بنی عامر بن صعصعه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از [[یهودیان]] [[بنی‌‌نضیر]]،<ref> السیرة النبویه، ج ۳، ص ۱۹۰؛ المغازی، ج ۱، ص‌‌۳۶۴.</ref> [[بنی‌‌قریظه]] <ref> السیرة النبویه، ج ۳، ص ۱۹۰؛ المغازی، ج ۱، ص‌‌۳۶۴.</ref> و همچنین قبایل و تیره‌‌های [[بنی غنی بن اعصر]]،<ref>المفصل، ج ۳، ص ۲۱۳.</ref> بجیله،<ref>النسب، ص ۲۶۴.</ref> [[ثقیف]]<ref>المعجم الکبیر، ج ۱۸، ص ۱۹۰.</ref> و [[ایاد]] <ref>المفصل، ج ۱، ص ۵۱۵.</ref>به عنوان متحدان بنی‌‌عامر یاد شده است. بنی‌‌عامر همچنین از سخنوران و [[شاعران]] بنامی در [[عرب]] برخوردار بودند که از آنها خطابه‌‌ها و اشعار ماندگاری موجود است.<ref>تاریخ دمشق، ج ۴۱، ص ۱۴۹. اسد الغابه، ج ۵، ص ۲۷۶.</ref>.<ref>[[سید علی خیرخواه علوی|خیرخواه علوی، سید علی]]، [[بنی عامر بن صعصعه (مقاله)|مقاله «بنی عامر بن صعصعه»]]، [[ دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۶.</ref>.

گستردگی و پراکندگی بنی‌‌عامر [[تعیین]] دقیق مناطق مسکونی آنان را دشوار می‌‌سازد؛ ولی می‌‌توان عمده حضور آنان را در منطقه جنوب نجد و بین منازل قبایل هوازن، سُلیم و ثقیف دانست. اینان همچنین در برهه‌‌ای از [[زمان]] در [[طائف]]، در ۱۲ فرسخی [[مکه]] <ref>معجم البلدان، ج ۴، ص ۹.</ref> سکنا داشتند. منابع در این خصوص آورده‌‌اند که وقتی بنی‌‌عامر به سبب جمعیت انبوه خود توانستند بر عدوانیهای هوازنی ساکن در [[طائف]] چیره شوند و آنان را از طائف بیرون رانند این [[شهر]] را [[مسکن]] تابستانی خود، در کنار نجد به عنوان مسکن زمستانی خود قرار دادند؛ ولی پس از آنکه حاضر شدند در برابر نیمی از محصولات [[کشاورزی]] سالانه طائف، [[شهر]] را به ثقیف و اطرافیان او واگذارند به واقع طائف را‌‌از دست دادند و از [[لشکرکشی]] بر ضدّ ثقیف نیز چیزی عایدشان نشد.<ref>الکامل، ج ۱، ص ۶۸۴ ـ ۶۸۵؛ معجم‌‌البلدان، ج ۴، ص ۱۱ ـ ۱۲.</ref> در منابع جغرافیایی از نجد به عنوان عمده منطقه مسکونی بنی‌‌عامر یاد کرده‌‌اند و در کنار آن از مناطق بسیاری نام برده‌‌اند که از مهم‌‌ترین آنها می‌‌توان به "یمامه"، "تربه" در نزدیک [[مکه]]، "[[حرّه ‌‌بنی هلال]]" در [[شرق]] طائف، "حِمَی ضریّه" که عبارت بود از حِمَی رَبَذَه و [[حمی]] [[کلیب]] در اطراف [[مدینه]] (در جهات مدینه، [[فدک]] و [[عوالی]]) اشاره کرد، <ref>معجم‌‌ البلدان، ج ۳، ص ۲۴؛ معجم قبایل‌‌العرب، ج ۱، ص ۱۹۴، ۲۶۷؛ ج۳، ص ۹۸۹، ۱۱۹۵، ۱۲۲۱؛ المفصل، ج ۴، ص ۴۹۸، ۵۲۲.</ref> چنان‌‌که برخی از بنی‌‌عامر چون تیره بنی‌‌عقیل در [[بحرین]] ساکن بودند؛<ref>المفصل، ج ۴، ص ۴۹۸، ۵۲۲.</ref> همچنین از ذویقن، شرَف، شُریف، بئر معونه همگی در نجد و اطراف آن، خرّاء در [[غرب]] یمامه، نامیه، ابرقان و صُفیّه در وسط حمی [[بنی کلاب]] به عنوان برخی از مهم‌‌ترین آبهای [[بنی عامر]] نام [[برده]] شده است.<ref>معجم‌‌البلدان، ج ۲، ص ۱۰۴؛ معجم قبایل العرب، ج ۱، ص‌‌۱۹۴‌‌ـ ۱۹۵؛ ج ۳، ص ۱۱۹۵.</ref> از کوههای آنان نیز می‌‌توان به "نبکاء" در نجد، "اَخرجان"، "جَبَلّه" و "جشر" در ضریه و همچنین "ذات السواس" و "بدومان" یاد کرد.<ref>معجم‌‌البلدان، ج ۱، ص ۱۲۰؛ ج ۲، ص ۱۰۴، ۱۴۱؛ معجم قبایل العرب، ج ۱، ص ۱۹۴؛ ج ۲، ص ۴۲۳؛ ج ۳، ص ۱۱۹۵.</ref> "قرماء" از حواشی یمامه، "اُضاح" در یمامه، "اُسن" چسبیده به [[یمن]]، "تربه" در نزدیکی [[مکه]] و "جلذان" در [[شرق]] [[طائف]] از وادیهای بنی‌‌عامر، و "ملهم" و "قران" در نجد، و "اُکمه" و "صداره" در یمامه از روستاهای بنی‌‌عامراند <ref>معجم ‌‌البلدان، ج ۱، ص ۱۹۰؛ معجم قبایل العرب، ج ۱، ص‌‌۱۹۴؛ ج ۳، ص ۱۱۹۵، ۱۲۲۱.</ref>.<ref>[[سید علی خیرخواه علوی|خیرخواه علوی، سید علی]]، [[بنی عامر بن صعصعه (مقاله)|مقاله «بنی عامر بن صعصعه»]]، [[ دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۶.</ref>.