عبدالله بن کعب مرادی: تفاوت میان نسخه‌ها

*عبدالله بن کعب مرادی از اعیان و بزرگان [[اصحاب]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} بود. او در [[صفین]] در رکاب آن [[حضرت]] [[مجاهدت]] کرد و به [[شهادت]] رسید<ref>اسدالغابه، ج۳، ص۲۴۹.</ref>.

*به [[نقل]] [[نصر بن مزاحم]]، در یکی از روزهای [[جنگ صفین]]، [[پرچم]] [[بنی نهد بن زید]] را پس از آن‌که چند نفر در کنار آن مثل [[مسروق بن هیثم]] و [[صخر بن سُمیّ]] و [[علی بن عمیر]] صدمه دیدند و یا به [[شهادت]] رسیدند، عبدالله بن کعب مرادی آن [[پرچم]] را برداشت و با [[شامیان]] جنگید و او نیز به [[شهادت]] رسید <ref>ر.ک: وقعة صفین، ص۲۶۱.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۹۲۱.</ref>

* [[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: در آخرین لحظات [[عمر]] عبدالله بن کعب مرادی که در میدان [[نبرد]] افتاده بود [[اسود بن قیس]] از کنار او می‌گذشت، همین که نگاه اسود به [[عبد الله]] افتاد خطاب به او گفت: "به [[خدا]] قسم، [[شهادت]] تو بر من بسیار سخت وناگوار است، و اگر در موقع [[مبارزه]] تو بودم از تو [[دفاع]] می‌کردم و جانم را فدایت می‌نمودم و اکنون هم اگر [[قاتل]] تو را می‌شناختم با او می‌جنگیدم تا او را بکشم یا خودم به تو ملحق شوم - سپس از مرکب پیاده شد و بالای سر [[عبد الله]] نشست و گفت: - اکنون مرا [[موعظه]] کن؟" [[عبد الله]] گفت: "تو را به [[تقوای الهی]] [[وصیت]] می‌کنم و این که [[خیرخواه]] [[علی]]{{ع}} باشی و با [[پیمان‌شکنان]] وی بجنگی تا [[حق]] ظاهر شود و یا به [[خدا]] ملحق گردی. [[سلام]] مرا به [[حضرت علی]]{{ع}} برسان و بگو [[جنگ]] کن و در میدان [[مبارزه]] پیش‌روی کن تا معرکه [[نبرد]] را پشت سر قرار دهی؛ زیرا هر کس بجنگد و معرکه [[قتال]] پشت سرش باشد، [[پیروزی]] برای او است". [[عبد الله]]، پس از این سخنان [[جان]] به [[جان]] آفرین [[تسلیم]] کرد و از [[دنیا]] رفت.