افضلیت امام علی بر صحابه: تفاوت میان نسخه‌ها
←دلایل مؤمن الطاق بر افضلیت امام علی بر صحابه
(صفحه‌ای تازه حاوی «==دلایل مؤمن الطاق بر افضلیت امام علی بر صحابه== *مؤمن الطاق بر پایه د...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==[[ | ==مقدمه== | ||
*یک نمونه از صدها [[حدیث]]، چنین است: {{متن حدیث| عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ أَقْدَمُ أُمَّتِي سِلْماً وَ أَكْثَرُهُمْ عِلْماً وَ أَصَحُّهُمْ دِيناً وَ أَكْثَرُهُمْ يَقِيناً وَ أَكْمَلُهُمْ حِلْماً وَ أَسْمَحُهُمْ كَفّاً وَ أَشْجَعُهُمْ قَلْباً وَ هُوَ الْإِمَامُ وَ الْخَلِيفَةُ بَعْدِي}}<ref>امالی صدوق، ص ۵۷</ref> که [[برتری]] آن [[حضرت]] را از نظر سابقۀ در [[اسلام]]، [[علم]]، [[دین]]، [[یقین]]، [[حلم]]، [[بخشندگی]] و [[شجاعت]] بیان فرموده و بر [[امامت]] و [[خلافت]] وی پس از خود تصریح کرده است. در میان [[متکلمان]] [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، در اینکه [[امام علی|علی]]{{ع}} [[افضل]] است یا دیگری، بحث‌هایی وجود دارد و برخی این [[حقیقت]] روشن‌تر از [[آفتاب]] را منکر شده‌اند. در مقابل، عالمانی از [[شیعه]] هم در ردّ نظریه آنان تألیفاتی مستقل دارند<ref> از جمله رسالة تفضیل امیر المؤمنین از شیخ مفید و البیان الجلیّ فی افضلیّة مولی علیّ ابن رویش</ref> تفضیلیّه، نام گروهی است که به [[برتری]] آن [[حضرت]] [[باور]] دارند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۸۴.</ref> | |||
==[[دلایل]] [[مؤمن الطاق]]== | |||
*[[مؤمن الطاق]] بر پایه دو [[آیه]] از [[قرآن کریم]] نشان می‌دهد [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} تنها فردی است که [[شایسته]] [[فرمانبری]] و [[تصدی]] [[منصب امامت]] پس از [[رسول]] خداست. او با طرح این [[آیه شریفه]] که می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و با راستگویان باشید!» سوره توبه، آیه ۱۱۹.</ref> [[معتقد]] خویش را به [[کرسی]] [[اثبات]] می‌نشاند. [[آیه]] فوق، که به "[[آیه صادقین]]" مشهور است و در اواخر [[عمر]] [[مبارک]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} نازل شده، در صدد ساخت بستر‌های [[ولایت]] و [[امامت علی بن ابی طالب]]{{ع}} پس از [[رسول]] خداست. [[مؤمن الطاق]] با بیان این [[آیه]] اشاره می‌کند [[خداوند]] ما را به [[اطاعت]] [[راستگویان]] فراخوانده است. او توجه می‌دهد که منظور از "[[صادقین]]" در این [[آیه شریفه]] هر [[انسان]] [[راستگویی]] نیست، بلکه افراد خاصّی منظور است، ازاین رو ابراز می‌کند مصداق [[آیه]]، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} است. [[مؤمن الطاق]] برای تحدید مصداق [[آیه]] و [[تأیید]] ادعای خویش، دیگر بار به [[قرآن]] [[تمسک]] می‌کند، آنجا که [[علی]]{{ع}} به صفت [[راستگویی]] شناخته می‌شود.{{متن قرآن|وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ}}<ref>«و به ویژه شکیبایان در سختی و رنج و در هنگامه کارزار، آنها راستگویند و آنانند که به راستی پرهیزگارند» سوره بقره، آیه ۱۷۷.</ref> | *[[مؤمن الطاق]] بر پایه دو [[آیه]] از [[قرآن کریم]] نشان می‌دهد [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} تنها فردی است که [[شایسته]] [[فرمانبری]] و [[تصدی]] [[منصب امامت]] پس از [[رسول]] خداست. او با طرح این [[آیه شریفه]] که می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و با راستگویان باشید!» سوره توبه، آیه ۱۱۹.</ref> [[معتقد]] خویش را به [[کرسی]] [[اثبات]] می‌نشاند. [[آیه]] فوق، که به "[[آیه صادقین]]" مشهور است و در اواخر [[عمر]] [[مبارک]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} نازل شده، در صدد ساخت بستر‌های [[ولایت]] و [[امامت علی بن ابی طالب]]{{ع}} پس از [[رسول]] خداست. [[مؤمن الطاق]] با بیان این [[آیه]] اشاره می‌کند [[خداوند]] ما را به [[اطاعت]] [[راستگویان]] فراخوانده است. او توجه می‌دهد که منظور از "[[صادقین]]" در این [[آیه شریفه]] هر [[انسان]] [[راستگویی]] نیست، بلکه افراد خاصّی منظور است، ازاین رو ابراز می‌کند مصداق [[آیه]]، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} است. [[مؤمن الطاق]] برای تحدید مصداق [[آیه]] و [[تأیید]] ادعای خویش، دیگر بار به [[قرآن]] [[تمسک]] می‌کند، آنجا که [[علی]]{{ع}} به صفت [[راستگویی]] شناخته می‌شود.{{متن قرآن|وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ}}<ref>«و به ویژه شکیبایان در سختی و رنج و در هنگامه کارزار، آنها راستگویند و آنانند که به راستی پرهیزگارند» سوره بقره، آیه ۱۷۷.</ref> | ||
*[[مؤمن الطاق]] با بهره‌گیری از مناشده [[امت]] بر این موضوع، که آن [[حضرت]] هیچ وقت از [[جنگ]] فرار نکرد و حال آنکه دیگران بارها گریختند، ابراز می‌کند که در این [[آیه]] [[راستگویان]] و [[پرهیزکاران]] با مشخصه [[شکیبایی]] در [[جنگ]] و [[سختی]] شناسانده شده‌اند و این فضیلتی است که اجماعاً و تاریخاً برای [[حضرت امیر]]{{ع}} ثابت است و دیگران از آن بی‌بهره‌اند<ref>طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۷۸ و ۳۷۹؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۴۷، باب ۱۲، ص۳۹۶.</ref>. | *[[مؤمن الطاق]] با بهره‌گیری از مناشده [[امت]] بر این موضوع، که آن [[حضرت]] هیچ وقت از [[جنگ]] فرار نکرد و حال آنکه دیگران بارها گریختند، ابراز می‌کند که در این [[آیه]] [[راستگویان]] و [[پرهیزکاران]] با مشخصه [[شکیبایی]] در [[جنگ]] و [[سختی]] شناسانده شده‌اند و این فضیلتی است که اجماعاً و تاریخاً برای [[حضرت امیر]]{{ع}} ثابت است و دیگران از آن بی‌بهره‌اند<ref>طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۷۸ و ۳۷۹؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۴۷، باب ۱۲، ص۳۹۶.</ref>. | ||