پرش به محتوا

حضرت خدیجه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۹: خط ۱۹:


==[[خدیجه]] و [[اسلام]]==
==[[خدیجه]] و [[اسلام]]==
خدیجه همسری [[مهربان]] و همگام با [[رسول خدا]]{{صل}} در همه لحظات بود. وقتی آن [[حضرت]] برای [[عبادت]] به [[غار حرا]] می‌رفت هرگز مخالفتی نمی‌کرد و پس از [[بعثت]] آن حضرت، ایشان بی هیچ تردیدی در [[گفتار پیامبر]]{{صل}} نخستین [[زن]] [[ایمان]] آورنده بود و همه اموالش را در [[راه]] اسلام [[انفاق]] کرد.<ref>الاستیعاب، ج ۴، ص ۳۸۰؛ تاریخ دمشق، ج ۴۲، ص ۲۷؛ مناقب، ج ۲، ص ۲۱.</ref> با توجه به آنکه [[بعثت پیامبر]]{{صل}} در [[روز]] [[دوشنبه]] رخ داد، آن بانو ایمان خود به [[دین]] نو را در پایان روز دوشنبه و خود را نخستین [[نمازگزار]] پس از [[پیامبر]]{{صل}} دانسته است. [[نماز عصر]] دوشنبه [[حضرت خدیجه]] اولین [[نماز]] اوست.<ref>شرح نهج البلاغة، ج ۱۳، ص ۲۲۹؛ ج ۴، ص ۱۲۰.</ref>[[علی]]{{ع}} نیز در گفتار خود بر سخنان آن بانو صحه گذاشته است.<ref>شرح نهج البلاغة، ج ۱۳، ص ۲۲۹؛ ج ۴، ص ۱۲۰.</ref> از این پس، او بیش از گذشته در همه [[رنج‌ها]] [[شریک]] [[حضرت رسول]] [[خدا]]{{صل}} و مایه [[آرامش]] خاطر ایشان در برابر آزارهای [[مشرکان]] بود. در حادثه [[شعب]] [[ابوطالب]] در سه سال پایانی [[حیات]] خدیجه، مشرکان، [[بنی‌هاشم]] را بر اثر [[حمایت از پیامبر]]{{صل}} در [[شعب ابی‌طالب]] (محله بنی‌هاشم) از بُعد [[سیاسی]] ـ [[اجتماعی]] محاصره کردند و [[ابوجهل]] از کسانی بود که نمی‌گذاشت خوراکی وارد شعب [[ابی طالب]] شود. خدیجه در کنار پیامبر{{صل}} برابر مشرکان [[ایستادگی]] و تلاش داشت با استفاده از جایگاه تجاری نیز کمک گرفتن از کسان طایفه‌اش ([[بنی‌اسد]]) اوضاع را بهبود بخشد؛ از جمله آمده است که [[زمعة بن اسود]] را نزد ابوجهل فرستاد تا با او سخن بگوید و وی را از این کار باز دارد؛ اما ابوجهل به این سخنان اعتنایی نکرد، تا اینکه [[حکیم بن حزام]] یک بارِ شتر از آرد برای خدیجه به شعب فرستاد،<ref> انساب الاشراف، ج ۱، ص ۲۷۲.</ref> گرچه به گفته برخی [[حکیم]] در [[شعب]] به [[مسلمانان]] کمک نکرد و اگر [[یاری]] فرستاد، [[ابوجهل]] مانع شد.<ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص ۳۵۴؛ تاریخ طبری، ج ۱، ص ۵۵۰.</ref> [[حضرت خدیجه]] [[روز]] ۱۰ [[رمضان]] [[سال]] ۱۰ [[بعثت]] و پس از رخداد شعب [[ابی طالب]] در ۶۵ سالگی [[وفات]] یافت.<ref> الطبقات، ج ۸، ص ۱۴ و ۱۷۴.</ref> [[رحلت]] آن بانو را به [[اختلاف]] سه روز،<ref> الثقات، ج ۳، ص ۹۲؛ اسدالغابه، ج ۱، ص ۱۲۷.</ref> ۲۵ روز، یک ماه و ۵ روز،<ref>انساب الاشراف، ج ۱، ص ۲۷۳؛ الطبقات، ج ۱، ص ۱۰۰.</ref> پس از [[رحلت ابوطالب]] می‌دانند. به گزارش برخی، وی سه روز پیش از [[ابوطالب]] از [[دنیا]] رفته است.<ref>تاریخ یعقوبی، ج ۲، ص ۳۵؛ انساب الاشراف، ج ۲، ص ۳۴.</ref>[[پیامبر]]{{صل}} این سال را به جهت وفات دو حامی خود سال [[اندوه]] نامید<ref> عمدة القاری، ج ۸، ص ۱۸۰؛ التحفة اللطیفه، ج ۱، ص ۱۲؛ اعلام الوری، ج ۱، ص ۵۳.</ref> و فرمود: نمی‌دانم برای کدام یک از این دو [[مصیبت]] بیشتر بنالم.<ref>تاریخ یعقوبی، ج ۲، ص ۳۵.</ref> [[بدن]] [[پاک]] حضرت خدیجه را [[کنیز]] وی، [[ام ایمن]] و [[ام الفضل]] [[همسر]] [[عباس]] [[غسل]] دادند <ref>امتاع الاسماع، ج ۶، ص ۳۰.</ref> و پیکر او را از خانه‌اش به [[قبرستان]] حجون در [[مکه]] [[تشییع]] کردند و [[رسول خدا]]{{صل}} درون [[قبر]] همسرش رفت <ref> الطبقات، ج ۸، ص ۱۵.</ref> و برای او دعاکرد؛<ref>ینابیع الموده، ج ۲، ص ۵۲.</ref> ولی تا آن [[زمان]] [[نماز]] میت [[واجب]] نشده بود <ref>الطبقات، ج ۸، ص ۱۵؛ انساب الاشراف، ج ۱، ص ۲۷۳.</ref> که بر بدن او خوانده شود. وقتی [[خدیجه]] از دنیا رفت، رسول خدا{{صل}} نزدیک به ۵۰ سال داشت<ref> الانباء، ص ۴۶.</ref>.<ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[خدیجه بنت خویلد - مرادی‌نسب (مقاله)|مقاله «خدیجه بنت خویلد»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۲.</ref>.
خدیجه همسری [[مهربان]] و همگام با [[رسول خدا]]{{صل}} در همه لحظات بود. وقتی آن [[حضرت]] برای [[عبادت]] به [[غار حرا]] می‌رفت هرگز مخالفتی نمی‌کرد و پس از [[بعثت]] آن حضرت، ایشان بی هیچ تردیدی در [[گفتار پیامبر]]{{صل}} نخستین [[زن]] [[ایمان]] آورنده بود و همه اموالش را در [[راه]] اسلام [[انفاق]] کرد.<ref>الاستیعاب، ج ۴، ص ۳۸۰؛ تاریخ دمشق، ج ۴۲، ص ۲۷؛ مناقب، ج ۲، ص ۲۱.</ref> با توجه به آنکه [[بعثت پیامبر]]{{صل}} در [[روز]] [[دوشنبه]] رخ داد، آن بانو ایمان خود به [[دین]] نو را در پایان روز دوشنبه و خود را نخستین [[نمازگزار]] پس از [[پیامبر]]{{صل}} دانسته است. [[نماز عصر]] دوشنبه [[حضرت خدیجه]] اولین [[نماز]] اوست.<ref>شرح نهج البلاغة، ج ۱۳، ص ۲۲۹؛ ج ۴، ص ۱۲۰.</ref>[[علی]]{{ع}} نیز در گفتار خود بر سخنان آن بانو صحه گذاشته است.<ref>شرح نهج البلاغة، ج ۱۳، ص ۲۲۹؛ ج ۴، ص ۱۲۰.</ref> از این پس، او بیش از گذشته در همه [[رنج‌ها]] [[شریک]] [[حضرت رسول]] [[خدا]]{{صل}} و مایه [[آرامش]] خاطر ایشان در برابر آزارهای [[مشرکان]] بود. در حادثه شعب ابوطالب در سه سال پایانی [[حیات]] خدیجه، مشرکان، [[بنی‌هاشم]] را بر اثر [[حمایت از پیامبر]]{{صل}} در شعب ابی‌طالب ([[محله بنی‌هاشم]]) از بُعد [[سیاسی]] ـ [[اجتماعی]] محاصره کردند و [[ابوجهل]] از کسانی بود که نمی‌گذاشت خوراکی وارد شعب ابی طالب شود. خدیجه در کنار پیامبر{{صل}} برابر مشرکان [[ایستادگی]] و تلاش داشت با استفاده از جایگاه تجاری نیز کمک گرفتن از کسان طایفه‌اش ([[بنی‌اسد]]) اوضاع را بهبود بخشد؛ از جمله آمده است که [[زمعة بن اسود]] را نزد ابوجهل فرستاد تا با او سخن بگوید و وی را از این کار باز دارد؛ اما ابوجهل به این سخنان اعتنایی نکرد، تا اینکه [[حکیم بن حزام]] یک بارِ شتر از آرد برای خدیجه به شعب فرستاد،<ref> انساب الاشراف، ج ۱، ص ۲۷۲.</ref> گرچه به گفته برخی [[حکیم]] در شعب به [[مسلمانان]] کمک نکرد و اگر [[یاری]] فرستاد، [[ابوجهل]] مانع شد.<ref>السیرة النبویه، ج ۱، ص ۳۵۴؛ تاریخ طبری، ج ۱، ص ۵۵۰.</ref> [[حضرت خدیجه]] [[روز]] ۱۰ [[رمضان]] [[سال]] ۱۰ [[بعثت]] و پس از رخداد شعب ابی طالب در ۶۵ سالگی [[وفات]] یافت.<ref> الطبقات، ج ۸، ص ۱۴ و ۱۷۴.</ref> [[رحلت]] آن بانو را به [[اختلاف]] سه روز،<ref> الثقات، ج ۳، ص ۹۲؛ اسدالغابه، ج ۱، ص ۱۲۷.</ref> ۲۵ روز، یک ماه و ۵ روز،<ref>انساب الاشراف، ج ۱، ص ۲۷۳؛ الطبقات، ج ۱، ص ۱۰۰.</ref> پس از [[رحلت ابوطالب]] می‌دانند. به گزارش برخی، وی سه روز پیش از [[ابوطالب]] از [[دنیا]] رفته است.<ref>تاریخ یعقوبی، ج ۲، ص ۳۵؛ انساب الاشراف، ج ۲، ص ۳۴.</ref>[[پیامبر]]{{صل}} این سال را به جهت وفات دو حامی خود سال [[اندوه]] نامید<ref> عمدة القاری، ج ۸، ص ۱۸۰؛ التحفة اللطیفه، ج ۱، ص ۱۲؛ اعلام الوری، ج ۱، ص ۵۳.</ref> و فرمود: نمی‌دانم برای کدام یک از این دو [[مصیبت]] بیشتر بنالم.<ref>تاریخ یعقوبی، ج ۲، ص ۳۵.</ref> [[بدن]] [[پاک]] حضرت خدیجه را [[کنیز]] وی، [[ام ایمن]] و [[ام الفضل]] [[همسر]] [[عباس]] [[غسل]] دادند <ref>امتاع الاسماع، ج ۶، ص ۳۰.</ref> و پیکر او را از خانه‌اش به [[قبرستان]] حجون در [[مکه]] [[تشییع]] کردند و [[رسول خدا]]{{صل}} درون [[قبر]] همسرش رفت <ref> الطبقات، ج ۸، ص ۱۵.</ref> و برای او دعاکرد؛<ref>ینابیع الموده، ج ۲، ص ۵۲.</ref> ولی تا آن [[زمان]] [[نماز]] میت [[واجب]] نشده بود <ref>الطبقات، ج ۸، ص ۱۵؛ انساب الاشراف، ج ۱، ص ۲۷۳.</ref> که بر بدن او خوانده شود. وقتی [[خدیجه]] از دنیا رفت، رسول خدا{{صل}} نزدیک به ۵۰ سال داشت<ref> الانباء، ص ۴۶.</ref>.<ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[خدیجه بنت خویلد - مرادی‌نسب (مقاله)|مقاله «خدیجه بنت خویلد»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۲.</ref>.


==شان و [[منزلت]] خدیجه==
==شان و [[منزلت]] خدیجه==
۲۱۸٬۸۵۷

ویرایش