پرش به محتوا

بداء در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۶۷: خط ۶۷:
#همیشگی و ناگهانی بودن [[ظهور]] با حتمی بودن آن منافات دارد.  
#همیشگی و ناگهانی بودن [[ظهور]] با حتمی بودن آن منافات دارد.  
*به نظر می‌رسد دیدگاه سوم با [[روایات]] تناسب بیشتری دارد زیرا در [[نشانه‌های حتمی ظهور]] اصل وقایع حتمی هستند ولی سایر خصوصیات مانند زمان حتمی نیستند و احتمال [[بدا]] در آنها وجود دارد. بنابراین [[ظهور امام عصر]]{{ع}} زمان قطعی و غیر قابل [[بداء]] ندارد بلکه قابل [[تغییر]] و تقدم و تأخر است<ref>ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۳۴ ـ ۴۳؛ بنی‌هاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص ۱۸۰ ـ ۱۸۴؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲، ص ۲۶۲.</ref>.
*به نظر می‌رسد دیدگاه سوم با [[روایات]] تناسب بیشتری دارد زیرا در [[نشانه‌های حتمی ظهور]] اصل وقایع حتمی هستند ولی سایر خصوصیات مانند زمان حتمی نیستند و احتمال [[بدا]] در آنها وجود دارد. بنابراین [[ظهور امام عصر]]{{ع}} زمان قطعی و غیر قابل [[بداء]] ندارد بلکه قابل [[تغییر]] و تقدم و تأخر است<ref>ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۳۴ ـ ۴۳؛ بنی‌هاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص ۱۸۰ ـ ۱۸۴؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲، ص ۲۶۲.</ref>.
==بداء در فرهنگ مطهر==
معنی بداء این است که در برنامه [[قضا و قدر الهی]] [[تجدید]] نظر رخ بدهد، مقصود این است که در حوادث [[تاریخی]] [[بشر]]، [[خدا]] برای پیش و پس رفتن [[تاریخ]] بشر صوت [[قطعی]] معیّن نکرده است. یعنی ای [[انسان]]! تو خودت مجری قضا و قدر الهی هستی، این تو هستی که تاریخ را می‌توانی جلو ببری، می‌توانی عقب ببری، می‌توانی نگه داری، هیچ چیزی، نه از [[ناحیه]] [[طبیعت]]، نه از نظر ابزارهای [[زندگی]] و نه از نظر [[مشیّت الهی]] بر تاریخ [[حکومت]] نمی‌کند<ref>نکامل اجتماعی انسان، ص۱۶.</ref>. بداء یعنی ظاهر شدن، هویدا شدن، پیدا شدن [[رأی]] دیگری در کاری یا امری<ref>نکامل اجتماعی انسان، ص۱۶.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۸۸.</ref>


==منابع==
==منابع==
۲۱۸٬۸۳۴

ویرایش