وظایف علما در عصر غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

وظایف علما در عصر غیبت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۰۰

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 # '''[[تجهیز علمای دوران انتظار به وسیله علم و حکمت]]'''<ref>ر.ک: [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[آفتاب ولایت (کتاب)|آفتاب ولایت]]، ص۲۰۹- ۲۱۶.</ref>: بر [[علما]] لازم است در [[تفقه]] [[دین]] و حل مشکلات [[علمی]] و یا [[پاسخ به شبهات]] به تمام امکانات نرم‌افزاری و [[علوم]] مربوطه مجهز باشند؛ زیرا آنان به عنوان سنگربانان [[دین]] و [[اعتقادات]] [[مردم]] باید خود را از هر گونه [[شبهات]] و [[اشتباهات]] بیمه کنند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «[[انسان]] عالم و [[آگاه]] به زمان خودش، مورد [[هجوم]] خطاها و [[اشتباهات]] قرار نمی‌گیرد».<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۳۱، ح ۲۹: {{متن حدیث|"وَ الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَيْهِ اللَّوَابِس‏"}}</ref> و همینطور بتواند از مرزهای [[عقیدتی]] و عملی [[مردم]] [[دفاع]] نمایند و از آن طرف آنچه از نظر [[علمی]] یاد گرفته است را باید عمل کند تا بتوانند [[مانع]] [[انحراف]] [[جامعه]] شوند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند<ref>{{متن حدیث|"إِنَّ الْعَالِمَ إِذَا لَمْ یَعْمَلْ بِعِلْمِهِ زَلَّتْ مَوْعِظَتُهُ عَنِ الْقُلُوبِ کَمَا یَزِلُّ الْمَطَرُ عَنِ الصَّفَا"}} اصول کافی، ج ۱، ص ۵۶، ح ۳.</ref>: «چون عالم به [[علم]] خویش عمل نکند، نصیحتش از دل‌های مخاطبانشان بی اثر می‌‌گذرد، چنانکه [[باران]] از سنگ صاف می‌‌گذرد».<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۷۹-۱۸۴.</ref>
 # '''[[تعلیم دین و تنظیم اندیشه‌ها]]''': در [[عصر غیبت]]، [[جاودانگی اسلام]] اقتضاء دارد [[تعلیم]] [[دین]] و [[اجرای احکام]] تداوم یابد و این وظیفۀ مهم بر عهدۀ [[فقیهان]] [[عادل]] و [[اسلام شناس]] است<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۷۹-۱۸۴.</ref>، به طوری که از [[امام صادق]]{{ع}} دربارۀ رتبه و [[منزلت]]  [[شیعه]] که [[احادیث ائمه]] را نشر می‌‌دهد با عابد که فقط [[عبادت]] می‌‌کند  سؤال شد، [[حضرت]] فرمودند<ref>{{متن حدیث|"قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} رَجُلٌ رَاوِیَةٌ لِحَدِیثِکُمْ یَبُثُّ ذَلِکَ فِی النَّاسِ وَ یُشَدِّدُهُ فِی قُلُوبِهِمْ وَ قُلُوبِ شِیعَتِکُمْ وَ لَعَلَّ عَابِداً مِنْ شِیعَتِکُمْ لَیْسَتْ لَهُ هَذِهِ الرِّوَایَةُ أَیُّهُمَا أَفْضَلُ قَالَ الرَّاوِیَةُ لِحَدِیثِنَا یَشُدُّ بِهِ قُلُوبَ شِیعَتِنَا أَفْضَلُ مِنْ أَلْفِ عَابِدٍ"}}؛ اصول کافی، ج ۱، ص ۴۰، ح ۹.</ref>: «آنکه [[احادیث]] ما را [[روایت]] می‌‌کند و دل‌های [[شیعیان]] ما را [[استوار]] می‌‌سازد از هزار عابد بهتر است».<ref>ر.ک: [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۵ و ۳۲۶. </ref>
-# '''[[دفاع از دین|دفاع]] و [[حفاظت از دین]]:''' سنگربانان و مرزبانان [[دین]]، بعد از تجهیز به [[علوم]] و [[تفقه]] در [[دین]]، باید به [[حفاظت]] از آن بپردازند. آنان، در [[عصر غیبت]]، نقش [[امام]] را در شعاعی محدود ایفا می‌کنند و از مرزهای [[عقیدتی]] و [[فرهنگی]] پاسداری می‌نمایند، با قرائت‌های نو و بدعت‌آمیز از [[دین]] ـ که در واقع [[مسخ]] [[فرهنگ دینی]] است ـ [[مبارزه]] می‌کنند<ref>ر.ک: [[علی‌ رضا علی‌نوری|علی‌نوری، علی‌ رضا]]، [[فرهنگ مهدویت و انتظار ۱ (کتاب)|فرهنگ مهدویت و انتظار]]، ص ۶۲.</ref> و در این راه، اولاً: باید مبانی [[دین]] را با [[براهین]] [[علمی]] مستحکم کنند و [[دین]] را آنگونه که هست به [[بشریت]] معرفی نمایند ثانیاً؛ در مقابل [[شبهات]] و القائات [[شیاطین]] [[آخرالزمان]] به مقابله و روشنگری برخیزند<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۷۹-۱۸۴؛ [[یحیی صالح‌نیا|صالح‌نیا، یحیی]]؛ [[تنها بر فراز (کتاب)|تنها بر فراز]]، ص ۱۳۸ ـ ۱۴۰.</ref>. [[امام هادی]] فرمودند: «اگر نبودند کسانی از [[علما]] که بعد از [[غیبت]] [[قائم]] [[مردم]] را به سمت او [[دعوت]] کنند و از [[دین]] او با [[دلایل]] [[خداوند]] [[دفاع]] کنند و [[بندگان]] ضعیف [[خداوند]] را از دام‌های [[ابلیس]] و سرکشان او، رهایی سازند و از شبکه ناصبان خلاص نمایند، هیچ کس [[باقی]] نمی‌ماند مگر اینکه از [[دین]] برمی‌گشت، ولی اینان هستند که دل‌های [[شیعیان]] ضعیف را به دست می‌گیرند همچنان که ناخدای [[کشتی]] سکان [[کشتی]] را به دست می‌‌گیرد، آنان [[برترین]] کسان نزد [[خدای عزوجل]] هستند»<ref>{{متن حدیث|"قَالَ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ{{ع}} لَوْ لَا مَنْ یَبْقَی بَعْدَ غَیْبَةِ قَائِمِنَا{{ع}} مِنَ الْعُلَمَاءِ الدَّاعِینَ إِلَیْهِ وَ الدَّالِّینَ عَلَیْهِ وَ الذَّابِّینَ عَنْ دِینِهِ بِحُجَجِ اللَّهِ وَ الْمُنْقِذِینَ لِضُعَفَاءِ عِبَادِ اللَّهِ مِنْ شِبَاکِ إِبْلِیسَ وَ مَرَدَتِهِ وَ مِنْ فِخَاخِ النَّوَاصِبِ لَمَا بَقِیَ أَحَدٌ إِلَّا ارْتَدَّ عَنْ دِینِ اللَّهِ وَ لَکِنَّهُمُ الَّذِینَ یُمْسِکُونَ أَزِمَّةَ قُلُوبِ ضُعَفَاءِ الشِّیعَةِ کَمَا یُمْسِکُ صَاحِبُ السَّفِینَةِ سُکَّانَهَا أُولَئِکَ هُمُ الْأَفْضَلُونَ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ"}}؛ بحارالانوار، ج ۲، ص ۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۵، ۳۲۶؛ [[علی‌ رضا علی‌نوری|علی‌نوری، علی‌ رضا]]، [[فرهنگ مهدویت و انتظار ۱ (کتاب)|فرهنگ مهدویت و انتظار]]، ص ۶۲؛ [[علی‌ رضا علی‌نوری|علی‌نوری، علی‌ رضا]]، [[فرهنگ مهدویت و انتظار ۱ (کتاب)|فرهنگ مهدویت و انتظار]]، ص ۲۴۵؛ [[محبوبه رجایی|رجایی، محبوبه]]، [[مؤلفه‌های انتظار توانمند در قرآن کریم و سنت (مقاله)|مؤلفه‌های انتظار توانمند در قرآن کریم و سنت]]، ص ؟؟؟؛ [[عبدالرحمن انصاری|انصاری، عبدالرحمن]]، [[وظایف منتظران امام عصر (کتاب)|وظایف منتظران امام عصر]]، ص ۳۷ ـ ۳۹؛ [[ابراهیم محمدی|محمدی، ابراهیم]]، [[ضرورت توانمندی منتظران در قرآن کریم و حدیث (مقاله)|ضرورت توانمندی منتظران در قرآن کریم و حدیث]]، ص ۱۵۳ ـ ۱۵۴.</ref> همچنین [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: «علمای [[شیعه]] در مرزهایی که [[شیطان]] و ایادی او در پشت آنها کمین کرده‌اند، پاسداری داده و آنها را از اینکه بر [[شیعیان]] [[ناتوان]] [[هجوم]] برند، بازمی‌‌دارند و اجازه نمی‌دهند که [[شیطان]] و [[پیروان]] او و [[دشمنان اهل بیت]] {{ع}} بر ضعفای [[شیعه]] تسلط یابند. پس هر کس از [[شیعیان]] ما که برای این موضوع [[نصب]] شود، از کسانی که با [[روم]] و تُرک و خزر در جهادند، هزار هزار مرتبه [[برتر]] است؛ زیرا او از [[ادیان]] [[شیعیان]] و دوستداران ما [[دفاع]] می‌‌کند، ولی آنها از بدن‌های آنها»<ref>{{متن حدیث|عُلَمَاءُ شِیعَتِنَا مُرَابِطُونَ فِی الثَّغْرِ الَّذِی یَلِی إِبْلِیسَ وَ عَفَارِیتَهُ یَمْنَعُوهُمْ عَنِ الْخُرُوجِ...}}؛ طبرسی، احمد بن علی، احتجاج، ج۱، ص۸.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد صادق ربانی‌ خوراسگانی|ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق]]، [[بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر (کتاب)|بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر]]، ص ۱۱۳ ـ ۱۱۴.</ref>
+# '''[[دفاع از دین|دفاع]] و [[حفاظت از دین]]:''' سنگربانان و مرزبانان [[دین]]، بعد از تجهیز به [[علوم]] و [[تفقه]] در [[دین]]، باید به [[حفاظت]] از آن بپردازند. آنان، در [[عصر غیبت]]، نقش [[امام]] را در شعاعی محدود ایفا می‌کنند و از مرزهای [[عقیدتی]] و [[فرهنگی]] پاسداری می‌نمایند، با قرائت‌های نو و بدعت‌آمیز از [[دین]] ـ که در واقع [[مسخ]] [[فرهنگ دینی]] است ـ [[مبارزه]] می‌کنند<ref>ر.ک: [[علی‌ رضا علی‌نوری|علی‌نوری، علی‌ رضا]]، [[فرهنگ مهدویت و انتظار ۱ (کتاب)|فرهنگ مهدویت و انتظار]]، ص ۶۲.</ref> و در این راه، اولاً: باید مبانی [[دین]] را با [[براهین]] [[علمی]] مستحکم کنند و [[دین]] را آنگونه که هست به [[بشریت]] معرفی نمایند ثانیاً؛ در مقابل [[شبهات]] و القائات [[شیاطین]] [[آخرالزمان]] به مقابله و روشنگری برخیزند<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۷۹-۱۸۴؛ [[یحیی صالح‌نیا|صالح‌نیا، یحیی]]؛ [[تنها بر فراز (کتاب)|تنها بر فراز]]، ص ۱۳۸ ـ ۱۴۰.</ref>. [[امام هادی]] فرمودند: «اگر نبودند کسانی از [[علما]] که بعد از [[غیبت]] [[قائم]] [[مردم]] را به سمت او [[دعوت]] کنند و از [[دین]] او با [[دلایل]] [[خداوند]] [[دفاع]] کنند و [[بندگان]] ضعیف [[خداوند]] را از دام‌های [[ابلیس]] و سرکشان او، رهایی سازند و از شبکه ناصبان خلاص نمایند، هیچ کس باقی نمی‌ماند مگر اینکه از [[دین]] برمی‌گشت، ولی اینان هستند که دل‌های [[شیعیان]] ضعیف را به دست می‌گیرند همچنان که ناخدای [[کشتی]] سکان [[کشتی]] را به دست می‌‌گیرد، آنان [[برترین]] کسان نزد [[خدای عزوجل]] هستند»<ref>{{متن حدیث|"قَالَ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ{{ع}} لَوْ لَا مَنْ یَبْقَی بَعْدَ غَیْبَةِ قَائِمِنَا{{ع}} مِنَ الْعُلَمَاءِ الدَّاعِینَ إِلَیْهِ وَ الدَّالِّینَ عَلَیْهِ وَ الذَّابِّینَ عَنْ دِینِهِ بِحُجَجِ اللَّهِ وَ الْمُنْقِذِینَ لِضُعَفَاءِ عِبَادِ اللَّهِ مِنْ شِبَاکِ إِبْلِیسَ وَ مَرَدَتِهِ وَ مِنْ فِخَاخِ النَّوَاصِبِ لَمَا بَقِیَ أَحَدٌ إِلَّا ارْتَدَّ عَنْ دِینِ اللَّهِ وَ لَکِنَّهُمُ الَّذِینَ یُمْسِکُونَ أَزِمَّةَ قُلُوبِ ضُعَفَاءِ الشِّیعَةِ کَمَا یُمْسِکُ صَاحِبُ السَّفِینَةِ سُکَّانَهَا أُولَئِکَ هُمُ الْأَفْضَلُونَ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ"}}؛ بحارالانوار، ج ۲، ص ۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۵، ۳۲۶؛ [[علی‌ رضا علی‌نوری|علی‌نوری، علی‌ رضا]]، [[فرهنگ مهدویت و انتظار ۱ (کتاب)|فرهنگ مهدویت و انتظار]]، ص ۶۲؛ [[علی‌ رضا علی‌نوری|علی‌نوری، علی‌ رضا]]، [[فرهنگ مهدویت و انتظار ۱ (کتاب)|فرهنگ مهدویت و انتظار]]، ص ۲۴۵؛ [[محبوبه رجایی|رجایی، محبوبه]]، [[مؤلفه‌های انتظار توانمند در قرآن کریم و سنت (مقاله)|مؤلفه‌های انتظار توانمند در قرآن کریم و سنت]]، ص ؟؟؟؛ [[عبدالرحمن انصاری|انصاری، عبدالرحمن]]، [[وظایف منتظران امام عصر (کتاب)|وظایف منتظران امام عصر]]، ص ۳۷ ـ ۳۹؛ [[ابراهیم محمدی|محمدی، ابراهیم]]، [[ضرورت توانمندی منتظران در قرآن کریم و حدیث (مقاله)|ضرورت توانمندی منتظران در قرآن کریم و حدیث]]، ص ۱۵۳ ـ ۱۵۴.</ref> همچنین [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: «علمای [[شیعه]] در مرزهایی که [[شیطان]] و ایادی او در پشت آنها کمین کرده‌اند، پاسداری داده و آنها را از اینکه بر [[شیعیان]] [[ناتوان]] [[هجوم]] برند، بازمی‌‌دارند و اجازه نمی‌دهند که [[شیطان]] و [[پیروان]] او و [[دشمنان اهل بیت]] {{ع}} بر ضعفای [[شیعه]] تسلط یابند. پس هر کس از [[شیعیان]] ما که برای این موضوع [[نصب]] شود، از کسانی که با [[روم]] و تُرک و خزر در جهادند، هزار هزار مرتبه [[برتر]] است؛ زیرا او از [[ادیان]] [[شیعیان]] و دوستداران ما [[دفاع]] می‌‌کند، ولی آنها از بدن‌های آنها»<ref>{{متن حدیث|عُلَمَاءُ شِیعَتِنَا مُرَابِطُونَ فِی الثَّغْرِ الَّذِی یَلِی إِبْلِیسَ وَ عَفَارِیتَهُ یَمْنَعُوهُمْ عَنِ الْخُرُوجِ...}}؛ طبرسی، احمد بن علی، احتجاج، ج۱، ص۸.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد صادق ربانی‌ خوراسگانی|ربانی‌ خوراسگانی، محمد صادق]]، [[بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر (کتاب)|بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر]]، ص ۱۱۳ ـ ۱۱۴.</ref>
 #'''[[تربیت]] [[منتظران]] براساس ابزارهای [[تربیتی]] معرفی شده توسط [[امامان]] {{ع}}''': [[امام عصر]] ابزارهای جهت‌دهی [[تربیتی]] را برای شخصیت‌هایی که با [[آرزوها]] و دردهای [[انتظار]] [[زندگی]] می‌‌کند را تعریف کرده است مانند متون، [[ادعیه]]، نامه‌نگاری‌ها، مکاتبه‌ها و پاسخ دادن به سؤالات مختلف و مورد [[ابتلا]]؛ اما نشر و تنظیم این متون برعهده علماست تا به وسیلۀ این عنصر مهم شکل گیری [[منتظران واقعی]] صورت پذیرد و بتوانند خالصانه [[خدا]] را [[عبادت]] کنند تا طبق همان متون [[ثواب]] [[اعمال]] آنها مانند کسانی باشند که [[امام عصر]] را [[درک]] کرده اند<ref>ر.ک: [[یوسف مدن]]، [[روان‌شناسی انتظار ۱ (کتاب)|روان‌شناسی انتظار]]، ص ۲۱۷-۲۲۱.</ref>.