حکومت صالحان: تفاوت میان نسخه‌ها

*کوتاه سخن، همانطوری که گفتیم [[آیه شریفه]] مطلق است و شامل هر دو [[وراثت]] می‏شود چیزی که هست از نظر سیاق آنچه که [[عقل]] و اعتبار اقتضاء می‏‌کند این است که [[آیه شریفه]] عطف بر همان جمله: {{متن قرآن|فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ }}<ref> سوره انبیاء ، آیه: ۹۴.</ref>؛ باشد چون آن [[آیه]] به تفصیل حال اهل [[اختلاف]] از نظر جزای اخروی اشاره می‌‏کرد و این [[آیه]] به تفصیل حال آنان از نظر جزای دنیوی اشاره می‌‏کند، و در نتیجه حاصل [[کلام]] این می‌‏شود که: ما [[بشر]] را به سوی دینی واحد [[دعوت]] کردیم، لکن ایشان [[دین]] را قطعه ‏قطعه نموده در آن [[اختلاف]] کردند و مجازاتشان هم مختلف شد، اما در [[آخرت]] آن‏هایی که [[ایمان]] آوردند سعیشان مشکور و عملشان مکتوب شد و از [[کفار]] بر خلاف این شد و اما در [[دنیا]]، آن‏هایی که [[ایمان]] آوردند، [[زمین]] را به [[وراثت]] مالک شدند، به خلاف دیگران<ref> علامه طباطبایی، ترجمه المیزان، ج ۱۴، ص ۴۶۷( با تصرف)</ref>.  

*در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "این [[بندگان]] [[شایسته]]، همانا [[آل محمد]] هستند که [[خداوند]] سبحانه و تعالی، [[مهدی]] آنان را پس از کوشش ایشان [[مبعوث]] می‌‏کند. پس ایشان را عزّت داده، دشمنانشان را ذلیل خواهد کرد"<ref>{{عربی|" هُمْ‏ آلُ‏ مُحَمَّدٍ يَبْعَثُ‏ اللَّهُ‏ مَهْدِيَّهُمْ‏ بَعْدَ جَهْدِهِمْ‏ فَيُعِزُّهُمْ‏ وَ يُذِلُ‏ عَدُوَّهُمْ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۸۴</ref>.

*در پایان سخن، یاد این نکته لازم است که در [[مزامیر داود]] تعبیر یادشده یا مشابه آن، در چند مورد دیده می‏شود و نشان می‌‏دهد با تمام تحریفات موجود در این کتاب‌‏ها، این قسمت همچنان از دستبرد مصون مانده است. برخی از این فرازها بدین قرارند: "شرّیران منقطع می‌‏شوند و اما متوکلان به [[خداوند]]، [[وارث زمین]] خواهند شد و حال اندک است که شریر نیست می‏شود؛ هر چند مکانش را استفسار نمایی، [[ناپیدا]] خواهد شد<ref>  مزامیر داود، ۳۷، بند ۹</ref>؛ اما متواضعانه [[وارث زمین]] شده، از کثرت سلامتی شادکام خواهند شد<ref>  مزامیر داود، ۳۷، بند ۱۱</ref>؛ متبرکان [[خداوند]]، [[وارث زمین]] خواهند شد؛ اما ملعونان وی منقطع خواهند شد ...<ref>  مزامیر داود، ۳۷، بند ۲۷</ref>؛ صدیقان [[وارث زمین]] شده، همیشه در آن ساکن خواهند بود<ref>  مزامیر داود، بند ۲۹</ref>؛ [[خداوند]] روزهای [[صالحان]] را می‏داند و [[میراث]] ایشان ابدی خواهد شد<ref>  مزامیر داود، بند ۱۸</ref>. در این عبارت‏ها، عنوان "[[صالحان]]" که در [[قرآن]] آمده است، با همان تعبیر در [[مزامیر داود]] به چشم می‏خورد. علاوه براین، تعبیرات دیگری نیز مانند صدیقان، متوکلان، متبرکان و متواضعان، در جمله‌‏های دیگر ذکر شده است. این تعبیرها، [[دلیل]] عمومیت [[حکومت]] "[[صالحان]]" است و با [[احادیث]] [[قیام]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ تطبیق می‌‏کند.

*بدین‌‏سان نتیجه می‏‌گیریم حضرت [[حق]] سبحانه و تعالی آخرین [[حکومت]] را از آن [[صالحان]] می‌‏داند که: {{متن قرآن|وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ }}<ref> سوره اعراف ، آیه: ۱۲۸.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۸۴ - ۱۸۸.</ref>.