توکل در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'کف' به 'کف'
(←منابع) |
جز (جایگزینی متن - 'کف' به 'کف') |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[امام زین‌العابدین]]{{ع}} عرضه می‌دارد: «ای بی‌نیاز بی‌نیازان، اینک ما [[بندگان]] تو در دست توایم، و من محتاج‌ترین محتاجان به درگاه تو هستم. به گشایشی که در کار ما دهی [[بینوایی]] ما جبران کن و ما را از درگه خود مران که [[نومید]] می‌گردیم»<ref>نیایش دهم.</ref>. | [[امام زین‌العابدین]]{{ع}} عرضه می‌دارد: «ای بی‌نیاز بی‌نیازان، اینک ما [[بندگان]] تو در دست توایم، و من محتاج‌ترین محتاجان به درگاه تو هستم. به گشایشی که در کار ما دهی [[بینوایی]] ما جبران کن و ما را از درگه خود مران که [[نومید]] می‌گردیم»<ref>نیایش دهم.</ref>. | ||
با نظر به همین [[نیازمندی]] است که [[امام]] به درگاه خدا عرضه می‌دارد: «بار خدایا به‌سوی تو می‌گریزم،... به تو [[ایمان]] می‌آورم و بر تو توکل می‌کنم و به [[جود]] و [[کرم]] تو متکی هستم»<ref>نیایش پنجاه‌و‌دوم.</ref>. گاه ممکن است [[مشکلات]] [[زندگی]] عنان و [[بردباری]] را از | با نظر به همین [[نیازمندی]] است که [[امام]] به درگاه خدا عرضه می‌دارد: «بار خدایا به‌سوی تو می‌گریزم،... به تو [[ایمان]] می‌آورم و بر تو توکل می‌کنم و به [[جود]] و [[کرم]] تو متکی هستم»<ref>نیایش پنجاه‌و‌دوم.</ref>. گاه ممکن است [[مشکلات]] [[زندگی]] عنان و [[بردباری]] را از کف انسان برباید و در نتیجه با اظهار [[حاجت]] به نزد نااهلان خود را [[خوار]] و بی‌مقدار کند و حتی در معرض [[مذمت]] و [[نکوهش]] قرار دهد. از این‌رو [[امام]] چنین [[دعا]] می‌کند: «بار خدایا، مرا [[طاقت]] [[رنج]] نیست و مرا [[یاری]] [[شکیبایی]] در [[بلا]] نیست و مرا توان درویشی نیست. پس... مرا به دیگر آفریدگانت وامگذار و تو خود نیاز من برآر و تو خود [[کفاف]] من برعهده دار»<ref>نیایش بیست‌و‌دوم.</ref>. | ||
اما اگر [[انسان‌ها]] ناچار به یکدیگر وابسته‌اند پس چه بهتر که نیاز ما از سوی [[خدا]] به [[بندگان]] نیکویش حواله شود: «بار خدایا، بار منّت هیچ [[گنهکار]] و [[کافر]] بر دوش من مگذار... بلکه [[آرامش]] [[دل]] و [[آسایش]] [[جان]] و [[بی‌نیازی]] و کفایت مرا تنها به خود و بندگان نیکوکارت منحصر فرمای»<ref>نیایش بیست‌و‌یکم.</ref>.<ref>الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین{{ع}}، ۱۴۱۸، قم، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران، انتشارات سروش، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۷۳، قم، دارالقرآن الکریم؛ مفردات الفاظ القرآن، راغب اصفهانی، بیروت، دارالقلم، ۱۴۱۲؛ المیزان فی تفسیر القرآن، سیدمحمد حسین طباطبایی، ۱۴۱۷، قم، جامعة المدرسین.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «توکل»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۶۷.</ref>. | اما اگر [[انسان‌ها]] ناچار به یکدیگر وابسته‌اند پس چه بهتر که نیاز ما از سوی [[خدا]] به [[بندگان]] نیکویش حواله شود: «بار خدایا، بار منّت هیچ [[گنهکار]] و [[کافر]] بر دوش من مگذار... بلکه [[آرامش]] [[دل]] و [[آسایش]] [[جان]] و [[بی‌نیازی]] و کفایت مرا تنها به خود و بندگان نیکوکارت منحصر فرمای»<ref>نیایش بیست‌و‌یکم.</ref>.<ref>الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین{{ع}}، ۱۴۱۸، قم، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران، انتشارات سروش، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۷۳، قم، دارالقرآن الکریم؛ مفردات الفاظ القرآن، راغب اصفهانی، بیروت، دارالقلم، ۱۴۱۲؛ المیزان فی تفسیر القرآن، سیدمحمد حسین طباطبایی، ۱۴۱۷، قم، جامعة المدرسین.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «توکل»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۶۷.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||