آیه انذار چگونه بر وجود امام مهدی دلالت دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

آیه انذار چگونه بر وجود امام مهدی دلالت دارد؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۵۸

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'تبیین' به 'تبیین'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۰۹۰

ویرایش

@@ خط ۱۸: / خط ۱۸: @@
 [[پرونده:13681144.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی رضا امامی میبدی]]]]
 ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی رضا امامی میبدی]]'''، در کتاب ''«[[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]»'' در این‌باره گفته است:
-::::::«یکی از آیاتی که به روشنی بر [[ضرورت]] وجود [[هدایتگر]] و [[امام]] در تمام زمان‌ها دلالت می‌کند، [[آیه]] ۷ سوره مبارکه رعد است، که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}؛ و کسانی که [[کفر]] ورزیدند می‌گویند چرا بر او نشانه‌ای از جانب پروردگارش نازل نمی‌شود بدرستی که تو فقط [[بیم]] دهنده‌ای و برای هر گروهی [[هدایت کننده]] و [[رهبری]] هست. [[خداوند]] در این [[آیه]] به صراحت می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}؛ و این تعبیر بدون [[نیازمندی]] به توضیح و [[تبیین]]، می‌رساند که در میان تمام [[انسان‌ها]] و اقوام [[بشر]]، افرادی که [[وظیفه]] [[هدایت]] نمودن [[بشر]] را بر عهده داشته‌اند، وجود داشته‌اند.
+::::::«یکی از آیاتی که به روشنی بر [[ضرورت]] وجود [[هدایتگر]] و [[امام]] در تمام زمان‌ها دلالت می‌کند، [[آیه]] ۷ سوره مبارکه رعد است، که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}؛ و کسانی که [[کفر]] ورزیدند می‌گویند چرا بر او نشانه‌ای از جانب پروردگارش نازل نمی‌شود بدرستی که تو فقط [[بیم]] دهنده‌ای و برای هر گروهی [[هدایت کننده]] و [[رهبری]] هست. [[خداوند]] در این [[آیه]] به صراحت می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}؛ و این تعبیر بدون [[نیازمندی]] به توضیح و تبیین، می‌رساند که در میان تمام [[انسان‌ها]] و اقوام [[بشر]]، افرادی که [[وظیفه]] [[هدایت]] نمودن [[بشر]] را بر عهده داشته‌اند، وجود داشته‌اند.
 ::::::از آنجا که جمله «لکل [[قوم]] هاد» از هر گونه قیدی و از جمله قیود زمانی مبرّا است، لذا دارای اطلاق می‌باشد و در نتیجه تمام زمان‌ها را در برمی‌گیرد. بعلاوه تعبیر «لکل [[قوم]]» نیز می‌رساند که تا زمانی که [[انسان‌ها]] بر روی [[زمین]] زندگی می‌کند این روند یعنی وجود [[هادی]] و [[حجت]] ادامه دارد؛ چرا که حتی اگر یک [[انسان]]<ref>طبعا مقصود انسانِ غیر معصوم است که نیاز به هدایت امام دارد و الا اگر همان یک نفر باقی‌مانده معصوم باشد خود امام است، و در عین حال نقضی برای آیه نیز حساب نمی‌شود.</ref> هم در [[زمین]] باقی مانده باشد مشمول «کل [[قوم]]» می‌باشد و لذا نیازمند [[هدایت‌گر]] است<ref>در احادیث متعددی آمده است که اگر دو نفر روی زمین مانده باشند قطعا یکی از آنها امام است و در کتاب‌های روایی ابوابی نیز در این باره تدوین شده است که به عنوان نمونه می‌توان به کافی، ج ۱، ص ۱۷۹ مراجعه کرد.</ref>. بنابر این [[آیه کریمه]] دلالت بر وجود [[هادی]] و [[حجت]] در تمام زمان‌ها می‌کند. [[مرحوم علامه]] در این باره گفته است: [[سنت]] [[خداوند]] در بندگانش بر این جریان یافته که در هر مردمی یک نفر [[هادی]] و [[راهنما]] [[مبعوث]] کند تا ایشان را [[هدایت]] نماید<ref>{{عربی|"قد جرت سنة الله في عباده أن يبعث في كل قوم هاديا يهديهم"}}. المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.</ref>. و در ادامه به این نتیجه می‌رسند که از این [[آیه شریفه]] برمی‌آید که [[زمین]] هیچ وقت از [[هدایت‌گری]] که [[مردم]] را به‌سوی [[حق]] [[هدایت]] کند خالی نمی‌شود<ref>المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.</ref>.
 ::::::این [[هدایت‌گری]] گاه در قالب [[نبوت]] بروز می‌کند و گاه در قالب [[امامت]]<ref>{{عربی|"و الآية تدل علی أن الأرض لا تخلو من هاد يهدي الناس الی الحق اما نبي منذر و اما هاد غيره يهدي بأمر الله"}}. المیزان، ج ۱۱، ص ۳۰۵.</ref>؛ و با توجه به پایان دوران [[نبوت]] و [[ختم رسالت]]، طبعا مصداق این [[حجت‌ها]] و هدایت‌گران، در دوران بعد از [[رسول خدا]] {{صل}} همان [[امامان معصوم]] {{عم}} می‌باشند که آخرین آنها [[حضرت مهدی]] {{ع}} می‌باشد.