صفات ثبوتی امام در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'وسیله' به 'وسیله'
جز (جایگزینی متن - 'صدر' به 'صدر') |
جز (جایگزینی متن - 'وسیله' به 'وسیله') |
||
| خط ۱۹۸: | خط ۱۹۸: | ||
*مفسری آن را شامل ارتزاق و هر تصرفی دانسته است<ref>المیزان، ج۱۵، ص۳۵.</ref>؛ و آن اطلاق، [[مخالف]] ظاهر [[آیه]] است و اگر چه در [[آیات]] دیگر{{متن قرآن|وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref> «و دارایی‌های همدیگر را میان خود به نادرستی مخورید و آنها را (با رشوه) به سوی داوران سرازیر نکنید تا بخشی از دارایی‌های مردم را آگاهانه به حرام بخورید» سوره بقره، آیه ۱۸۸</ref>؛ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُضَاعَفَةً وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}} <ref>«ای مؤمنان! ربا را که (سودی) بسیار در بسیار است مخورید و از خداوند پروا کنید باشد که رستگار گردید» سوره آل عمران، آیه ۱۳۰</ref>؛ {{متن قرآن|وَآتُوا الْيَتَامَى أَمْوَالَهُمْ وَلَا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَهُمْ إِلَى أَمْوَالِكُمْ إِنَّهُ كَانَ حُوبًا كَبِيرًا}}<ref>«دارایی‌های یتیمان را به ایشان برسانید و (دارایی‌های آنان که برای شما) ناپاک (است) را، جایگزین (دارایی‌های) پاک (خود) نگردانید و دارایی‌های آنان را با افزودن به دارایی‌های خود نخورید که این گناهی بزرگ است» سوره نساء، آیه ۲</ref>؛ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا}}<ref>«ای مؤمنان! دارایی‌های یکدیگر را میان خود به نادرستی نخورید مگر داد و ستدی با رضای خودتان باشد و یکدیگر را نکشید بی‌گمان خداوند نسبت به شما بخشاینده است» سوره نساء، آیه ۲۹.</ref>، دلالت بر اطلاق داشته و شامل هر نوع تصرفی می‌شوند، ظاهر [[آیه]] مذکور حاکی از [[خوردن و آشامیدن]] است. | *مفسری آن را شامل ارتزاق و هر تصرفی دانسته است<ref>المیزان، ج۱۵، ص۳۵.</ref>؛ و آن اطلاق، [[مخالف]] ظاهر [[آیه]] است و اگر چه در [[آیات]] دیگر{{متن قرآن|وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref> «و دارایی‌های همدیگر را میان خود به نادرستی مخورید و آنها را (با رشوه) به سوی داوران سرازیر نکنید تا بخشی از دارایی‌های مردم را آگاهانه به حرام بخورید» سوره بقره، آیه ۱۸۸</ref>؛ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُضَاعَفَةً وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}} <ref>«ای مؤمنان! ربا را که (سودی) بسیار در بسیار است مخورید و از خداوند پروا کنید باشد که رستگار گردید» سوره آل عمران، آیه ۱۳۰</ref>؛ {{متن قرآن|وَآتُوا الْيَتَامَى أَمْوَالَهُمْ وَلَا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَهُمْ إِلَى أَمْوَالِكُمْ إِنَّهُ كَانَ حُوبًا كَبِيرًا}}<ref>«دارایی‌های یتیمان را به ایشان برسانید و (دارایی‌های آنان که برای شما) ناپاک (است) را، جایگزین (دارایی‌های) پاک (خود) نگردانید و دارایی‌های آنان را با افزودن به دارایی‌های خود نخورید که این گناهی بزرگ است» سوره نساء، آیه ۲</ref>؛ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا}}<ref>«ای مؤمنان! دارایی‌های یکدیگر را میان خود به نادرستی نخورید مگر داد و ستدی با رضای خودتان باشد و یکدیگر را نکشید بی‌گمان خداوند نسبت به شما بخشاینده است» سوره نساء، آیه ۲۹.</ref>، دلالت بر اطلاق داشته و شامل هر نوع تصرفی می‌شوند، ظاهر [[آیه]] مذکور حاکی از [[خوردن و آشامیدن]] است. | ||
*"طیبات" جمع "طیب" و دارای معنای عامی است که شامل [[کلام]] طیب، رایحه [[طیبه]]، عمل طیب، [[رزق]] طیب و... می‌شود و در هر چیزی باید مقتضای مفهومی آن را لحاظ کرد و معنای اصلی آن "عبارت از چیزی که مطلوب باشد و در آن، قذارت ظاهری و [[باطنی]] نباشد و در مقابل آن، [[خبث]] است که مطلوب نیست و دارای قذارت ظاهری و [[باطنی]] است"<ref>التحقیق، ج۷، ص۱۵۳، کلمه طیب.</ref>. پس مراد از مأکول طیب، [[حلال]] و مطلوب بودن و داشتن [[لذت]] و نداشتن قذارت است. | *"طیبات" جمع "طیب" و دارای معنای عامی است که شامل [[کلام]] طیب، رایحه [[طیبه]]، عمل طیب، [[رزق]] طیب و... می‌شود و در هر چیزی باید مقتضای مفهومی آن را لحاظ کرد و معنای اصلی آن "عبارت از چیزی که مطلوب باشد و در آن، قذارت ظاهری و [[باطنی]] نباشد و در مقابل آن، [[خبث]] است که مطلوب نیست و دارای قذارت ظاهری و [[باطنی]] است"<ref>التحقیق، ج۷، ص۱۵۳، کلمه طیب.</ref>. پس مراد از مأکول طیب، [[حلال]] و مطلوب بودن و داشتن [[لذت]] و نداشتن قذارت است. | ||
*تفاوت [[پیامبران]]{{عم}} و دیگر [[انسان‌ها]]، این است که آنان حتّی [[تغذیه]] را نیز به عنوان یک | *تفاوت [[پیامبران]]{{عم}} و دیگر [[انسان‌ها]]، این است که آنان حتّی [[تغذیه]] را نیز به عنوان یک وسیله [[تکامل]] پذیرفته‌اند و به همین [[دلیل]] برنامه آنان، [[خوردن]] از طیبات و [[حلال]] است، در حالی که عده‌ای از [[مردم]]، [[خوردن]] را [[هدف]] نهایی خود قرار داده‌اند، به هیچ وجه [[مقید]] به این برنامه نیستند، به دنبال چیزی می‌روند که [[هوس]] حیوانی آنان را اشباع کند، خواه خبیث و [[حرام]] باشد یا طیب و [[حلال]]. | ||
*[[پیامبران]]{{عم}} متوجه بودند که نوع [[تغذیه]] و [[حلال و حرام]] آن، در [[روحیات]] [[انسان]] تأثیر دارد و برای داشتن صفای [[باطنی]] و ارتباط با [[پروردگار]] [[متعال]]، در [[خوراک]]، مراقب بودند که اولاً: از طیبات باشد و نجس نباشد و دیگر اینکه [[حلال]] باشد؛ لذا [[آیه شریفه]] اشاره به آن می‌کند که می‌فرماید: از غذاهای [[پاکیزه]] بخورید و [[عمل صالح]] انجام دهید (تا با خوردن طیبات، [[توفیق]] انجام [[عمل صالح]] را بیابید)<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۱۲۷-۱۲۸.</ref> | *[[پیامبران]]{{عم}} متوجه بودند که نوع [[تغذیه]] و [[حلال و حرام]] آن، در [[روحیات]] [[انسان]] تأثیر دارد و برای داشتن صفای [[باطنی]] و ارتباط با [[پروردگار]] [[متعال]]، در [[خوراک]]، مراقب بودند که اولاً: از طیبات باشد و نجس نباشد و دیگر اینکه [[حلال]] باشد؛ لذا [[آیه شریفه]] اشاره به آن می‌کند که می‌فرماید: از غذاهای [[پاکیزه]] بخورید و [[عمل صالح]] انجام دهید (تا با خوردن طیبات، [[توفیق]] انجام [[عمل صالح]] را بیابید)<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۱۲۷-۱۲۸.</ref> | ||