|
|
| خط ۷۲: |
خط ۷۲: |
| # [[وفا]] نمودن به [[عهد]] و [[پیمان الهی]] (همه [[تکالیف الهی]]): {{متن حدیث|وَبِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُوا}}. | | # [[وفا]] نمودن به [[عهد]] و [[پیمان الهی]] (همه [[تکالیف الهی]]): {{متن حدیث|وَبِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُوا}}. |
| #و البتّه، این [[راه مستقیم]] من است (یعنی موارد ذکر شده در بالا)، پس از آن [[پیروی]] و [[تبعیت]] کنید: {{متن قرآن|وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ}}.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۴۵.</ref> | | #و البتّه، این [[راه مستقیم]] من است (یعنی موارد ذکر شده در بالا)، پس از آن [[پیروی]] و [[تبعیت]] کنید: {{متن قرآن|وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ}}.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۴۵.</ref> |
|
| |
| ==استقامت در [[تفاسیر]] [[روایی]]==
| |
| [[سید هاشم بحرانی]] در [[تفسیر برهان]] فی قوله تعالی: «{{متن قرآن|قَالَ قَدْ أُجِيبَتْ دَعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِيمَا وَلَا تَتَّبِعَانِّ سَبِيلَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ}}، می‌فرماید: [[راه]] [[فرعون]] و [[یاران]] فرعون را [[متابعت]] نکنید<ref>برهان، ص۴۶۳.</ref>.
| |
| و فی قوله تعالی: {{متن قرآن|فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ}}، فرموده: [[علی بن ابراهیم]] گفته: {{عربی|قال تعالی لنبیه:}} {{متن قرآن|فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ}}<ref>برهان، ص۴۸۹.</ref>.
| |
|
| |
| فی قوله تعالی: {{متن قرآن|فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ}} هم فرمود: «ای اجیبوه».: [[اجابت]] کنید او را<ref>برهان، ص۹۵۸.</ref>.
| |
| همچنین فی قوله تعالی: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا}}، فرموده: [[محمد بن یعقوب]] با اسنادش تا [[محمد بن مسلم]]، و او چنین گوید که: از [[ابی‌عبدالله]]، [[امام صادق]]{{ع}} درباره قول [[الله]] عزوجل: {{متن قرآن|الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا}} سؤال نمودم. امام صادق{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|اسْتَقَامُوا عَلَى الْأَئِمَّةِ وَاحِداً بَعْدَ وَاحِدٍ}}؛ {{متن قرآن|تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}}<ref>برهان، ص۹۶۲، به نقل از اصول کافی، ص۲۲۰؛ نورالثقلین، ج۴، ص۵۴۶، حدیث ۳۷.</ref>.
| |
|
| |
| نیز [[محمد بن عباس]] با اسنادش تا ابی‌جارود، و او از ابی‌جعفر، [[امام باقر]]{{ع}}، [[نقل]] می‌کند که ایشان فی قوله: {{متن قرآن|الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا}}، گفته است: {{متن حدیث|اسْتَكْمَلُوا طَاعَةَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَلَايَةَ آلِ مُحَمَّدٍ{{صل}} ثُمَّ اسْتَقَامُوا عَلَيْهَا {{متن قرآن|تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ}}يَوْمَ الْقِيَامَةِ {{متن قرآن|تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}} فَأُولَئِكَ هُمْ الَّذِينَ إِذَا فَزِعُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِينَ يُبْعَثُونَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ وَ يَقُولُونَ لَهُمْ لَا تَخَافُوا وَ لَا تَحْزَنُوا نَحْنُ الَّذِينَ كُنَّا مَعَكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لَا نُفَارِقُكُمْ حَتَّى تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ {{متن قرآن|وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}}: آن بزرگوار می‌فرمود: در پی کامل کردن [[طاعت]] [[خدای متعال]] و [[طاعت پیامبر]] او{{صل}} و [[ولایت]] [[آل محمد]]{{صل}} باشید: {{متن قرآن|ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ}} الخ. پس آنان کسانی هستند که چون [[روز قیامت]] به هنگام [[برانگیخته شدن]]، [[بی‌تابی]] کنند، ملایکه آنان را [[ملاقات]] نموده و به آنان گویند: نترسید و [[اندوهگین]] مباشید ما (که) در زندگانی [[دنیا]] با شما بودیم، از شما جدا نمی‌شویم تا آن‌که شما در [[بهشت]] داخل گردید، {{متن قرآن|وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}}: و مژده باد شما را به بهشتی که به شما [[وعده]] داده می‌شد<ref>برهان، ص۹۶۲.</ref>.
| |
|
| |
| باز [[محمد بن عباس]] با اسنادش تا [[ابابصیر]]، و او می‌گوید: از ابی‌جعفر، [[امام باقر]]{{ع}}، درباره قول [[خدای عزوجل]]: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا}} سؤال نمودم. آن بزرگوار فرمود: {{متن حدیث|و هو و الله ما انتم علیه}}، {{متن قرآن|وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا}}: ابابصیر می‌گوید: سؤال کردم چه زمانی ملایکه با این مژده بر آنان نازل می‌گردند که:{{متن قرآن|أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}}: نترسید و اندوهگین مباشید و [[بشارت]] باد بر شما بهشتی که به شما وعده داده می‌شد؛ ما [[دوستان]] شما در [[زندگی دنیا]] و در [[آخرت]] هستیم! پس آن بزرگوار فرمود: {{متن حدیث|عِنْدَ الْمَوْتِ وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ}}: به هنگام مردن و در روز قیامت<ref>برهان، ص۹۶۳.</ref>.
| |
| [[طبرسی]] در قوله: {{متن قرآن|تَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ}}، از [[ابی‌عبدالله]]، [[امام صادق]]{{ع}}، [[نقل]] کند که: [[زمان]] نازل شدن ملایکه بر آنان، {{متن حدیث|عِنْدَ الْمَوْتِ}}؛ یعنی هنگام مردن، است، و او گوید که از [[محمد]] بن [[فضیل]] [[روایت]] شده که او گفته است: از ابی‌الحسن، [[امام رضا]]{{ع}}، درباره استقامت، سؤال نمودم، پس [[حضرت]] گفت: {{متن حدیث|هِيَ وَ اللَّهِ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ}}<ref>برهان، ص۹۶۳.</ref>.
| |
|
| |
| فی قوله: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا}} إلی آخر الایه، فرموده: [[علی بن ابراهیم]] فرمود: {{عربی|استقاموا علی ولایة علی امیرالمؤمنین{{ع}}}}<ref>برهان، ص۱۰۰۵.</ref>.
| |
| فی قوله: {{متن قرآن|وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا}} هم فرموده: [[محمد بن یعقوب]] با اسنادش تا [[یونس بن یعقوب]]، و او هم از کسی که برایش بیان نموده، از ابی‌جعفر، [[امام باقر]]{{ع}}، فی قوله: {{متن قرآن|وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا}}، روایت کند که آن حضرت فرمود: {{متن حدیث|لَأَشْرَبْنَا قُلُوبَهُمُ الْإِيمَانَ، و الطَّرِيقَةُ هِيَ و لَايَةُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ{{ع}} وَ الْأَوْصِيَاءِ{{عم}}}} <ref>برهان، ص۱۱۵۳.</ref>.
| |
| نیز از [[محمد بن عباس]] با اسنادش تا [[ابابصیر]] [[نقل]] کرده است که او چنین گفته: از حضرت [[ابی‌عبدالله]]، [[امام صادق]]{{ع}}، فی قوله: {{متن قرآن|وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا}}، سؤال نمودم. آن بزرگوار فرمود: {{متن حدیث|يَعْنِي لَأَمْدَدْنَاهُمْ عِلْماً كَيْ يَتَعَلَّمُونَهُ مِنَ الْأَئِمَّةِ{{عم}}}}: آنان را مدد می‌نماییم تا از [[ائمه]]{{عم}} [[علم]] و [[دانش]] بیاموزند<ref>برهان، ص۱۱۵۳.</ref>.
| |
| باز محمد بن عباس با اسنادش تا [[برید]] عجلی نقل کند که او گفته: از [[اباعبدالله]]، امام صادق{{ع}}، درباره قول خدای عزو جل: {{متن قرآن|وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا}}، سؤال نمودم، آن بزرگوار چنین پاسخ داد: {{متن حدیث|لَأَذَقْنَاهُمْ عِلْماً كَثِيراً يَتَعَلَّمُونَهُ مِنَ الْأَئِمَّةِ{{عم}}}}: به آنان علم بسیاری را می‌چشانیم، [[علمی]] که آن را از ائمه{{عم}} می‌آموزند<ref>برهان، ص۱۱۵۳. </ref>.
| |
|
| |
| فی قوله: {{متن قرآن|لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ}} هم فرموده: علی بن ابراهیم با اسنادش تا ابا [[بصیر]]، و او گوید که درباره سخن [[خدای عزوجل]]: {{متن قرآن|لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ}}، از ابی‌عبدالله، امام صادق{{ع}}، سؤال نمودم. آن بزرگوار فرمود: {{متن حدیث|فِي طَاعَةِ عَلِيٍّ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ}}<ref>برهان، ص۱۱۷۶.</ref>.
| |
| ابن‌جمعه [[عروسی]] در [[تفسیر نورالثقلین]] فی قوله: {{متن قرآن|وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ}}، فرموده: در [[اصول کافی]]، [[احمد]] بن مهران از [[عبد]] العظیم بن [[عبدالله]] [[حسنی]] با اسنادش تا [[یونس بن یعقوب]]، و او هم از کسی که این [[روایت]] را از ابی‌جعفر، [[امام باقر]]{{ع}}، فی قوله تعالی: {{متن قرآن|وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا}}، به او یادآور شد که آن بزرگوار فرموده: {{متن حدیث|{{متن قرآن|لَوِ اسْتَقَامُوا}} عَلَى وَلَايَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَوْصِيَاءِ مِنْ وُلْدِهِ وَ قَبِلُوا طَاعَتَهُمْ فِي أَمْرِهِمْ وَ نَهْيِهِمْ، {{متن قرآن|لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا}} لَأَشْرَبْنَا قُلُوبَهُمُ الْإِيمَانَ وَ {{متن قرآن|الطَّرِيقَةِ}} هِيَ الْإِيمَانُ بِوَلَايَةِ عَلِيٍّ وَ الْأَوْصِيَاءِ}}<ref>نورالثقلین، ج۵، ص۴۳۸، حدیث ۳۲.</ref>.
| |
| نیز فی قوله: {{متن قرآن|لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ}}، فرموده: در [[تفسیر]] [[علی]] ابن [[ابراهیم]] درباره {{متن قرآن|لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ}}، فرموده: {{متن حدیث|فِي طَاعَةِ عَلِيٍّ{{ع}} وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ}}<ref>نورالثقلین، ج۵، ص۵۱۹، حدیث ۲۹.</ref>.
| |
| [[ابوالحسن]] عاملی، در مقدمه تفسیر مرآة‌الانوار و مشکوة‌الاسرار، فرموده: در [[اخبار]]، استقامت و آنچه در معنای استقامت است، به استقرار بر [[ولایت]] و [[امامت ائمه]] و [[ثابت]] بودن بر [[طاعت]] آنان، [[تأویل]] شده است.
| |
|
| |
| نیز در [[تفسیر قمی]] از [[امام صادق]]{{ع}} فی قوله: {{متن قرآن|فَادْعُ وَاسْتَقِمْ}}، [[نقل]] کرده است که [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|الى ولاية علي و على ولايته}}، و درباره معنای قوله: {{متن قرآن|لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ}} هم آورده که حضرت گفت: {{متن حدیث|فِي طَاعَةِ عَلِيٍّ{{ع}} وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ}}؛ همچنین درباره معنای قوله: {{متن قرآن|قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا...}} هم از آن حضرت نقل کرده است که ایشان گفته: {{متن حدیث|اسْتَقَامُوا عَلَى وَلَايَةِ عَلِيِّ}}، و در [[تفسیر عیاشی]] و غیره، از آن بزرگوار درباره این [[آیه]] آمده است که فرمود: {{متن حدیث|اسْتَكْمَلُوا طَاعَةَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ وَلَايَةَ آلِ مُحَمَّدٍ{{صل}} ثُمَّ اسْتَقَامُوا عَلَيْهَا}}، و در روایت دیگری هم از ایشان آمده: {{متن حدیث|اسْتَقَامُوا عَلَى الْأَئِمَّةِ وَاحِداً بَعْدَ وَاحِدٍ...}}، و غیر آنها از اخبار بسیارند<ref>مقدمه برهان، باب القاف، ص۱۸۷.</ref>.
| |
| شیخ جلال‌الدین، [[عبدالرحمن]] [[سیوطی]] در تفسیر درالمنثور فی قوله تعالی: {{متن قرآن|قَالَ قَدْ أُجِيبَتْ دَعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِيمَا}}، آورده که ابن‌جریر و ابن‌منذر از [[ابن‌عباس]] [[اخراج]] نمودند که او گفت: {{عربی|فاستقیما فامضیا لامری و هی الاستقامة}}<ref>درالمنثور، ج۳، ص۳۱۵.</ref>.
| |
| نیز فی قوله تعالی: {{متن قرآن|فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ}}، آورده که ابوالشیخ درباره آن از [[سفیان]] اخراج نمود که او گفت: {{عربی|استقم علی القرآن}}<ref>درالمنثور، ج۳، ص۳۵۱.</ref>.
| |
|
| |
| فی قوله تعالی: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا}} هم آورده که [[احمد]]، [[عبد بن حمید]]، دارمی، [[بخاری]] در تاریخش، مسلم، [[ترمذی]]، [[نسائی]]، ابن‌ماجه و ابن‌حبان از سفیان ثقفی اخراج نمودند که مردی گفت: ای [[پیامبر خدا]]! مرا به [[دستوری]] در [[اسلام]] [[امر]] بکن که درباره آن از احدی بعد از شما سؤال نکنم. آن [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|قُلْ آمَنْتُ بِاللَّهِ ثُمَ اسْتَقِمْ}}. گفتم: چگونه [[پرهیزگاری]] کنم؟ پس آن حضرت به زبانش اشاره نمود<ref>درالمنثور، ج۳، ص۳۶۳.</ref>.
| |
| همچنین فی قوله تعالی: {{متن قرآن|لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ}}، آورده که: عبد بن حمید، ابن‌جریر، [[ابن ابی حاتم]] از [[سلیمان بن موسی]] اخراج نمودند که او گفت: همین که قوله: {{متن قرآن|لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ}}، نازل گردید، [[ابوجهل]] گفت: امر ما را به خودمان وانهاده است، اگر خواستیم [[پایداری]] و [[مقاومت]] می‌کنیم، و اگر خواستیم پایداری و مقاومت نمی‌کنیم، پس [[خدا]] نازل فرمود: {{متن قرآن|وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«و جز آنچه خواست خداوند پروردگار جهانیان است؛ نخواهید» سوره تکویر، آیه ۲۹.</ref><ref>درالمنثور، ج۶، ص۳۲۲.</ref>.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۱۵۴-۱۵۹.</ref>
| |
|
| |
|
| ==[[تدبر]] در [[آیات]] استقامت== | | ==[[تدبر]] در [[آیات]] استقامت== |
