امید: تفاوت میان نسخه‌ها

*امید، معنا و [[روح]] [[انتظار]] و نتیجه [[ایمان]] به [[مهدویت]] و ثمره دل‌بستگی به [[منجی موعود]] است. امید، از مهم‌ترین [[آثار روان‌شناختی انتظار]] است. [[انتظار]]، کانون و سرچشمه امید است،امید به آینده‌ای نوید بخش و [[سعادت]] آفرین،امید به آینده‌ای که در آن با [[ظهور]] [[حجت خدا در زمین]] و در سایه [[حکومت]] عدل‌گستر جهانی آن [[حضرت]]، [[جوامع انسانی]] از یک [[تاریخ]] [[ستم]] و [[فساد]] و نا‌هنجاری‌ها [[رهایی]] یافته و [[راه]] خیر و [[صلح]] و [[صلاح]] را در پیش می‌گیرد و [[دنیا]] در پرتو تحقّق [[حکومت عدل الهی]]، "[[مدینه فاضله]]" و "[[آرمان‌شهر]]" [[آمال]] و آرزوهای دیرین [[آدمی]] و سرشار از [[عدالت]] و [[آسایش]] و [[آرامش]] می‌گردد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[بلاغ (نشریه)|فصلنامه بلاغ]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)| نقش انتظار در بهداشت روانی]] ص۹۲، ۱۱۲، ۱۱۳.</ref>. [[انسان]] به امید زنده است.امید سرچشمۀ [[حیات]] و سرزندگی و [[پویایی]] [[روانی]] است. آن‌گاه که [[خورشید]] [[گرما]] بخشِ امید در [[دل]] [[آدمی]] غروب کند، تاریکیِ سیه‌روزی، و زنگار [[سرخوردگی]] و [[افسردگی]] آیینۀ [[جان]] او را تیره و تار می‌کند و [[روح]] [[زندگی]] را در او به مسلخ می‌کشد. [[سرخوردگی]]، [[ناامیدی]]، و افسردگی‌های حاصل از [[شکست]] [[جهان‌بینی]] و ایدئولوژی‌های خودساختۀ [[بشر]] که روزگاری دستورهای نهایی و تنها [[راه]] [[رسیدن به کمال]] و [[شادکامی]] تلقی می‌شد، اندیشۀ نااستواری همه چیز را در ذهن‌ها انداخته است. [[بی‌اعتمادی]] به همه چیز و همه کس [[روح آدمی]] را دست‌خوش [[نگرانی]] و [[هراس]] ساخته و [[آرامش]] و امید و [[شادی]] را از آن برگرفته است. این است که با [[آزمون]] و ناکارآمدی تمام ایدئولوژی‌های بشری، امروزه موجی از [[بدبینی]]، منفی‌نگری، خودکشی، رویکرد به انواع مواد مخدر، باده‌گساری، لاابالی‌گری، هرزه‌گرایی، روسپی‌گری، [[نفرت]] و تباهی‌جویی و [[گریز]] از [[زندگی]]، همراه با [[احساس]] غبن، و فریبِ ناشی از [[ایمان]] نارسا به آرمان‌های [[شکست]] خورده، گریبان‌گیر [[بشر]] امروز شده است و کابوسِ [[یأس]] و [[نومیدی]] آن‌چنان سایه سنگین خود را بر گسترۀ [[گیتی]] گسترده که روزنۀ امیدی برای [[نجات]] [[بشریت]] باقی نمانده و [[تفکر]] نابودی [[انسان]] و انهدام [[جهان]] توسط تسلیحات اتمی و هیدروژنی امروزه به عنوان یک [[باور]] قطعی درآمده و افراد بسیاری از [[پایان جهان]] در فلان سال خبر می‌دهند!<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[بلاغ (نشریه)|فصلنامه بلاغ]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)| نقش انتظار در بهداشت روانی]] ص۹۲، ۱۱۱.</ref>. زیان تحمل‌ناپذیرِ این [[شکست]]، بیشتر در آن است که نسل‌های فریب‌خورده را دیگر نمی‌توان به [[آینده]] [[امیدوار]] و [[مؤمن]] ساخت، زیرا در اندیشۀ آنان [[بشریت]] [[ شکست]] خورده و به بُن‌بست رسیده است و [[آینده]] جز [[فساد]]، [[تباهی]]، و نابودی ندارد<ref>[[داود الهامی|الهامی، داود]]، [[آخرین امید (کتاب)|آخرین امید]]، ص۸.</ref>.