جدال در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[گفتگو]] با [[هدف]] [[نزاع]] و غلبه‌جویی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۹.</ref>، مقابله زبانی، [[دفاع]] کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۲.</ref>.

مشتقات کلمه [[مجادله]] در [[قرآن]] بسیار است و از نظر [[قرآن کریم]]، هم می‌تواند مثبت و در [[راه]] احقاق [[حق]] باشد: {{متن قرآن|وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ}}<ref>«با آنان با روشی که بهتر باشد چالش ورز! » سوره نحل، آیه ۱۲۵.</ref>، و هم منفی و در جهت دفاع از [[باطل]]: {{متن قرآن|وَيُجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ}}<ref>«کافران به وسیله باطل چالش می‌ورزند تا حق را با آن از میان بردارند؛ و آیات مرا و بیم‌هایی را که یافته‌اند به ریشخند گرفتند» سوره کهف، آیه ۵۶.</ref>؛ ولی قرآن کریم به [[جدال]] احسن توصیه می‌کند. جدال اگر به شیوه احسن باشد، هم [[دوستی]] می‌آورد و هم حق را آشکار می‌سازد؛ امّا جَدلَ که در قرآن به عنوان وصفی منفی به کار رفته، {{متن قرآن|ٍ وَكَانَ الْإِنْسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا}}<ref>« و آدمی از هر چیزی پرخاشگرتر  است» سوره کهف، آیه ۵۴.</ref>، نه دوستی می‌آورد و نه می‌تواند حق را پدیدار کند و به [[کرسی]] بنشاند<ref>ر.ک: بهاءالدین خرمشاهی، «جدل و جدال در قرآن کریم»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۸۳۷-۸۳۹.</ref>.