عبادت در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

از منظر [[امام سجاد]]{{ع}} اعتراف [[فرد]] به [[ناتوانی]] خود در [[ادای حق]] [[عبادت]]، [[زمینه‌ساز]] [[توفیق]] او در عبادت [[برتر]] است: {{متن حدیث|فَأَشْكَرُ عِبَادِكَ عَاجِزٌ عَنْ شُكْرِكَ، وَ أَعْبَدُهُمْ مُقَصِّرٌ عَنْ‏ طَاعَتِكَ‏}}؛ «بار خدیا! شکرگزارترین [[بندگان]] تو از [[سپاس]] تو عاجز و عبادت‌کننده‌ترین [[عابدان]] در عبادت خویش قاصرند»<ref>نیایش سی‌و‌هفتم.</ref>. و نیز: «خداوندا! همه [[اقرار]] می‌کنند که [[حق]] عبادت و [[شکر]] تو را آن‌چنان که در خور آن هستی به جای نیاورده‌اند»<ref>نیایش سی‌و‌هفتم.</ref>.

یکی دیگر از عوامل برکشیدن عبادت، تداوم و استمرار آن است. [[امام علی]]{{ع}} فرموده است: کار اندک مستمر، امیدبخش‌تر از کارِ بسیار ملالت‌آور است<ref>نهج‌البلاغه، حکمت۲۷۸.</ref>. امام سجاد{{ع}} نیز به درگاه خدا [[دعا]] می‌کند: «بار خدایا، در هر [[ساعت]] از ساعت‌های [[روز]]، از سوی بندگانت برای ما حظّی و از شکرگزاری‌ات بهره‌ای نصیب ما گردان»<ref>نیایش ششم.</ref>.