صلوات: تفاوت میان نسخه‌ها

* صلوات در لغت به معنای [[دعا]]، [[درود]]، [[تحیت]] و [[رحمت]] است<ref>مجمع البحرین، ج۱، ۲۶۶.</ref> و در اصطلاح [[دینی]] نام [[عمل]] [[عبادی]] و [[درود]] خاص بر [[پیغمبر اسلام]]{{صل}} است با عبارت: {{متن حدیث|اللهم صلّ علی محمّد و آل محمّد}}. [[امام کاظم]]{{ع}} در ضمن [[حدیثی]] درباره معنای صلوات فرمودند: «[[درود]] [[خدا]]، [[رحمت]] خداست و [[درود]] [[ملائکه]]، [[تزکیه]] ایشان است و [[درود]] [[مؤمن]] دعایشان برای اوست»<ref>{{متن حدیث|قَالَ قُلْتُ مَا مَعْنَی صَلَاةِ اللَّهِ وَ مَلَائِکَتِهِ وَ صَلَاةِ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ صَلَاةُ اللَّهِ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ صَلَاةُ مَلَائِکَتِهِ تَزْکِیَةٌ مِنْهُمْ لَهُ وَ صَلَاةُ الْمُؤْمِنِینَ دُعَاءٌ مِنْهُمْ لَه‏}}؛ ثواب الأعمال، ص۱۵۶.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} نیز در این باره می‌فرماید: «شخصی که بر [[پیامبر]] صلوات می‌فرستد مفهومش آن است که من بر سر [[پیمان]] خود باقی هستم و به "بلی" که در "عالم ذَر" به سؤال {{متن قرآن|أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ}}<ref>«آیا من پروردگارتان نیستم؟» سوره اعراف، آیه ۱۷۲.</ref> گفته‌ام [[وفا]] دارم»<ref>{{متن حدیث|قَالَ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع‏ مَنْ صَلَّی عَلَی النَّبِیِّ ص فَمَعْنَاهُ أَنِّی أَنَا عَلَی الْمِیثَاقِ وَ الْوَفَاءِ الَّذِی قَبِلْتُ حِینَ قَوْلِهِ- أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلی‏}}؛ معانی الأخبار، ص۱۱۶؛ ابن طاوس، فلاح السائل، ص۱۲۰.</ref>. از [[امام صادق]]{{ع}} در مورد [[وفا]] به این [[عهد]] و [[پیمان]] آمده است: «[[خداوند]] از [[شیعیان]] ما پیمانی مثل [[پیمان]] (الست) در [[عالم ذر]] از بنی [[آدم]] گرفته است... پس هرکسی که به این [[پیمان]] [[وفا]] کند [[خداوند]] در ازای این [[وفاداری]] [[بهشت]] را به او می‌‌دهد و هرکس با ما [[بغض]] داشته باشد و [[حق]] ما را ادا نکند در [[آتش]] جاوید است»<ref>{{متن حدیث|عَن أَبِی عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ:... إِنَّ اللَّهَ أَخَذَ مِنْ شِیعَتِنَا الْمِیثَاقَ کَمَا أَخَذَ عَلَی بَنِی آدَمَ حَیْثُ یَقُولُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلی‏ فَمَنْ وَفَا لَنَا وَفَا اللَّهُ لَهُ بِالْجَنَّةِ وَ مَنْ أَبْغَضَنَا وَ لَمْ یُؤَدِّ إِلَیْنَا حَقَّنَا فَفِی النَّارِ خَالِدٌ مُخَلَّدٌ}}؛ بصائر الدرجات، ج۱، ص۲۵.</ref>.<ref>ر.ک: شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۱۳- ۱۱۴.</ref>