توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

==معناشناسی توبه==

توبه در لغت به معنای بازگشت است<ref>لسان العرب، ج ۲، ص ۶۱؛ المنجد، ص ۶۶، «توب».</ref> و در اصطلاح [[دینی]]، عبارت از [[پشیمانی]] و [[ترک گناه]] و بازگشت به سوی [[خداوند]] و کسی را که توبه می‌‌کند "تائب" می‌‌نامند. [[خداوند]] برای [[بخشش]] [[انسان‌ها]] و [[عبرت‌پذیری]] [[بندگان]] از [[گناه]] و عدم تکرار آن، باب توبه را باز کرده است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۹۸؛ دانشنامۀ نهج البلاغه، ج۱، ص ۲۱۵ ـ ۲۱۶؛ [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۲۸۶.</ref>.  

توبه در اصطلاح [[علم اخلاق]] یعنی بازگشت از [[سرکشی]] به [[بندگی]]؛ از [[اطاعت]] نفس به [[اطاعت]] [[پروردگار]] و برای تحقق توبه صیغه و عبارت خاصی [[تشریع]] نشده است<ref>ر.ک: [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۳ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی ج۳]]، ص ۳۰۴؛ [[مهدی احمدپور|احمدپور، مهدی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ص ۵۰ ـ ۵۸.</ref>.