بنی شیبه: تفاوت میان نسخه‌ها

==[[جایگاه اجتماعی]]==

همه [[امیران]] و [[حکومت‌ها]] پرده‌داری [[بنی شیبه]] را به رسمیت شناخته‌اند و هرچند گاهی به برکناری برخی از آنان می‌پرداختند، هرگز پرده‌داری را از [[خاندان]] آنها بیرون نساختند. حتی هنگامی که برخی از پرده‌داران عقیم بودند و یا فرزندشان خردسال بود، [[امیر]] [[مکه]] [[کفالت]] او را بر  می‌گرفت تا بزرگ شود؛ چنان‌که پس از درگذشت عبدالقادر شیبی که عقیم بود و فرزند پسری نیز از [[نسل]] [[شیبه]] وجود نداشت، [[منصب]] پرده‌داری به [[محمد بن زین‌العابدین]] که [[کودک]] بود، رسید و [[شریف]] [[غالب بن مسعود]]، امیر مکه، به سال ۱۲۱۰ق. کفالت او را بر عهده گرفت و چون وی بزرگ شد، او را رسماً به‌عنوان پرده‌دار [[تعیین]] کرد. او به مدت ۴۳ سال تا هنگام درگذشتش پرده‌دار بود.<ref>التاریخ القویم، ج۴، ص۱۹۹.</ref>

انتخاب پرده‌دار معمولاً از میان کهنسالان بنی شیبه انجام می‌گیرد<ref>منائح الکرم، ج۱، ص۳۸۵.</ref> و بزرگ‌ترین فرد [[خانواده]] به این منصب انتخاب می‌گردد. این [[مسؤولیت]] تنها بر عهده مردان بنی شیبه نهاده می‌شود؛ بنابر یک گزارش، شمار افراد خانواده شیبی در دوران کنونی حدود ۸۲ تن است که نیمی از آن را مردان تشکیل می‌دهند. نزار عبدالعزیز شیبی از پرده‌داران اخیر [[خانه خدا]] است. از وی تاکنون ۵۸ کلید خانه خدا به [[ثبت]] رسیده که در موزه‌های گوناگون نگهداری می‌شوند.<ref>کعبه و مسجد الحرام در گذر تاریخ، ص۱۳۲.</ref> اهمیت منصب پرده‌داری و اختصاصی بودن آن در بنی شیبه، موجب شده تا اشخاصی ادعای [[نسب]] بردن به آنها را داشته باشند؛ چنان‌که در [[یمن]] فردی مدعی چنین نسبی شد و حتی دو تن در مکه بر ادعای او صحه گذاشتند؛ اما وی نتوانست به مقصود خود نائل آید.<ref>تاریخ مکه، ص۶۶۵.</ref>

از وظایف آنها می‌توان به محافظت از [[پرده کعبه]]، ترمیم و تعویض آن، محافظت از رکن‌ها و مقام‌ها،<ref>شرف النبی، ص۴۰۶.</ref> نگهداری از در [[کعبه]] و کلید آن و [[پوشش]] در، ترمیم و [[تزیین]] آن، و عطرآگین کردن کعبه و شست‌وشوی آن<ref>کعبه و جامه آن، ص۲۷۸.</ref> اشاره کرد.

[[بنی شیبه]] کیسه‌‏ای برای کلید در کعبه ساخته، آن را همراه کلید نزد بزرگ [[خاندان]] بنی شیبه می‌نهادند.<ref>کعبه و جامه آن، ص۲۲۴.</ref> به روایتی، [[پیامبر]]{{صل}} آنها را به پنهان کردن کلید [[فرمان]] داد و خود نیز با جامه‌‏اش کلید را پوشاند.<ref>امتاع الاسماع، ج۱، ص۳۹۲؛ سبل الهدی، ج۵، ص۲۴۵.</ref> شاید از همین‌رو، آنها هنگام گشودن در کعبه، پرده‏‌ها را فرومی‏‌افکنند؛ بنی شیبه باز و بسته کردن در کعبه را پس از [[نصب]] پلکان انجام داده، به [[مردم]] اجازه ورود به درون [[بیت]] را می‌دادند. این‌کار در دو نوبت [[جمعه]] و [[دوشنبه]] جداگانه برای [[زنان]] و مردان انجام می‌شد که بعدها به روزهای خاص سال منحصر گشت.<ref>منائح الکرم، ج۱، ص۳۸۹-۳۹۰.</ref> گاهی شاید به سبب ازدحام جمعیت برای ورود به درون کعبه، با [[حاجیان]] [[بدرفتاری]] می‌کردند.<ref>التاریخ القویم، ج۳، ص۵۳۴.</ref> از‌این‌رو، برخی از [[امیران]] [[مکه]] همانند [[خالد بن عبدالله قسری]]، پرده‌دار را [[توبیخ]] کردند که در کعبه را در هنگام غیر معمول باز کرده بود.<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج۳، ص۱۶۹.</ref> بنی شیبه گاهی ورود حاجیان به درون کعبه را آسان‌تر می‌ساختند و در را در طول ایام [[حج]]، [[شب]] و [[روز]] باز می‌گذاشتند؛ چنان‌که هنگام حضور [[مسعود]]، [[حاکم]] [[یمن]]، در مکه در برابر دریافت کمک‌های [[مالی]] چنین کردند.<ref>تاریخ مکه، ص۲۹۳.</ref>

پرده کعبه همه ساله تعویض می‌گردد. پرده کهن را بنی شیبه به خود اختصاص داده، با قطعه قطعه کردن، آن را به حاجیان می‏‌فروختند.<ref>مرآة الحرمین، ج۱، ص۲۹۰.</ref> تعویض آن در نهم [[ذی‌حجه]] و هنگامی که حاجیان به [[عرفات]] می‌روند، انجام می‌شود و بنی شیبه کنار [[حاکمان]] حضور دارند؛ محافظت برخی از اشیاء متعلق به کعبه در [[اختیار]] بنی شیبه قرار می‌گرفت؛ چنان‌که به سال ۱۱۲۷ق. پلکان کعبه اهدایی [[حسین حمدان هندی]] که [[امیر]] [[مکه]] آن را به بهانه عدم اجازه از [[دولت]] [[عثمانی]] پس از [[نصب]] چند [[روزه]] برداشته بود، برای محافظت به [[خانه]] شیخ عبدالقادر شیبی انتقال یافت.<ref>التاریخ القویم، ج۴، ص۱۴۱.</ref>

هنگام درگیری [[آل زبیر]] با [[حُصین بن نمیر]] [[فرمانده]] [[سپاهیان]] [[یزید]] که [[کعبه]] به منجنیق بسته شد و [[حجرالاسود]] آسیب دید، [[جبیر بن شیبه]] تکه‌های آن را در پارچه‌ای قرار داد. پس از بازسازی کعبه به دست [[ابن زبیر]]، [[حجر]] را در جای خود نهادند.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج۱، ص۲۰۸؛ مصباح الحرمین، ص۷۲.</ref> نیز جمع‌آوری تکه‌های حجر و مرمت آنکه در [[فتنه]] مصری­‌ها در [[روز]] یازدهم [[ذی‌حجه]] [[سال]] ۴۱۳ق.<ref>الارج المسکی، ص۱۱۵.</ref> آسیب دید و چسباندن آن با خمیری از مشک و لاک<ref>مرآة الحرمین، ج۱، ص۳۰۴.</ref> و همچنین چسباندن تکه‌های حجر به یکدیگر در فتنه [[قرمطیان]] <ref>الاستبصار، ص۱۷.</ref> از جمله همین اقدامات است. [[بنی شیبه]] گاهی برای ترمیم [[مقام ابراهیم]] از [[خلفا]] [[کمک مالی]] دریافت می‌کردند.<ref>شرف النبی، ص۴۰۶.</ref>

بنی شیبه در شست‌وشوی درون کعبه که به تاسی از [[رسول خدا]]{{صل}}<ref>منائح الکرم، ج۱، ص۴۹۸.</ref> انجام می‌گیرد، کنار [[امیر]] مکه و [[رئیس]] امور [[مسجدالحرام]] و سفرای دول خارجی حضور می‌یابند. این [[آیین]] در هر سال دو بار، یکی [[ماه شعبان]] و دیگری ذی‌حجه، انجام می‌گیرد و در آن، کعبه با آب [[زمزم]] آمیخته با گلاب و مشک شست‌وشو می­‌شود.<ref>[[سید رضا هدایتی|هدایتی، سید رضا]]، [[بنی شیبه (مقاله)|مقاله «بنی شیبه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۹۴-۳۹۶.</ref>