آیا صدقه دادن برای امام مهدی صحیح است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست==

[[پرونده:639225282.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[محسن قرائتی]]]]

::::::« آری؛ [[دعا]] برای دیگری مؤثر است. [[قرآن]] هم به [[فرزندان]] سفارش می‌کند که برای والدین [[دعا]] کنید: {{متن قرآن|وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا }}<ref> و بگو پروردگارا! بر آنان بخشایش آور چنان که آنها مرا در کودکی پروردند؛ سوره اسراء، آیه: ۲۴.</ref> [[امام]] پدر [[انسان]] است و [[رهبر]] الهی، پدر معنوی ماست. [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَجَاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ هُوَ اجْتَبَاكُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِّلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِن قَبْلُ وَفِي هَذَا لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيدًا عَلَيْكُمْ وَتَكُونُوا شُهَدَاء عَلَى النَّاسِ فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ}}<ref> و در (راه) خداوند چنان که سزاوار جهاد (در راه) اوست جهاد کنید؛ او شما را برگزید و در دین- که همان آیین پدرتان ابراهیم است- هیچ تنگنایی برای شما ننهاد، او شما را پیش از این و در این (قرآن) مسلمان نامید تا پیامبر بر شما گواه باشد و شما بر مردم گواه باشید پس نماز را برپا دارید و زکات بپردازید و به (ریسمان) خداوند چنگ زنید؛ او سرور شماست که نیکو یار و نیکو یاور است؛ سوره حج، آیه: ۷۸.</ref> و یا [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: {{عربی|"أَنَا وَ عَلِيٌ‏ أَبَوَا هَذِهِ‏ الْأُمَّة‏‏‏‏"}}<ref>کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۶۱.</ref> به والدین هم سفارش شده که در [[حق]] [[فرزندان]] [[دعا]] کنند: {{متن قرآن|رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاةِ وَمِن ذُرِّيَّتِي رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاء}}<ref> پروردگارا! مرا برپادارنده نماز گردان و از فرزندانم نیز و دعای مرا بپذیر!؛ سوره ابراهیم، آیه: ۴۰.</ref> پس ما باید برای پدران و مادران خود [[دعا]] کنیم.

:::::*جالب توجه آن که در میان [[عبادات]]، [[نماز]] از ویژگی خاصی برخوردار است؛ زیرا در موارد متعددی از [[قرآن]] با آن که سخن از [[عبادات]] و کارهای خیر به میان می‌آید؛ اما نام [[نماز]] جداگانه برده شده است؛ مثلاً می‌فرماید: {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ صَلاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref> بگو: بی‌گمان نمازم و نیایشم و زندگیم و مرگم از آن خداوند پروردگار جهانیان است؛ سوره انعام، آیه: ۱۶۲.</ref> با این که [[نماز]] جزئی از مناسک الهی است [[خداوند]] درباره آن می‌فرماید: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ}}<ref> و آنان را پیشوایانی کردیم که به فرمان ما راهبری می‌کردند و به آنها انجام کارهای نیک و برپا داشتن نماز و دادن زکات را وحی کردیم و آنان پرستندگان ما بودند؛ سوره انبیاء، آیه: ۷۳.</ref> یعنی با وجود این که [[نماز]] جزئی از  {{متن قرآن|فِعْلَ الْخَيْرَاتِ}} یا همان کارهای خوب است؛ ولی نام [[نماز]] جداگانه برده شده و این بر اهمیت و ویژگی خاص [[نماز]] دلالت می‌کند. از سوی دیگر در میان ارکان [[نماز]]، [[سجده]] [[جایگاه]] ویژه‌ای دارد تا آن جا که [[خداوند متعال]] در [[آیه]] آخر سوره علق که خواندن آن، [[سجده]] [[واجب]] دارد، به پیامبرش می‌فرماید: "راه [[قرب]] تو به ما [[سجده]] است" و در میان سجده‌ها، امتیاز و [[ارزش]] [[سجده]] آخر بیشتر است. در آن حالت حساس سفارش شده است که برای رزق همسر خود [[دعا]] کنید و [[مستحب]] است که بگوییم: {{عربی|"وَ ارْزُقْنِي‏ وَ ارْزُقْ‏ عِيَالِي‏ مِنْ‏ فَضْلِك‏‏‏‏‏"}}<ref>کافی، ج۲، ص۵۵۱.</ref>؛ بنابر این وقتی در این حالت حساس، آیا [[دعا]] برای رزق همسر سفارش شده است، [[دعا]] برای [[نجات]] نسل [[بشر]] از انواع [[ظلم]]، [[شرک]]، [[جهل]] و [[تفرقه]] به اندازه رزق همسر [[ارزش]] ندارد؟ این همه [[روایات]] که برای [[صلوات]] [[نقل]] شده به خاطر تأثیر دعاست. [[خداوند متعال]] در [[قرآن]] با کمال صراحت به همه [[مؤمنین]] خطاب می‌کند و می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا}}<ref> خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود فرستید و به شایستگی (بدو) سلام کنید؛ سوره احزاب، آیه: ۵۶.</ref>. بر این اساس، اگر [[صلوات]] ما برای [[پیامبر]]{{صل}} بی‌اثر بود، این [[دستور]] با این صراحت صادر نمی‌شد. بر همین اساس دادن [[صدقه]] و سایر هدایای مادی و هدایای معنوی برای [[معصومین]] و از جمله [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} مؤثر است»<ref>[[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[جهت‌نما (کتاب)|جهت‌نما]]، ص ۷۶ - ۷۸.</ref>.

{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین موسوی‌نسب؛}}

[[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]]

::::::«در [[منابع روایی]] زیاد بر می‌خوریم به اعمالی که شیفتگان برای مقتدای خود انجام داده‌اند و از محضر [[ائمه]] {{ع}} پرسیده‌اند و آنها تأیید کرده‌اند و آن اعمال را دارای [[ارزش]] معنوی دانسته‌اند از جمله:

::::::در روایتی از [[امام کاظم]] {{ع}} که شخصی به [[حضرت]] عرض کرد روز عید فطر که فرا می‌رسد شروع می‌کنم به یک ختم [[قرآن]] برای [[پیامبر خاتم|رسول اللّه]] {{صل}} و یک ختم [[قرآن]] برای [[حضرت]] [[فاطمه زهرا|فاطمه]] {{س}} و یک ختم [[قرآن]] برای [[امامان]] {{ع}} و یک ختم برای شخص شما آیا این کار ثوابی برایم دارد؟ [[حضرت]] در جواب فرمودند ثوابش آنست که در [[روز قیامت]] با آنان خواهی بود. این شخص می‌گوید: گفتم اللّه اکبر، چنین ثوابی برای من است؟ [[حضرت]] سه مرتبه فرمود: بلی بلی بلی»<ref>بحار، ج ۹۸، ص ۵.</ref>.