پرش به محتوا

سکوت: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۰
جز
جایگزینی متن - 'بزرگی' به 'بزرگی'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'بزرگی' به 'بزرگی')
خط ۱۵: خط ۱۵:
شخصی از [[امام سجاد]]{{ع}} پرسید، کدام یک از سخن و سکوت برترند؟ [[حضرت]] فرمود: «هرکدام از این دو آفاتی دارند، اما اگر از آفت‌ها در [[امان]] بمانند، سخن [[برتر]] از سکون است». آن شخص توضیح خواست و [[امام]] در جواب فرمود: «زیرا خداوند بلند مرتبه [[پیامبران]] و [[جانشینان]] آنها را با سکوت [[مبعوث]] نکرد بلکه آنها را با سخن و [[کلام]] به میان [[مردم]] فرستاد و [[بهشت]] نیز با سکوت به دست نمی‌آید و [[ولایت خدا]] نیز با سکوت [[واجب]] نمی‌گردد و از [[آتش جهنم]] نیز با سکوت نمی‌توان دروی جست و از [[خشم خداوند]] با سکوت نمی‌توان دوری کرد. بلکه تمام اینها با سخن به دست می‌آید. و من ماه را با [[خورشید]] برابر نمی‌کنم چرا که حتی شما [[فضیلت]] [[سکوت]] را با سخن بیان می‌کنید ولی نمی‌توانید [[فضیلت]] [[سخن]] را با سکوت بیان نمایید»<ref>موسوعة الکلمة، ص۱۴۷-۱۴۸.</ref>.
شخصی از [[امام سجاد]]{{ع}} پرسید، کدام یک از سخن و سکوت برترند؟ [[حضرت]] فرمود: «هرکدام از این دو آفاتی دارند، اما اگر از آفت‌ها در [[امان]] بمانند، سخن [[برتر]] از سکون است». آن شخص توضیح خواست و [[امام]] در جواب فرمود: «زیرا خداوند بلند مرتبه [[پیامبران]] و [[جانشینان]] آنها را با سکوت [[مبعوث]] نکرد بلکه آنها را با سخن و [[کلام]] به میان [[مردم]] فرستاد و [[بهشت]] نیز با سکوت به دست نمی‌آید و [[ولایت خدا]] نیز با سکوت [[واجب]] نمی‌گردد و از [[آتش جهنم]] نیز با سکوت نمی‌توان دروی جست و از [[خشم خداوند]] با سکوت نمی‌توان دوری کرد. بلکه تمام اینها با سخن به دست می‌آید. و من ماه را با [[خورشید]] برابر نمی‌کنم چرا که حتی شما [[فضیلت]] [[سکوت]] را با سخن بیان می‌کنید ولی نمی‌توانید [[فضیلت]] [[سخن]] را با سکوت بیان نمایید»<ref>موسوعة الکلمة، ص۱۴۷-۱۴۸.</ref>.


آفت‌های سخن زیاد است. [[گناهان]] [[بزرگی]] مانند [[دروغ]]، [[غیبت]]، [[تهمت]]، [[سخن‌چینی]] و [[بیهوده‌گویی]] که [[انسان]] را در [[باطل]] فرو می‌برد از جمله این آفت‌هاست. [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} می‌فرماید: «انسان گاهی کلمه‌ای را که [[رضایت خداوند]] در آن است بر [[زبان]] می‌آورد و به سبب آن به جایی می‌رسد که [[گمان]] نمی‌برد و [[پروردگار]] با همان سخن رضوانش را تا [[روز قیامت]] بر او [[واجب]] می‌کند. و نیز گاهی انسان کلمه‌ای را که [[خشم خدا]] در آن است بر زبان می‌آورد و به سبب آن به مرحله‌ای [[سقوط]] می‌کند که گمان نمی‌برد و [[خداوند]] با همان کلمه خشمش را تا روز قیامت بر او واجب می‌کند»<ref>جامع‌السعادات، ج۲، ص۳۶۴.</ref>.
آفت‌های سخن زیاد است. [[گناهان]] بزرگی مانند [[دروغ]]، [[غیبت]]، [[تهمت]]، [[سخن‌چینی]] و [[بیهوده‌گویی]] که [[انسان]] را در [[باطل]] فرو می‌برد از جمله این آفت‌هاست. [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} می‌فرماید: «انسان گاهی کلمه‌ای را که [[رضایت خداوند]] در آن است بر [[زبان]] می‌آورد و به سبب آن به جایی می‌رسد که [[گمان]] نمی‌برد و [[پروردگار]] با همان سخن رضوانش را تا [[روز قیامت]] بر او [[واجب]] می‌کند. و نیز گاهی انسان کلمه‌ای را که [[خشم خدا]] در آن است بر زبان می‌آورد و به سبب آن به مرحله‌ای [[سقوط]] می‌کند که گمان نمی‌برد و [[خداوند]] با همان کلمه خشمش را تا روز قیامت بر او واجب می‌کند»<ref>جامع‌السعادات، ج۲، ص۳۶۴.</ref>.


به [[راستی]] اگر سخن سنجیده، [[نیکو]] و به جا باشد بسیار [[برتر]] از سکوت است ولی در غیر این صورت سکوت بهتر است. سکوتی که باعث [[سلامت]] باشد و از شرّی جلوگیری کند بهتر از سخن‌گفتنی است که [[فتنه]] انگیزد و تبعات آن انسان را در [[دنیا]] و [[آخرت]] گرفتار نماید. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|مَنْ‏ سَكَتَ‏ فَسَلِمَ‏ كَمَنْ تَكَلَّمَ فَغَنِمَ}}<ref>گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ج۱، ص۷۸۹.</ref>؛ «کسی که سکوت کند و سالم بماند مانند کسی است که سخن گفته و [[غنیمت]] [[برده]] است».<ref>تاج‌العروس، محمدبن محمد مرتضی الزبیدی، دارالفکر، بیروت، ۱۴۱۴؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، سیدحسن مصطفوی، دارالکتب العلمیه، بیروت؛ جامع‌السعادات، مهدی نراقی، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بیروت؛ صحیفه سجادیه، ترجمه حسین انصاریان، پیام آزادی، ۱۳۷۴، چاپ اول؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی؛ گلستان سعدی، تصحیح محمدعلی فروغی، انتشارات امیرکبیر، گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ‌الاسلامی، ج۱، انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم، موسوعة الکلمة (کلمة الامام زین‌العابدین{{ع}}، سیدحسن شیرازی، ج۹، بیروت، دارالکتب العلمیه.</ref>.<ref>[[احمد برادری|برادری، احمد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «سکوت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۶۷.</ref>
به [[راستی]] اگر سخن سنجیده، [[نیکو]] و به جا باشد بسیار [[برتر]] از سکوت است ولی در غیر این صورت سکوت بهتر است. سکوتی که باعث [[سلامت]] باشد و از شرّی جلوگیری کند بهتر از سخن‌گفتنی است که [[فتنه]] انگیزد و تبعات آن انسان را در [[دنیا]] و [[آخرت]] گرفتار نماید. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|مَنْ‏ سَكَتَ‏ فَسَلِمَ‏ كَمَنْ تَكَلَّمَ فَغَنِمَ}}<ref>گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ج۱، ص۷۸۹.</ref>؛ «کسی که سکوت کند و سالم بماند مانند کسی است که سخن گفته و [[غنیمت]] [[برده]] است».<ref>تاج‌العروس، محمدبن محمد مرتضی الزبیدی، دارالفکر، بیروت، ۱۴۱۴؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، سیدحسن مصطفوی، دارالکتب العلمیه، بیروت؛ جامع‌السعادات، مهدی نراقی، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بیروت؛ صحیفه سجادیه، ترجمه حسین انصاریان، پیام آزادی، ۱۳۷۴، چاپ اول؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی؛ گلستان سعدی، تصحیح محمدعلی فروغی، انتشارات امیرکبیر، گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ‌الاسلامی، ج۱، انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم، موسوعة الکلمة (کلمة الامام زین‌العابدین{{ع}}، سیدحسن شیرازی، ج۹، بیروت، دارالکتب العلمیه.</ref>.<ref>[[احمد برادری|برادری، احمد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «سکوت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۶۷.</ref>
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش