توسل در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←وسایط الهی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
*توسل از لحاظ لغوی به معنای [[استمداد]] و کمک گرفتن و در اصطلاح به معنای واسطه قرار دادن انسان‌های [[مقرب]] به [[درگاه الهی]] جهت رسیدن به خواسته‌های مادی و [[معنوی]] است<ref>ر.ک: محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۸۹. </ref>. | *توسل از لحاظ لغوی به معنای [[استمداد]] و کمک گرفتن و در اصطلاح به معنای واسطه قرار دادن انسان‌های [[مقرب]] به [[درگاه الهی]] جهت رسیدن به خواسته‌های مادی و [[معنوی]] است<ref>ر.ک: محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۸۹. </ref>. | ||
==وسایط [[الهی]]== | ==وسایط [[الهی]]== | ||
[[شیعه]] [[معتقد]] است بعضی از [[انسان‌ها]] برحسب [[مقام]] و منزلتی که نزد [[خداوند]] دارند می‌‌توانند [[واسطه فیض الهی]] شده و دیگران برای رسیدن به خواسته‌های مادی و معنویشان به آنها [[متوسل]] شوند. در نگاه [[شیعه]]، [[پیامبر اسلام]]{{صل}} و [[اهل بیت]] مطهرشان از مصادیق اصلی وسایط [[الهی]] هستند<ref>ر.ک: دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص ۲۲۲. </ref>. | *[[شیعه]] [[معتقد]] است بعضی از [[انسان‌ها]] برحسب [[مقام]] و منزلتی که نزد [[خداوند]] دارند می‌‌توانند [[واسطه فیض الهی]] شده و دیگران برای رسیدن به خواسته‌های مادی و معنویشان به آنها [[متوسل]] شوند. در نگاه [[شیعه]]، [[پیامبر اسلام]]{{صل}} و [[اهل بیت]] مطهرشان از مصادیق اصلی وسایط [[الهی]] هستند<ref>ر.ک: دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص ۲۲۲. </ref>. | ||
واسطه‌های دیگری که [[شیعه]] برای [[اجابت]] نیازهایش به آنها [[متوسل]] می‌‌شود عبارتند از: [[توسل]] به اسماء و [[صفات خدا]]، [[توسل]] به [[قرآن کریم]]، [[توسل]] به [[اعمال صالح]]، [[توسل]] به [[علما]] و [[شهدا]] و [[مؤمنان]] و [[فرشتگان]]<ref>بحارالأنوار، ج۸، ص۵۸. </ref>. | *واسطه‌های دیگری که [[شیعه]] برای [[اجابت]] نیازهایش به آنها [[متوسل]] می‌‌شود عبارتند از: [[توسل]] به اسماء و [[صفات خدا]]، [[توسل]] به [[قرآن کریم]]، [[توسل]] به [[اعمال صالح]]، [[توسل]] به [[علما]] و [[شهدا]] و [[مؤمنان]] و [[فرشتگان]]<ref>بحارالأنوار، ج۸، ص۵۸. </ref>. | ||
*همچنین [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در سخنانی مصادیق [[توسل]] را اینچنین معرفی می‌‌کند: «بی‌شک [[برترین]] وسیله ای که [[پرهیزکاران]] برای نزدیک شدن به [[خداوند]] باید به آن [[متوسل]] شوند عبارت است از: [[ایمان به خداوند]] و [[پیامبر]]؛ [[جهاد]] در [[راه]] [[خداوند]]؛ [[اقرار]] به [[یکتاپرستی]] [[خداوند]]؛ برپا داشتن [[نماز]] که آیینه [[دین]] و نمودار [[مکتب]] است؛ پرداخت [[زکات]] که [[واجب]] [[دینی]] است؛ [[روزه]] [[ماه مبارک رمضان]] که سپر از [[عذاب الهی]] است؛ [[حجّ]] [[خانه خدا]] و [[عمره]] که [[فقر]] را از بین می‌‌برد و [[گناهان]] را می‌ریزد؛ [[ارتباط]] [[خویشاوندان]] که [[مال]] را افزایش می‌‌دهد و سبب [[طولانی شدن عمر]] می‌‌شود؛ [[صدقه]] [[پنهانی]] که [[لغزش‌ها]] را جبران می‌‌کند؛ [[صدقه]] آشکار که از مرگ‌های بد جلوگیری می‌‌کند و کارهای [[نیکو]] که [[انسان]] را از [[سقوط]] در [[بدبختی‌ها]] نگه می‌‌دارد»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَفْضَلَ مَا تَوَسَّلَ بِهِ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَی اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَی: الْإِیمَانُ بِهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ الْجِهَادُ فِی سَبِیلِهِ فَإِنَّهُ ذِرْوَةُ الْإِسْلَامِ وَ کَلِمَةُ الْإِخْلَاصِ فَإِنَّهَا الْفِطْرَةُ وَ إِقَامُ الصَّلَاةِ فَإِنَّهَا الْمِلَّةُ وَ إِیتَاءُ الزَّکَاةِ فَإِنَّهَا فَرِیضَةٌ وَاجِبَةٌ وَ صَوْمُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِنَّهُ جُنَّةٌ مِنَ الْعِقَابِ وَ حَجُّ الْبَیْتِ وَ اعْتِمَارُهُ فَإِنَّهُمَا یَنْفِیَانِ الْفَقْرَ وَ یَرْحَضَانِ الذَّنْبَ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ فَإِنَّهَا مَثْرَاةٌ فِی الْمَالِ وَ مَنْسَأَةٌ فِی الْأَجَلِ وَ صَدَقَةُ السِّرِّ فَإِنَّهَا تُکَفِّرُ الْخَطِیئَةَ وَ صَدَقَةُ الْعَلَانِیَةِ فَإِنَّهَا تَدْفَعُ مِیتَةَ السُّوءِ وَ صَنَائِعُ الْمَعْرُوفِ فَإِنَّهَا تَقِی مَصَارِعَ الْهَوَانِ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹ </ref>.<ref>ر.ک: دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص ۲۲۲.</ref> | |||
البته نظریه [[توسل]] مختص به [[شیعه]] نیست و می‌‌توان مدعی شد تمام [[مذاهب اسلامی]] [[توسل]] را با شرایطی پذیرفته‌اند اما در مصادیق آن [[اختلاف]] نظر دارند<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۰۹. </ref>. | *البته نظریه [[توسل]] مختص به [[شیعه]] نیست و می‌‌توان مدعی شد تمام [[مذاهب اسلامی]] [[توسل]] را با شرایطی پذیرفته‌اند اما در مصادیق آن [[اختلاف]] نظر دارند<ref>ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۰۹. </ref>. | ||
==[[شبهه]] [[شرک]] و [[توسل]]== | ==[[شبهه]] [[شرک]] و [[توسل]]== | ||
برخی از [[فرقه‌ها]] از جمله [[وهابیت]]، [[توسل]] به واسطه‌های [[الهی]]، از جمله [[ائمۀ اطهار]]{{ع}} را [[حرام]] دانسته و معتقدند چنین توسلی مصداق اصلی [[شرک]] به [[خداوند]] است، چراکه [[توسل]] از نگاه آنان به این معناست که واسطه‌ها در [[جایگاه]] [[خداوند]] قرار گرفته و مستقلا می‌‌توانند امور [[بندگان]] را اداره کنند<ref>توسل یا استمداد از ارواح مقدسه، ۸۳- ۸۴. </ref>. | برخی از [[فرقه‌ها]] از جمله [[وهابیت]]، [[توسل]] به واسطه‌های [[الهی]]، از جمله [[ائمۀ اطهار]]{{ع}} را [[حرام]] دانسته و معتقدند چنین توسلی مصداق اصلی [[شرک]] به [[خداوند]] است، چراکه [[توسل]] از نگاه آنان به این معناست که واسطه‌ها در [[جایگاه]] [[خداوند]] قرار گرفته و مستقلا می‌‌توانند امور [[بندگان]] را اداره کنند<ref>توسل یا استمداد از ارواح مقدسه، ۸۳- ۸۴. </ref>. | ||