صفات ثبوتی امام در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'صدر' به 'صدر'
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار') |
جز (جایگزینی متن - 'صدر' به 'صدر') |
||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
==[[سعه صدر]]== | ==[[سعه صدر]]== | ||
*{{متن قرآن|أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ}}<ref>«آیا به دلت گشایش ندادیم؟» سوره انشراح، آیه ۱.</ref>؛ ای [[پیامبر]]! آیا ما تو را [[شرح صدر]] عطا نکردیم؟ | *{{متن قرآن|أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ}}<ref>«آیا به دلت گشایش ندادیم؟» سوره انشراح، آیه ۱.</ref>؛ ای [[پیامبر]]! آیا ما تو را [[شرح صدر]] عطا نکردیم؟ | ||
*کلمه {{متن قرآن|نَشْرَحْ}} از ماّده "شرح"، به معنای بسط، باز شدن و گسترش است؛ وقتی همراه با | *کلمه {{متن قرآن|نَشْرَحْ}} از ماّده "شرح"، به معنای بسط، باز شدن و گسترش است؛ وقتی همراه با صدر<ref>فرق صدر با قلب: صدر مانند صندوقچه و حاوی قلب است، همچنین قلب روحانی، مرکز حیات روحانی است و صدر حاوی آن حالت روحانی است؛ التحقیق، ج۶، ص۲۳۹.</ref> بیاید، به صورت یک امر [[روحی]] [[باطنی]] در می‌آید، که عبارت از سعه [[روحی]] و [[قلبی]] برای کاری مهم همچون [[انجام وظیفه]] [[خلافت]] از [[پروردگار]] عالمیان است که از یک جهت باید [[وحی]] و [[مسؤولیت]] سنگین آن را بپذیرد و از طرفی دیگر با [[سعه صدر]] خود، موانع سر راه [[مسؤولیت]] را کنار بزند. | ||
*لذا مفسری در این باره می‌نویسد: "[[گرفتاری]] [[پیامبران]] و فشار [[روحی]] و گرفتگی سینه آنها، بیش از عوامل و انفعال‌های [[نفسانی]]، ناشی از فشار [[وحی]] و سنگینی [[رسالت]] بوده، در آغاز طلوع [[وحی]] و [[فرمان]] [[رسالت]]، از یک سو [[مقهور]] و رانده فرمان‌های پی در پی [[وحی]] بودند که باید در هر وضع و شرطی [[رسالت]] خود را [[ابلاغ]] کنند. از سوی دیگر: قدرتمندان و بت‌سازان و در پی آنها توده [[مردم]]، در برابر [[انبیا]] سخت می‌ایستادند تا [[عقاید]] و وضع کنونی خود را نگه‌دارند"<ref>پرتوی از قرآن، ج۴، ص۱۵۲.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۱۱۱.</ref> | *لذا مفسری در این باره می‌نویسد: "[[گرفتاری]] [[پیامبران]] و فشار [[روحی]] و گرفتگی سینه آنها، بیش از عوامل و انفعال‌های [[نفسانی]]، ناشی از فشار [[وحی]] و سنگینی [[رسالت]] بوده، در آغاز طلوع [[وحی]] و [[فرمان]] [[رسالت]]، از یک سو [[مقهور]] و رانده فرمان‌های پی در پی [[وحی]] بودند که باید در هر وضع و شرطی [[رسالت]] خود را [[ابلاغ]] کنند. از سوی دیگر: قدرتمندان و بت‌سازان و در پی آنها توده [[مردم]]، در برابر [[انبیا]] سخت می‌ایستادند تا [[عقاید]] و وضع کنونی خود را نگه‌دارند"<ref>پرتوی از قرآن، ج۴، ص۱۵۲.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۱۱۱.</ref> | ||