جابر بن عبدالله انصاری در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

هم‌چنین در [[روایت]] دیگری [[نقل]] شده است که جابر عمامه‌ای مشکی داشت و روزها در [[مسجد]] [[نبوی]] می‌نشست و صدا می‌کرد: "یا [[باقرالعلوم]] یا باقرالعلوم"، به طوری که [[اهل]] [[مدینه]] می‌گفتند، جابر دیوانه شده است و وی پاسخ می‌داد: "نه به [[خدا]] قسم، دیوانه نشده‌ام بلکه از رسول خدا{{صل}} شنیدم که می‌فرمود: " تو شخصی از [[اهل بیت]] مرا [[درک]] خواهی کرد که اسم او اسم من و شمائل او شمائل من است و [[علم]] را می‌شکافد. " روزی جابر از کوچه‌ای عبور می‌کرد که به امام باقر{{ع}} برخورد. زمانی که به او نگاه کرد، به [[امام]]{{ع}} گفت: "به من رو کن". پس [[حضرت]] به او رو کرد. سپس جابر گفت: "پشت به من کن". حضرت پشت به او کرد. سپس جابر گفت: "قسم به کسی که [[جان]] من در دست اوست، چهره، چهره رسول خدا{{صل}} است". سپس از وی پرسید: اسمت چیست؟ حضرت فرمود: "اسم من محمد بن [[علی بن الحسین]] بن [[علی بن ابیطالب]] است". پس جابر جلو آمد و سر حضرت را بوسید و گفت: "پدر و مادرم فدایت باد، [[پیامبر خدا]]{{صل}} به تو سلام رسانده است"<ref>رجال الکشی، کشی، ص۴۱-۴۲. به این مضمون: رجال ابن‌داوود، ابن‌داوود، ص۷۹؛ معجم رجال الحدیث، خوئی، ج۴، ص۱۳.</ref>.<ref>[[حبیب عباسی|عباسی، حبیب]]، [[جابر بن عبدالله انصاری (مقاله)|مقاله «جابر بن عبدالله انصاری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۱۱۲-۱۱۴.</ref>

جابر! علاقه خاصی به [[اهل بیت پیامبر]]{{صل}} و خصوصاً امیرالمؤمنین{{ع}} داشت. روزی ابوالزبیر از جابر، در حالی که جابر [[نابینا]] شده بود، پرسید: کدام یک از این مردان، [[علی بن ابیطالب]]{{ع}} است؟ جابر ابروانش را حرکت داد و به امیرالمؤمنین{{ع}} اشاره کرد و گفت: "[[بهترین]] [[بشر]] این است؛ به [[خدا]] قسم، ما [[منافقین]] را در [[زمان]] [[رسول خدا]]{{صل}} از [[دشمنی]] با او می‌شناختیم"<ref>{{عربی|ذاك خيرالبشر اما والله ان كنا لنعرف المنافقين على عهد رسول الله ببغضم اياه}}إ رجال کشی، کشی، ج۴۰، ص۴۱؛ اعیان الشیعه، امین عاملی، ج۴، ص۴۶.</ref>.