خوارج نهروان: تفاوت میان نسخه‌ها

خوارج نهروان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۶

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'صدر' به 'صدر'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش

@@ خط ۴۷: / خط ۴۷: @@
 ==[[رفتار]] [[خوارج]] با [[امام علی]]==
 * [[خوارج]] مهم‌ترین [[مخالفان امام علی]]{{ع}} بودند. این گروه نخست آرام بوده و تنها به [[انتقاد]] و بحث‌های [[آزاد]] بسنده می‌کردند. پس از آنکه چنین انتقادهایی را مؤثر ندانسته و به [[زعم]] خود از [[تغییر]] روش [[امام علی|علی]]{{ع}} [[مأیوس]] شدند، [[تصمیم]] به [[انقلاب]] گرفته، [[امنیت راه‌ها]] را سلب و غارتگری و [[آشوب]] پیشه کردند تا با این [[کارها]] [[حکومت]] را [[تضعیف]] نمایند<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[سیری در نهج البلاغه (کتاب)|سیری در نهج البلاغه]]، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۳۱۴.</ref>
-* تا زمانی که [[خوارج]] تنها به اظهار [[عقیده]] [[قناعت]] کرده بودند، [[امام علی]]{{ع}} متعرض آنها نشد، حتی به [[تکفیر]] خود از طرف آنها اهمیت نداد و ایشان را به زندان و شلاق [[مجازات]] نکرد. [[حقوق]] ایشان را از [[بیت‌المال]] [[قطع]] نکرده و با نهایت [[جوانمردی]]، به آنها [[آزادی]] در اظهار [[عقیده]] و بحث و [[گفت‌وگو]] داد. [[رفتار]] [[امام علی]]{{ع}} با [[خوارج]] در بالاترین [[درجه]] [[آزادی]] و [[دموکراسی]] بود. آنها همه جا در اظهار عقیدۀ خود [[آزاد]] بودند و [[حضرت]] و [[اصحاب]] ایشان نیز با عقیدۀ [[آزاد]] با آنان روبه‌رو شده و بحث می‌کردند. طرفین [[استدلال]] می‌کردند و سؤالات یکدیگر را پاسخ می‌دادند<ref>مجموعه آثار، ج ۱۸، ص ۴۵۳؛ ج ۱۶، ص ۳۱۱.</ref> ایشان در جلسه [[سخنرانی]] [[امام علی]]{{ع}} وارد می‌شدند و قصد برهم زدن جلسه را داشتند؛ اما [[امام علی]]{{ع}} با سعۀ [[صدر]] کامل با ایشان [[رفتار]] می‌کرد. روزی [[امام]] بر فراز [[منبر]] بود فردی سؤال کرد و [[امام علی]]{{ع}} بی‌درنگ پاسخ گفت. یکی از [[خوارج]] فریاد زد: [[خدا]] این مرد را بکشد که چقدر دانشمند است. [[مردم]] قصد تعرض به او را داشتند، اما [[امام علی|علی]]{{ع}} فرمود: رهایش کنید. او تنها به من [[فحش]] داد.
+* تا زمانی که [[خوارج]] تنها به اظهار [[عقیده]] [[قناعت]] کرده بودند، [[امام علی]]{{ع}} متعرض آنها نشد، حتی به [[تکفیر]] خود از طرف آنها اهمیت نداد و ایشان را به زندان و شلاق [[مجازات]] نکرد. [[حقوق]] ایشان را از [[بیت‌المال]] [[قطع]] نکرده و با نهایت [[جوانمردی]]، به آنها [[آزادی]] در اظهار [[عقیده]] و بحث و [[گفت‌وگو]] داد. [[رفتار]] [[امام علی]]{{ع}} با [[خوارج]] در بالاترین [[درجه]] [[آزادی]] و [[دموکراسی]] بود. آنها همه جا در اظهار عقیدۀ خود [[آزاد]] بودند و [[حضرت]] و [[اصحاب]] ایشان نیز با عقیدۀ [[آزاد]] با آنان روبه‌رو شده و بحث می‌کردند. طرفین [[استدلال]] می‌کردند و سؤالات یکدیگر را پاسخ می‌دادند<ref>مجموعه آثار، ج ۱۸، ص ۴۵۳؛ ج ۱۶، ص ۳۱۱.</ref> ایشان در جلسه [[سخنرانی]] [[امام علی]]{{ع}} وارد می‌شدند و قصد برهم زدن جلسه را داشتند؛ اما [[امام علی]]{{ع}} با سعۀ صدر کامل با ایشان [[رفتار]] می‌کرد. روزی [[امام]] بر فراز [[منبر]] بود فردی سؤال کرد و [[امام علی]]{{ع}} بی‌درنگ پاسخ گفت. یکی از [[خوارج]] فریاد زد: [[خدا]] این مرد را بکشد که چقدر دانشمند است. [[مردم]] قصد تعرض به او را داشتند، اما [[امام علی|علی]]{{ع}} فرمود: رهایش کنید. او تنها به من [[فحش]] داد.
 * [[خوارج]] در [[نماز]] به [[امام علی]]{{ع}} [[اقتدا]] نمی‌کردند چون او را [[کافر]] می‌دانستند. روزی هنگامی که [[امام علی|علی]]{{ع}} [[امام]] [[جماعت]] بود فردی از [[خوارج]] به نام [[ابن الكوّاء]] وارد شد و آیه‌ای را با صدای بلند خواند تا با کنایه به [[امام علی]]{{ع}} بفهماند که تو چون [[کافر]] شده‌ای تمام [[اعمال]] قبل خویش را هدر داده‌ای. [[امام علی]]{{ع}} به [[دستور]] [[قرآن]]، هنگام [[تلاوت]] او [[سکوت]] کرد، اما پس از آنکه ابن الكواء چندین بار [[آیه]] را تکرار کرد تا [[نماز]] را به هم بزند، [[امام علی|علی]]{{ع}} با [[آرامش]] این [[آیه]] را خواند:
 * [[صبر]] کن، وعدۀ [[خدا]] [[حق]] است و فرا می‌رسد. این [[مردم]] [[بی‌ایمان]] و [[یقین]]، تو را تکان ندهند و سبک‌سارت نکنند.<ref>روم، آیه ۶۰؛ [[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[سیری در نهج البلاغه (کتاب)|سیری در نهج البلاغه]]، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص ۳۱۱.</ref>