشته شدن قلم [[تکلیف]] از او موضوع [[توبه]] رخت برمی بندد<ref>روان جاوید، ج ۲، ص ۳۱.</ref>.