پرش به محتوا

تعجیل در امر فرج: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'کف' به 'کف'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'کف' به 'کف')
خط ۲: خط ۲:
{{مهدویت}}
{{مهدویت}}
==[[تعجیل]] در اصطلاح [[مهدویت]]==
==[[تعجیل]] در اصطلاح [[مهدویت]]==
[[تعجیل]] به معنای [[عجله]] کردن و خواستن چیزی، قبل از رسیدن وقت و شرایط آن است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج8، ص42</ref>؛  بدین رو معنای [[تعجیل]] در امر [[فرج]] عبارت است از اینکه بخواهیم [[امام مهدی]] در موعدی غیر از آنچه که [[خدا]] مقرر داشته [[ظهور]] کند. در حالی‌که برپایه [[اندیشه مهدویت]]، [[انسان منتظر]] برای [[تعجیل]] [[امر]] [[فرج]] [[دعا]] می‌کند اما هرگز [[عجله]] نمی‌کند. هر چه [[غیبت]] به درازا کشد و [[انتظار]] طولانی شود، باز هم [[صبر]] و [[شکیبایی]] را از [[کف]] نمی‌دهد؛ بلکه علی‌رغم [[شوق]] فراوان به [[ظهور]]، در برابر [[اراده پروردگار]] و خواست او کمال [[تسلیم]] را از خود نشان داده و برای تحقق همه زمینه‌های لازم برای [[ظهور]] تلاش کرده و [[بردباری]] می‌کند. [[امام جواد]]{{ع}} در [[مذمت]] [[تعجیل]] کنندگان [[ظهور امام عصر]]{{ع}} اینچنین فرمودند: «در [[دوران غیبت]]، [[عجله]] کنندگان در امر [[ظهور]] هلاک می‌شوند»<ref>{{متن حدیث|یَهْلِکُ فِیهَا الْمُسْتَعْجِلُونَ}}؛ صدوق، کمال الدین، ج ۲، باب ۳۶، ص ۳۷۸. </ref>. همچنین در روایتی [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند «[[محاضیر]] هلاک شدند. [[راوی]] پرسید [[محاضیر]] چه کسانی هستند؟ [[امام]] فرمود: [[عجله]] کنندگان در امر [[ظهور]]؛ در ادامه فرمودند کسانی که [[ظهور]] را نزدیک می‌‌دانند [[نجات]] می‌‌یابند»<ref>{{متن حدیث|هَلَکَ الْمَحَاضِیرُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ مَا الْمَحَاضِیرُ قَالَ الْمُسْتَعْجِلُون‏...}}؛ کافی، ج۸، ص ۲۷۳. </ref>.
[[تعجیل]] به معنای [[عجله]] کردن و خواستن چیزی، قبل از رسیدن وقت و شرایط آن است<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج8، ص42</ref>؛  بدین رو معنای [[تعجیل]] در امر [[فرج]] عبارت است از اینکه بخواهیم [[امام مهدی]] در موعدی غیر از آنچه که [[خدا]] مقرر داشته [[ظهور]] کند. در حالی‌که برپایه [[اندیشه مهدویت]]، [[انسان منتظر]] برای [[تعجیل]] [[امر]] [[فرج]] [[دعا]] می‌کند اما هرگز [[عجله]] نمی‌کند. هر چه [[غیبت]] به درازا کشد و [[انتظار]] طولانی شود، باز هم [[صبر]] و [[شکیبایی]] را از کف نمی‌دهد؛ بلکه علی‌رغم [[شوق]] فراوان به [[ظهور]]، در برابر [[اراده پروردگار]] و خواست او کمال [[تسلیم]] را از خود نشان داده و برای تحقق همه زمینه‌های لازم برای [[ظهور]] تلاش کرده و [[بردباری]] می‌کند. [[امام جواد]]{{ع}} در [[مذمت]] [[تعجیل]] کنندگان [[ظهور امام عصر]]{{ع}} اینچنین فرمودند: «در [[دوران غیبت]]، [[عجله]] کنندگان در امر [[ظهور]] هلاک می‌شوند»<ref>{{متن حدیث|یَهْلِکُ فِیهَا الْمُسْتَعْجِلُونَ}}؛ صدوق، کمال الدین، ج ۲، باب ۳۶، ص ۳۷۸. </ref>. همچنین در روایتی [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند «[[محاضیر]] هلاک شدند. [[راوی]] پرسید [[محاضیر]] چه کسانی هستند؟ [[امام]] فرمود: [[عجله]] کنندگان در امر [[ظهور]]؛ در ادامه فرمودند کسانی که [[ظهور]] را نزدیک می‌‌دانند [[نجات]] می‌‌یابند»<ref>{{متن حدیث|هَلَکَ الْمَحَاضِیرُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ مَا الْمَحَاضِیرُ قَالَ الْمُسْتَعْجِلُون‏...}}؛ کافی، ج۸، ص ۲۷۳. </ref>.
==پیامدهای [[تعجیل در ظهور]]==
==پیامدهای [[تعجیل در ظهور]]==
#'''پیامدهای ناگوار [[معنوی]] نسبت به [[تعجیل]] [[ظهور]]''': [[اعتراض]] و عدم [[رضایت]] به [[مصلحت]] [[الهی]]: در دعایی که سفارش شده است در [[زمان غیبت]] خوانده شود موضوع [[رضایت]] به [[مصلحت]] [[الهی]] مطرح شده است: «تو نسبت به زمانی که [[ظهور]] ولیت انجام می‌‌شود [[آگاهی]] و تویی که به او [[اذن]] میدهی امرش را آشکار کند و تو مرا بر این امر [[صبر]] بده تا [[دوست]] نداشته باشم [[تعجیل]] چیزی را که تو تأخیر آن را می‌‌خواهی و نه تأخیر چیزی که تو [[تعجیل]] آن را می‌‌خواهی»<ref>{{متن حدیث|أَنْتَ الْعَالِمُ غَیْرُ مُعَلَّمٍ بِالْوَقْتِ الَّذِی فِیهِ صَلَاحُ أَمْرِ وَلِیِّکَ فِی الْإِذْنِ لَهُ بِإِظْهَارِ أَمْرِهِ وَ کَشْفِ سِرِّهِ وَ صَبِّرْنِی عَلَی ذَلِکَ حَتَّی لَا أُحِبَّ تَعْجِیلَ مَا أَخَّرْتَ وَ لَا تَأْخِیرَ مَا عَجَّلْتَ وَ لَا أَکْشِفَ عَمَّا سَتَرْتَهُ وَ لَا أَبْحَثَ عَمَّا کَتَمْتَهُ وَ لَا أُنَازِعَکَ فِی تَدْبِیرِکَ وَ لَا أَقُولَ لِمَ وَ کَیْفَ وَ مَا بَالُ وَلِیِّ أَمْرِ اللَّهِ لَا یَظْهَرُ وَ قَدِ امْتَلَأَتِ الْأَرْضُ مِنَ الْجَوْرِ وَ أُفَوِّضُ أُمُورِی کُلَّهَا إِلَیْکَ}}؛ کمال الدین، ج۲، ص۵۱۳؛ جمال الأسبوع، ص۵۲۲؛ مصباح المتهجد، ص۴۱۱؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۸۷؛ ج۹۲، ص۳۲۷. </ref>.<ref>ر.ک: میرباقری، سید محمد حسین، وظایف منتظران، ص۲۱۵. </ref> تردید‌ دربارۀ [[روایات]] [[اهل‌بیت]] در مورد [[ظهور]]: یکی از آفت‌های [[عجله]] کردن برای [[ظهور]] ممکن است ایجاد [[شک و تردید]] نسبت به [[روایات اهل بیت]] در مورد [[ظهور]] باشد، در حالی که [[روایات اهل بیت]] نسبت به [[ظهور]] در بالاترین درجۀ [[تواتر]] قرار دارد<ref>ر.ک: میرباقری، سید محمد حسین، وظایف منتظران، ص۲۱۵. </ref>. موارد دیگری که می‌‌توان آنها را از آفات [[معنوی]] [[عجله در امر ظهور]] دانست عبارت‌اند از: [[تمایل]] پیدا کردن به [[مدعیان دروغین مهدویت]]؛ [[استهزا]] و [[تمسخر]] [[آیات]] و [[روایات]] نسبت به مسئله [[ظهور]]؛ عدم [[صبر]] در [[سختی‌ها]]، اذیت‌ها و طعنه‌های [[دشمنان]]؛تردید در‌ [[عدل]] [[خدا]] و [[نفی]] حکمت‌ طولانی‌ شدن [[غیبت]]؛ تردید‌ دربارۀ تمام [[روایات]] [[اهل‌بیت]]؛ [[تمسخر]] و [[استهزاء]] [[منتظران]]؛ قرار‌ گرفتن‌ در زمرۀ [[یاران]] [[ابلیس]] و [[انکار]] وجود [[حضرت ولی‌عصر]]{{ع}} و [[تاویل]] و یا توجیه کردن [[روایات]] [[ظهور امام عصر]] طبق [[خواسته‌ها]] و هوس‌های [[نفسانی]].
#'''پیامدهای ناگوار [[معنوی]] نسبت به [[تعجیل]] [[ظهور]]''': [[اعتراض]] و عدم [[رضایت]] به [[مصلحت]] [[الهی]]: در دعایی که سفارش شده است در [[زمان غیبت]] خوانده شود موضوع [[رضایت]] به [[مصلحت]] [[الهی]] مطرح شده است: «تو نسبت به زمانی که [[ظهور]] ولیت انجام می‌‌شود [[آگاهی]] و تویی که به او [[اذن]] میدهی امرش را آشکار کند و تو مرا بر این امر [[صبر]] بده تا [[دوست]] نداشته باشم [[تعجیل]] چیزی را که تو تأخیر آن را می‌‌خواهی و نه تأخیر چیزی که تو [[تعجیل]] آن را می‌‌خواهی»<ref>{{متن حدیث|أَنْتَ الْعَالِمُ غَیْرُ مُعَلَّمٍ بِالْوَقْتِ الَّذِی فِیهِ صَلَاحُ أَمْرِ وَلِیِّکَ فِی الْإِذْنِ لَهُ بِإِظْهَارِ أَمْرِهِ وَ کَشْفِ سِرِّهِ وَ صَبِّرْنِی عَلَی ذَلِکَ حَتَّی لَا أُحِبَّ تَعْجِیلَ مَا أَخَّرْتَ وَ لَا تَأْخِیرَ مَا عَجَّلْتَ وَ لَا أَکْشِفَ عَمَّا سَتَرْتَهُ وَ لَا أَبْحَثَ عَمَّا کَتَمْتَهُ وَ لَا أُنَازِعَکَ فِی تَدْبِیرِکَ وَ لَا أَقُولَ لِمَ وَ کَیْفَ وَ مَا بَالُ وَلِیِّ أَمْرِ اللَّهِ لَا یَظْهَرُ وَ قَدِ امْتَلَأَتِ الْأَرْضُ مِنَ الْجَوْرِ وَ أُفَوِّضُ أُمُورِی کُلَّهَا إِلَیْکَ}}؛ کمال الدین، ج۲، ص۵۱۳؛ جمال الأسبوع، ص۵۲۲؛ مصباح المتهجد، ص۴۱۱؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۸۷؛ ج۹۲، ص۳۲۷. </ref>.<ref>ر.ک: میرباقری، سید محمد حسین، وظایف منتظران، ص۲۱۵. </ref> تردید‌ دربارۀ [[روایات]] [[اهل‌بیت]] در مورد [[ظهور]]: یکی از آفت‌های [[عجله]] کردن برای [[ظهور]] ممکن است ایجاد [[شک و تردید]] نسبت به [[روایات اهل بیت]] در مورد [[ظهور]] باشد، در حالی که [[روایات اهل بیت]] نسبت به [[ظهور]] در بالاترین درجۀ [[تواتر]] قرار دارد<ref>ر.ک: میرباقری، سید محمد حسین، وظایف منتظران، ص۲۱۵. </ref>. موارد دیگری که می‌‌توان آنها را از آفات [[معنوی]] [[عجله در امر ظهور]] دانست عبارت‌اند از: [[تمایل]] پیدا کردن به [[مدعیان دروغین مهدویت]]؛ [[استهزا]] و [[تمسخر]] [[آیات]] و [[روایات]] نسبت به مسئله [[ظهور]]؛ عدم [[صبر]] در [[سختی‌ها]]، اذیت‌ها و طعنه‌های [[دشمنان]]؛تردید در‌ [[عدل]] [[خدا]] و [[نفی]] حکمت‌ طولانی‌ شدن [[غیبت]]؛ تردید‌ دربارۀ تمام [[روایات]] [[اهل‌بیت]]؛ [[تمسخر]] و [[استهزاء]] [[منتظران]]؛ قرار‌ گرفتن‌ در زمرۀ [[یاران]] [[ابلیس]] و [[انکار]] وجود [[حضرت ولی‌عصر]]{{ع}} و [[تاویل]] و یا توجیه کردن [[روایات]] [[ظهور امام عصر]] طبق [[خواسته‌ها]] و هوس‌های [[نفسانی]].
۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش